Cennet'in Melodisi

4*

Zeys geldiii😚

Hemen dram içermeyen diğer bölümlere geçmek istiyoruuuummm

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Instagram: zeyswatty

Keyifli okumalar.

✿⁠ ✿⁠ ✿⁠ 

Henüz dakikalar önce tanıştığım çocuğun bana karşı bu şekilde konuşması sinirlerimi bozmaya başlamışken, haklılık payı var mıdır, diye düşünüp duruyordum.

Başını sağa sola sallayıp beni olduğum yerde tek başıma bıraktı. Sessizce arkasından baktığımda hâlâ söylediğini düşünüyordum.

Çağan'a hiçbir zaman yalnız hissettirmemiştim. Böyle hissetmemesi için elimden ne geliyorsa yapmıştım. Ya da ona kendimi mi hissettirememiştim?

Kurduğu cümleler, beni istemediğini söylemesi, ölmek istemesi...

Aklımdan geçen şeyler ayakta durmamı zorlaştırdığında okul binasına tutunup ön bahçeye doğru ilerlemeye başladım.

Bahçede hiç kimse yoktu. Ne ara zil çalmıştı da biz duymamıştık?

Elinde çantasıyla okuldan çıkan Çağan'ı gördüğümde ona doğru ilerlemeye başladım. Fakat o bana doğru bakmadan yürümeye devam ediyordu.

Peşinden gitmeye başladığımda artık tamamen okuldan çıkmıştık ve nereye gittiğimize dair hiçbir fikrim yoktu. Sadece onu takip ediyordum ve eminim o da bunun farkındaydı.

Üzerimdeki hırkayı çıkardığımda sadece yarım kollu tişörtüm ile kalmıştım. Soğuk havanın bedenime çarpması tüylerimi diken diken ederken Çağan'ın durduğunu fark ettim.

Yavaşça arkasına döndüğünde birkaç adım daha atıp ona yaklaştım. Elini morarmış yanağına götürüp, "Oradan bakılınca ezik birine mi benziyorum?" dediğinde dolan gözlerimden yaşlar yeniden süzülmeye başlamıştı.

"Bunu sana düşündüren ne?"

"Neden canımı yakıyorlar?" diye sordu bu sefer. "Ezik değilsem, neden bunu yapıyorlar?"

"Sana bunu yapanların ezik olduğunu anlamadın mı hâlâ?" dedim ona biraz daha yaklaşırken.

"Neden sevilmiyorum?" diyerek konuştu. "Hiçbir arkadaşım tarafından, annem tarafından..." Bekledi ve devam etti. "Sen tarafindan, babam tarafından."

"Lütfen!" diyerek ona daha çok yaklaştım. "Söyleme! Seni sevdiğim kadar kendimi sevmiyorum ben, inan!"

Hafifçe sırıttı. "Sevdiğin için mi bana yalnız hissettirdin?"

"Hiçbir zaman aklımdan çıkmadın!" diyerek açıklama yapmaya başladım. "Gitmeden önce tek arkadaşım sensin, dediğimi hatırlıyor musun?! Ben Ankara'da hiç arkadaş yapmadım bile Çağan! Benim orada babamdan başka kimsem yoktu!"

"Bu neyi değiştirir?" diye sorduğunda elini tuttum.

"Sen burada ne kadar yalnız hissettiysen aynısını ben de hissettim!" dedim. "Belki söylediklerim hiçbir şeyi değiştirmez fakat hislerin seni değiştirmiş Çağan!"

Elini hızla geri çekti. "Senin baban vardı ama benim annem bile yoktu Cennet!"

"Bununda mı suçlusu benim?!" diyerek konuştum. "Babam elimi tutup beni götürürken benim fikrimi sormadı Çağan!" Omuzlarından hafifçe ittim onu. "Buraya gelmek için ne kadar yalvardığımı biliyor musun sen?! Belki de biz hiçbir zaman görüşemeyecektik! Söylediğin her şeyin suçlusu olduğumu yeniden kabul ediyorum fakat hiçbirini hak etmiyorum!"