Cennet'in Melodisi

27*

Selamlaaarrr!

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın

Instagram zeyswatty

Keyifli okumalar

***
 

Bakışları ikimizin üzerinde gidip gelirken gözlerimi gözlerine sabitlemiş düşüncelerinde samimi olup olmadığını ölçmeye çalışıyordum.

Derin bir nefes alarak konuşmaya başladım.  "Sen sadece uzak dur, olur mu?!" dediğimde bir anda yüz ifadesi bozuldu. Konuşmak için hazırlandı fakat izin vermeden devam ettim. "Birçok şeyi bok ettin zaten, sen uzak dur. Biz yaralarımızı kendimiz sararız."

Konuşmak istedi fakat Çağan'ı kolundan tuttuğum gibi oradan ayrıldım. Onu eve gönderdikten sonra masaları toplamaya başlamıştım.

Kuzey sanırım tüm konuştuklarımızı duymuştu. Zorba olarak tanıdığım birinin bu şekilde kardeşime sıcakkanlı yaklaşması tuhaf geliyordu. Bilemiyorum, belki onu orada bozmam gerekmiyordu ama yaptıklarını hiçbir zaman unutturamazdı. Kardeşim yeterince acı çekiyorken bir de aptal bir ergenin eğlencesine maruz kalmıştı.

Hayat hikayemizi bilmesine gerek yoktu, zorbalık hiç kimseye yapılmamalıydı.

Annem eve gitmeden benim eve gitmem gerekiyordu. Eğer ben evde yokken Çağan'a bir şey söyleyip yaparsa yeniden aynı şeyleri yaşarken onu yalnız bırakmış olacaktım. Çünkü görüyordum, benden güç alıyordu. Tek güvendiği bendim ve her anında yanında kalmak istiyordum.

Onu koruyup kollamak, gitmeden önce geride bıraktığım Çağan'a yeniden kavuşmak istiyordum. Bu ruh halinden onu kurtarıp ardından bu şehri terk etmek istiyordum.

Dalgın bir şekilde işimi yapmaya devam ederken omzuma dokunulması ile hızla arkamı döndüm. İbrahim abiyi gördüğüm anda hafifçe gülümsemeye çalıştım. "Bir şey mi oldu efendim?"

"Saat altı olduğunda işin bittiyse çıkabilirsin." dediğinde başımı sallayarak onayladım. "Kolay gelsin."

Yanımdan ayrıldığında işimi yapmaya devam ediyordum ki en köşe masada yemek yiyen, daha doğrusu önündeki yemeklere sadece bakan, Kuzey'i gördüm.

Dalgındı ve bir şey düşündüğü belliydi. Onu izlemeyi bırakıp işimi yapmaya devam ettim.

Sonunda işlerim bittiğinde eşyalarımı almak için odaya girdim. Ceketimi giyip çantamı aldıktan sonra çıkmak üzereydim ki Kuzey bir anda içeriye girip hızla kapıyı kapattı.

Anlamayarak ona bakarken konuşmak istedi fakat sesli bir nefes alıp hızla kanepeye oturdu. "Ne oldu?" diye sordum kaşlarımı çatmış ona bakarken.

"Duydum." dedi ve bir süre yüzüme bakmadı. "Yaşadıklarınızı."

"Yani?" dedim umursamazca. Başını kaldırıp hızla bana baktı.

"Duymam sorun değil mi?" dediğinde omuzlarımı silktim.

"Saklayacak bir şeyim yok." dedim. "Fakat sen ağzını sıkı tutmayı bilmiyorsan, orasına karışmam."

Gitmek üzereyken kolumu tutup hızla ayağa kalktı. "Neden?" diye sordu. "Ailen neden bunu yapıyor? Çağan neden bunları yaşamak zorunda kaldı?"

Kolumu çektim hızla. "Sen neden zorbalık yaptın?" Duraksadı, sertçe yutkunup yüzüme bakmaya başladığında yarım ağız güldüm. "Cidden," dedim. "Nasıl böyle yaşıyorsun?"