Cennet'in Melodisi

7*

Zeyss geldiiii 😚

Günün ikinci bölümü ☺️

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Instagram zeyswatty

Keyifli okumalar.

✿⁠ ✿⁠ ✿

Okul bahçesi neredeyse boşalmıştı ve ben binadan yeni çıkmıştım. Kuzey benden önde yürürken kapının önünde beni bekleyen Çağan'ı fark ettiğimde ona doğru koşmaya başladım.

"Nerede kaldın?" diye sordu.

"Geldim işte, hadi gidelim." dedim ve koluna girdim.

Sesini çıkarmadan yürümeye devam ettiğinde arkamı dönüp Kuzey'e baktım. Arkadaşları onunla konuşurken o bize bakıyordu.

Hızla önüme dönüp Çağan'a baktım. "Nasıl geçti günün?"

Göz ucuyla bana bakıp derin bir nefes aldı. Bir süre cevap vermediğinde kolundan çıkıp yürümeye devam ettim. "Rahatsız olduysan söyleyebilirsin."

"Sana ettiğim onca laftan sonra hâlâ nasıl bana böyle davranıyorsun?"

"Senin için geldim Çağan." dedim ve devam ettim. "Senden uzak durmaya gelmedim."

Sesini çıkarmadan yürümeye devam ettiğinde derin bir nefes aldım. Ona kızamıyordum, ne hissettiğini bilmiyordu. Söylediklerinin kendine bile ağır geldiğini söylemişti çünkü bugüne kadar omuzlarındaki yükleri kimse ile paylaşamamıştı.

Ne kadar iyi hissettirmeye çalışsam da o bir yabancıymışım gibi benden çekinip hiçbir şey anlatmamıştı.

"Senin günün nasıl geçti?" diye sorduğunda gülümseyerek ona baktım.

"Sence?" diye sorduğumda anlamayarak bana döndü. "Kardeşimle aynı okuldayım, kötü geçme ihtimali var mıdır sence?"

Hafifçe sırıttığını gördüğümde içim biraz da olsa rahatlamıştı. "Yarın yine birlikte mi geleceğiz?"

"Her gün." dediğimde başını salladı sadece. Eve gidene kadar da hiç konuşmadık.

"Yine gidiyor musun?" diye sordu kapının önünde durduğumuzda.

"Beni istemiyorsunuz." dediğimde sesini çıkarmadan yüzüme bakmaya başladı. En azından kendisinin istediğini söyleyebilirdi. "Sabah görüşürüz."

Arkamı dönüp gitmek üzereyken kolumdan tutup hızla bana sarılmıştı. Böyle bir hamle yapmasını beklemiyordum fakat beklemeden ben de ona sarıldım. "Ben istiyorum."

Söylediği şey beni mutlu ederken geri çekilip ona bakmak istedim fakat daha sıkı sarılıp buna izin vermedi. "Ya bu şehirde kalacaksın ya da bu şehirden gittiğinde beni de götüreceksin? Bana söz ver."

"Söz veriyorum." dediğimde geri çekildi ve yüzüme bakmaya başladı.

"O zaman şehrin içinde her yere gitmen serbest." dediğinde gülümsedim. "Yanımdan ayrıldığın her an korkuyorum çünkü."

Söylediği şeyden sonra gözlerimin dolmasını engelleyememiştim. "O bir kere olur."

"Hava soğuk." dediğinde başımı salladım. "Git hemen."

Yanağına ufak bir öpücük kondurup koşarak yanından ayrıldım. Benimle konuşması bile beni rahatlatıyorken sarılması...

Yaşadığım seneler boyunca şimdi ki kadar iyi hissettiğim hiçbir anım yoktu.