Cennet'in Melodisi

22*

Merhaba!!!

Okulunuz nasıldı?

Yarım gündü ama aşırı uykum vardı ya, ders de islemedik zaten bilseydim gitmezdim 😒

Bu bölümü de okulda yazdım. Eve gelip bir bölüm daha yazacaktım, biraz önce uyandım woksoekwowkeo

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın 💕

Instagram zeyswatty

Keyifli okumalar

✿⁠ ✿⁠ ✿⁠ 

Emir ve Çağan'ın arkasından sessizce eve ilerlerken sessizliğimi garipseyip merak bile etmemişlerdi. Kuzey'in umutlu bakışları ve sorduğu sorudan sonra yanından koşarak uzaklaşmıştım. Arkamdan seslense de dönüp bakmamıştım.

O benim kardeşime zorbalık yapan çocuktu. Belki benim onunla konuşmam bile hataydı. Eğer değişseydi ona bir şans verir miydim, bilemiyordum. Fakat ondan hoşlanmadığımı açıkça biliyordum.

Emir bana doğru dönüp el salladıktan sonra kendi evinin sokağına girdiğinde el sallayarak karşılık verdim. Henüz bana dönüp bakmayan Çağan'ın yanına koşup koluna girdiğimde yüzünde memnun değilmiş gibi bir ifade vardı.

"Sorun ne?" diye sordum.

Cevap vermeden yoluna baktığında bakışlarım hâlâ üzerindeydi. Böyle davranmasının sebebini tahmin edebiliyordum. "Onunla konuşmanı istemiyorum."

Yavaşça kolundan çıkıp, "Ben de rahat değilim." dedim. "Fakat kendisi benimle konuşmak için çok ısrarcı."

"Onun bana yaptıklarını ne çabuk unuttun?" dediğinde hızla konuşmaya başladım.

"Hayır, unutmadım!" dedim telaşla. "Hatta defalarca bunu yüzüne vurdum!"

Omuzlarını silkip apartmandan içeriye girdiğinde sessizce onu takip ediyordum. Eve girdikten sonra odasına girip kapıyı çarpmıştı. Tepkilerinden sonra konuşma cesareti bulamadım ve odama girdim.

Elbette Çağan'a yaptıklarını unutmuyordum, buraya gelme sebebim bile oydu. Bunları görmezden gelip onunla bu kadar yakın bile olmam hataydı belki. Ona konuşma fırsatı vermem doğru değildi artık.

En azından kendini değiştireceğini söylemişti belki de bunun için ona bir fırsat verip gözlemleyebilirdim. Ayrıca Çağan'dan özür dilemesini, pişman olduğuna dair uzun bir konuşma yapmasını isteyebilirdim. Bunları onunla birlikte olmak için düşünmüyordum, Çağan iyi hissetse bana yeterdi.

Gerçi değişeceğine dair ufak bir his bile yoktu içimde.

Derin bir nefes alıp üzerimi değiştirdikten sonra mutfağa girip yemek hazırlamaya başladım. Maalesef henüz param olmadığı için Çağan'a çok iyi yemekler yapamıyordum.

Bulgur pilavı ve biberli yoğurt yapabilmiştim ancak. Sever miydi, onu bile bilmiyordum ve bu şu an çok zoruma gitmişti.

Mutfaktan çıkacağım sırada içeri girmesi ile bir anda duraksadım. "Yemek yaptım." dediğimde masanın üzerine bakıp hafifçe gülümsedi. "Sever misin?"

"Sonuçta sen yaptın." diyerek sandalyeye oturduğunda gülümseyerek ben de oturdum ve birlikte yemeye başladık. "Annem daha iyi yemekler yapmamıza izin vermiyor, öyle değil mi?"

"Maalesef."

"Bunun için çalışmanı söyledi sana." dedi ve üzgünce yüzüme baktı. "Önemli değil abla. Her gün bunları yesek de olur. Eskiden bunları bile yiyemiyordum."