"බබා කෝ....ඔයාට රිදෙයි අනේ...ඇතුලට යන්නෙත් නෑනෙ."
"අනේ හිරයිනේ...අමාරුයිනේ"
"ඒක තමා ගොනෝ කිව්වෙ...ඔය දාරෙන් අල්ලගන්න...දාරෙට බර දෙන්න.."
"බෑ අනේ...මම උඩ යනවනෙ...වේගෙ වැඩියිනෙ...මන් අමාරුවෙන් අල්ලන් ඉන්නෙ...රිදෙනවනේ."
"ඔයා කිව්වට එහෙම් වේගෙ අඩුකරන්න බෑනෙ දරුවො...කෝ මැද පොල්ල අල්ලගන්න..අල්ලගෙන ඉන්න."
"අනේ බෑ මගෙ අත දිග මදිනෙ...ම්හුක්....අල්ලන් ඉන්න අමාරුයිනේ...අනේ"
"තව ටිකයි...අල්ලගෙන ඉන්න...තව ටිකයි...ඉවසගෙන ඉන්න පැටියෝ."
"බෑ අනේ රිදෙනවා...මට අල්ලන් ඉන්න අමාරුයිනේ"
"අයියෝ කට විතරයි...දෙන්න හිතයි දෙකක් ඇත්තමයි...මම කිව්වනෙ පොඩ්ඩක් ඉවසමු කියලා...කොහෙද හදිස්සියනෙ."
හෝව් හෝව්...අපි මේ අමාරුවෙන් යන වෙලාවෙ ඔයාලත් එක එක ඒවා කියාගෙන එන්න එහෙම එපා...කොටනව සෙනිකෙන්...හුම්..
මූට මන් කිව්වා මේකෙ සෙනග වැඩියි ඊzලඟ එකේ යමු කියලා..කොහොමද කිව්වෙ..මාත් කොල්ලෙක්..මට බස් වල ගිහින් පුරුදුයි...යැයි යැයි යැයි..
මරු...මම ෆුඩ්බෝඩ් එකේ...මූනම් යන්තම් උඩට තල්ලු කරගත්තා...ඒ වුනාට උස නෑ...යන්තම් දොරේ දාරෙකට විතරයි අත දිග...ඒකත් බස් එකේ වේගෙත් එක්ක අල්ලගෙන් ඉන්න බෑ ...අමාරුයි..කෝමහරි ළඟටම ආවා...මේකට අල්කන් ඉන්න බෑලු...අතට රිදෙනව ඇති...ඔන්න ඔහේ මෙතනින් බැහැගන්නවා...ඔය ටික පයින් ගියහැකි නේ..
"කෝ බහින්න...කෝ පොඩ්ඩක් ඉඩදෙන්නකො අර ළමයට බහින්න...කෝ නෙතූ ඉක්මනින් බහින්න."
"ආ දැන් හරි.."
"කෝ බලන්න අත...තුවාල වුනේ නෑනෙ."
"නෑ නෑ..කෝ පන්සල..."
"පන්සල තව දුර ...ඔයාට අමාරුනිසා කලින් හෝල්ට් එකෙන් බැස්සෙ දරුවෝ...මේ ටික පයින් යමු."
"අයියෝ...අව්වයිනෙ."
"කුනු කුනු ගාන්න එපා දැන් හොඳද...ගුටිකනවා මගෙන්."
"ම්හුක්....බනින්නෙ...යමු ඉතින්."
..............................................................................................................................
