කෝමහරි උදේ කාමරේට වැටුන ළා ඉර එලිය මට තවදුරටත් නිදාගන්නනම් දුන්නෙ නෑ...ඒ වෙනුවට එයා කලේම මගෙ කම්මුලක් ලාවට රත්කර කර ඇස් අරින්න කියලා ආරාධනා කරන එක.
මම නැගිට්ටත් හරි මන් දැක්කෙම හරි ලස්සන දර්ශනයක්...සරම විතරක් ඇඟේ තියන මගෙ පපුවට ඔලුව ඔබාගෙන කිරි පාට පශ්ශ පැත්තයි ඇටකුට්ටමයි දෙකම එලියෙ දාගෙන ලේන් පැටියෙක් වගේ බාගෙට කටත් ඇරගෙන නිදාගෙන ඉන්න මගෙ පුන්චි කෝළමව.
ඉන්න හැටි විතරක් මේකා ලැජ්ජාවක් නැතුව...කෝ මේකාට මම රෑ අන්දපු සරම...ඒ සරම ඇඳ අස්සෙ.
ශෘංගාරෙට අත වනන්න ලේසි වෙන්න කියලා ශෝටෙන් සරමට බස්සපු මගෙ පුන්චි කැම්‍රියා උදේ නැගිටිද්දි ඉන්නෙ අමු හෙලුවැල්ලෙන්...තාමත් ඇඳ විට්ටමයි බිත්තියයි අතර මගෙ කොට්ටයක් හිරවෙලා....ඊයෙ රෑ නම් මතක් කරත් මහන්සියි...ඒ තරම් මහන්සි වෙන්න වුනා සද්ද නෑහෙන්න ශෘංගාරෙට අත වනන්න.
කෝමහරි අද නිදාගෙන බෑ...හෙට අවුරුදු ...දැනටම උදේ නවයයි වෙලාව...4 වෙද්දි වත් සේරම වැඩ ඉවරකරගෙන ඉන්න ඕන.
"කෝ...කෝ...නැගිටිනවා දැන්න්....එලිවෙලා."
මම ඒ සුදුපාට රවුම් පස්ස පැත්ත අතින් ගගහා අවදිකරගන්න හෙන ගේමක් දුන්නා...
"අනේ...ත්තා සුට්ට්..ටක්."
"නෑ නෑ...හෙට අවුරුදු අද පරන අවුරුදු ...නැගිටිනවා සැරයක් කිව්වම."
කෝමහරි මේකාව ඇහැරවගෙන ඇඳ අස්සෙ තිවුනු සරමත් අන්දවගෙන එලියට එද්දි අම්මා උයනවා...තාත්තා ගිහින් කොහෙද...මල්ලි සෙල්ලම් කරන්න ගිහින්...නන්ගි නිදි...ඕකි ඔහොම්මමයි.
"ආ නැගිට්ටද දෙන්නා...පුතාට කිරි එකක් හදලා දෙන්නද...අපේ එකානම් උදේට තේ , කිරි , කෝපි මොකුත් බොන්නෙ නෑනෙ...ඌ කෙලින්ම බත් කන්නෙ..."
"මටනම් කිරි එකක් ඕන නැන්දේ..."
"අම්මා එහෙනම් මූට කිරි එකක් හදලා දෙන්න...මම යනවා දත්මදින්න...මට දත් නොමැද වතුර ටිකක්වත් බොන්න අප්පිරියයි..."
"හා හා...සුදු...දැන් නාන්න එපා...දත්මැදලා මූන අත පය හෝදගන්න...දෙකට විතර සේරම වැඩ ඉවරකරලා නාමු..."
