3

1.1K 117 26
                                    


Hiç okunmuyor ama yine de devam edeceğim...
Obake:Hayalet
Kaisen: Küçük, sürekli gelişme

Ne kadar ağlasam da, yalvarsam da onlara engel olamamıştım. Gözümün yaşına bakmadan, umurlarında olmadan gitmişlerdi. Arabaya binerken bir saniye olsun gözleri pencereme değmemişti.

"Küçük Bey." Aralık kapıdan gelen ses ile gözlerimi silmiş ve bana seslenen kadına dönmüştüm.

"Araba hazır, ilaçlarınızı ve babanızın içmenizi emrettiği çayı koydum. İstediğiniz zaman çıkabilirsiniz."

"İstemiyorum."

"Elimden bir şey gelmiyor, babanızın emirlerine karşı gelemeyiz." Üzgün üzgün suratıma bakarken tekrar cama dönmüştüm. Oraya gitmek istemiyordum, o adamın yanına gideceğime bodrumdaki odada tek başıma iki ay kalmaya razıydım.

"Hazır mı?" Kapının ardındaki fısıldamalara kulak vermiştim.

"Giyinik ama gitmek istemiyor."

"O şeytanın yanına kim gitmek ister ki, öldürse kendini bundan daha iyi. Hoş, pek yaşadığı da söylenemez." Çenem tekrar titremeye başlamıştı. Herkesin arkamdan böyle konuştuğunun, bana acıdıklarının farkındaydım.

"Sus İrfan, duyacak şimdi." Derin bir nefes alıp, yanda duran kalın montu üstüme geçirmiştim.

"Hazırım ben." İkisi de anında hazır ola geçtiğinde önlerinden geçip, aşağı inmiştim. İrfan Bey valizim ile inerken ışığı açık odama bakmıştım. Umarım bir an önce güvenli alanıma dönebilirdim.

Evin bahçesinde bekleyen arabanın arka koltuğuna yerleşip, soğuktan donan ellerimi bacaklarımın arasında sıkıştırmıştım. Yaz kış demeden mütemadiyen üşürdüm.

Birkaç dakika sonra İrfan Bey sürücü koltuğuna oturmuş ve arabayı çalıştırmıştı. Yol akarken bakışlarımı bir saniye olsun yoldan çekmemiştim.

"Nasıl biri?"

"Anlamadım efendim?"

"Obake, nasıl birisi?" Yandan ona baktığımda yutkunmuştu.

"Ben hiç karşılaşmadım, ancak duyduğum kadarıyla acımasız ve sert biri."

"Bana zarar verir mi?" Aynadan anlık bana bakmış sonrasında hemen bakışlarını yola çevirmişti.

"Her şeye hazır olmalısınız küçük bey, sizi nasıl bir şeyin beklediğini emin olun bende bilmiyorum." Sözleri ile içimdeki korku daha da büyürken gözlerimi kapatıp, kafamı cama yaslamıştım.

"Ne olursa olsun onun sözünden çıkmayın. O kimseye merhamet edecek biri değil, zıtlaşırsanız her şey sizin için daha da zorlaşır."

"Babam ölse bile derken ciddi miydi?" İç çekme sesinden başka bir şey gelmediğinde tebessüm etmiştim, aynı saniye yanaklarım ıslanmıştı. Bir insan kendi kanından olan çocuğunun ölmesini dileyecek kadar neden ondan nefret ederdi, yıllardır düşünsem bile bir sebep bulamamıştım.

KAISEN -GAY Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin