အခန္း ၁ zawgyi

402 14 1
                                    

"ေဝး ငနီ တည့္တည့္သြားစမ္း"

ေျဖာင္း

"ဟိုေကာင္ ဟဲ့ ငါကြာ"

႐ြာအဝင္ေျမနီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ လွည္းကေလးတစ္စင္းဟာတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕..

"ကိုဖိုးၿမိဳင္ အသာလုပ္ပါကြယ္ ႏြားနာပါ့မယ္"

"ကိုင္း မမၫႊန္းရယ္၊ ဒီေကာင္ကမလွန္႔ရင္ ေပကပ္ကပ္ႏိုင္တယ္ဗ်၊ ဒါနဲ႔ပဲ လိုရာကိုေရာက္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးကြဲ႕"

အသက္ေလးဆယ္အ႐ြယ္ကိုဖိုးၿမိဳင္ရဲ႕ အေျပာကို မူႏြဲ႕ႏြဲ႕မိန္းမသားတစ္ေယာက္ဟာ ခပ္ေထ့ေထ့ၾကည့္၏။ ႐ြာဦးေက်ာင္းဆီ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ပို႔ၿပီးအျပန္မို႔ လက္တစ္ဖက္ကလည္း စတီးခ်ိဳင့္ကို ကိုင္းမွဆုပ္ကိုင္ထားပါေသးသည္။

လွည္းအေရွ႕မွထိုင္၍ ႀကိမ္တုတ္ႀကီးတကားကားေဝ့ရမ္းေနသူမွာ ကိုဖိုးၿမိဳင္ျဖစ္ၿပီး အေနာက္မွာေတာ့ ၫႊန္းဆိုသူ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္လိုက္ပါလာေလသည္။ ကိုဖိုးၿမိဳင္ဟာ ၫႊန္းထက္ ဆယ္ႏွစ္မကႀကီးေပမဲ့ အလုပ္ရွင္ကိုေလစားသမႈနဲ႔ "မ"တပ္ေခၚျခင္းျဖစ္၏။

"မမၫႊန္း က်ဳပ္တူကလိမၼာေရးျခားရွိပါတယ္ဗ်ာ၊ နည္းနည္းပါးပါး အေၾကာင္းစပ္ၾကည့္စမ္းပါ့"

"ေတာ္ပါရွင္၊ ကြၽန္မ စိတ္မဝင္စားဘူး"

"အေဟး မမၫႊန္းကျဖင့္ ငယ္ေတာ့တာမဟုတ္၊ အခုခ်ိန္ဆို က်ဳပ္တူ မဟုတ္ေတာင္ လက္တြဲေဖာ္ရွာဖို႔အခ်ိန္သင့္ၿပီဗ်"

"ကိုဖိုးၿမိဳင္ ရွင္ေျပာတာရပ္မလား ကြၽန္မလွည္းေပၚကခုန္ဆင္းလိုက္ရမလား"

"အမေလး မဆင္းလိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ၊ တခုခုထိခိုက္မိလို႔ မမေလးအေဖက က်ဳပ္ကိုေဆာ္ေနပါဦးမယ္"

"ဒါျဖင့္ရင္လည္း ျမန္ျမန္သာသြား၊ ကြၽန္မ ဆိုင္မွာလုပ္စရာေတြမွပုံလို႔"
ယေန႔ ၿမိဳ႕ကေနကုန္ေတြေရာက္မွာဆိုေတာ့ စာရင္းေတြစိစစ္ရပါမည္။
ၫႊန္းဟာ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက ႐ြာျပန္ဆင္းလာၿပီး ႐ြာလယ္မွာကုန္စုံဆိုင္တစ္ဆိုင္ဖြင့္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဘဝကိုေအးေအးလူလူျဖတ္သန္းေနသူတစ္ေယာက္ပင္။

တမာရိပ္႐ြာရဲ႕မိုးေသာက္ခ်ိန္ဟာ လင္းၾကက္တြန္သံမ်ားျဖင့္ ျခယ္လွယ္ေနလ်က္။ မုံ႐ြာ-မႏၲေလးလမ္းေပၚကေန ျမင္းမူကိုမေရာက္ခင္မွာ ညာဘက္ကိုခ်ိဳးခ်လိုက္ရပါသည္။ ဧရာဝတီျမစ္ႏွင့္မူးျမစ္အဆုံနားတြင္ရွိေသာေၾကာင့္ ေလကတျဖဴးျဖဴး။ ဒါ့အျပင္ ႐ြာအမည္ႏွင့္လိုက္ဖက္စြာ ႐ြာအဝင္လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ တမာပင္ႀကီးမ်ားကအုပ္အုပ္မႈိင္းမႈိင္း။ ၿမိဳ႕ဘက္ကိုကူးတဲ့လမ္းသုံးခြဆုံမွာေတာ့ အႀကီးဆုံးတမာပင္ႀကီးရွိၿပီး ဇရပ္အိုအိုတစ္လုံးလည္းရွိ၏။ ဒါ့အျပင္ တမာပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ေရခ်မ္းစင္ကေလးလည္းရွိပါေသးသည္။ ႐ြာအဝင္လမ္းကိုေက်ာ္လာၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ လွည္းအားလက္ျပတားေနသည္ကို ေရးေတးေတးျမင္ရပါ၏။ ကိုဖိုးၿမိဳင္တစ္ေယာက္ လွည္းကို အသာရပ္၏။

ရွှေဂဟေဆက်ကာရယ်Where stories live. Discover now