"ၫႊန္းမိဘေတြသိေနတယ္ဟန္ေလး"
ဝါးလက္စ ထမင္းလုတ္ကို ၿမိဳမခ်ဘဲ အေတာ္ၾကာငုံထားမိ၏။ စိုးရိမ္မႈေတြကလည္း ရင္ဝယ္ တြန္းကန္ဝင္ေရာက္လာသည္။ ဇြန္းကိုခ်ၿပီး လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္အခ်င္းခ်င္းပြတ္တိုက္မိေတာ့ တီတီငယ္က လွမ္းကိုင္ကာထိန္းသည္။
"မေနာက္ပါနဲ႔တီတီငယ္၊ ေမေမၾကားသြားမယ္"
"ဟယ္ မမႀကီးလည္းသိပါ့"
စားလက္စ ရပ္ၿပီး ေမာ့ေသာက္ေနတဲ့ေရေတာင္သီးသည္။ အန္တီသြယ္တို႔ေမေမတို႔ သိသိမသိသိ၊ ၫႊန္းကိုပဲေ႐ြးခ်ယ္မွာေလ။ ဒါေပမဲ့ မိဘေတြသာ အတူရပ္တည္ေပးရင္ ပိုလို႔ေတာင္ေကာင္းမွာမဟုတ္ပါလား။
"ဒီကိုၾကည့္ တီတီ့ကိုၾကည့္စမ္း"
ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔အုပ္မိုး၏။ သူဟာ ဟန္႔စိတ္ကိုညေဖာက္ထြင္းျမင္ႏိုင္ေနသလားပဲ။
"ၿပီးေအာင္စားပါ၊ တီတီအေပၚကေစာင့္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
နဖူးကိုနမ္းၿပီး ထြက္သြားေလရဲ႕။ ဒီမွာေျပာရင္ မေကာင္းတာေၾကာင့္ျဖစ္မည္။
အိမ္အေရွ႕ကိုတစ္ခ်က္ထြက္ၾကည့္ၿပီး အေတာ္ေလးက်န္ေနတဲ့ ထမင္းေတြကို သြန္ပစ္လိုက္သည္။ ေမေမသိရင္ေတာ့ ဆူေနဦးမွာမလြဲ။
"ၫႊန္းေကာသိလား"
"သိမယ္ထင္ပါရဲ႕၊ သူက အကင္းပါးတာပဲမလား"
တီတီငယ္က ထသြားၿပီး ျပတင္းကေန ၫႊန္းတို႔အိမ္ကိုလွမ္းၾကည့္သည္။ ဧည့္ကုန္လို႔ ခုံေတြေတာင္ သိမ္းေနၾကေလၿပီ။ ေ႐ႊေျခက်င္းနဲ႔တီတီငယ္ဟာ အေတာ္ကိုလိုက္ပါ၏။
"ပိေတာက္ပင္ေအာက္မွာ"
"ဗ်ာ"
"လြန္ခဲ့တဲ့တစ္လေလာက္ကျဖစ္မယ္၊ မမႀကီးက ဟန္ခဏတိုင္းအျပင္ထြက္ေနတာ မသကၤာလို႔လိုက္ေခ်ာင္းတယ္ေလ၊ အဲဒီေန႔က ဟန္ကေလး ကားယူၿပီး ျမင္းမူကိုတက္သြားေသးတယ္မွတ္မိသလား"
သိပ္သိတာေပါ့။ ထိုရက္က ခ်စ္သူသက္တမ္းႏွစ္လျပည့္ေလ။ ေတြ႕ၿပီး အျပန္က် မိုးတဖြဲဖြဲေတာင္ က်ေနပါေသး၏။
"ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ကြယ္၊ အန္တီၿငိမ္းသြယ္ကိုပါ မမႀကီးကအေဖာ္ေခၚပါရဲ႕၊ က်န္တာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သာ ေတြးၾကည့္ေတာ့"
YOU ARE READING
ချစ်ပါရစေ ပုလဲသွယ်
Romanceသံယောဇဉ်တွေက ငြိတွယ်မိရင် သိပ်ကိုကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။ သို့ပေမဲ့ မောင့်ပုလဲကတော့ မောင် မရမက တွယ်ငြိချင်မိတဲ့ သံယောဇဉ်လှလှကလေးပေါ့။ သံေယာဇဥ္ေတြက ၿငိတြယ္မိရင္ သိပ္ကိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သို႔ေပမဲ့ ေမာင့္ပုလဲကေတာ့ ေမာင္ မရမက တြယ္ၿငိခ်င္မိတဲ့ သံေယာဇဥ္လွလ...
