Bu kurguda bahsi geçen terör örgütü, silahlar, kurumlar ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek hayatla hiçbir bağlantısı yoktur!
-----------------------------------------------------------------
"Bana güven, albayın kızı. Güven ki; uğruna yaktığ...
"yüreği kendisine benzeyenden, vazgeçemiyor insan..."
*Ruhi Su
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Şehit öğretmen Şenay Aybüke Yalçın'ın anısına..."
ANKARA/ETİMESGUT
Yıllardır bildiği ve izinden gittiği tek şey atalarının koyduğu kanunlar ve kurallara uymaktı. Hiçbir gücü olmasa bile o kurallar ve kanunlar onun için paradan ve zenginlikten daha önemliydi. Gururunu babasından almıştı. O öyle düşünüyordu.
Ama şuan tek derdi ve onun için herşeyden önemli olan tek şey para ve şöhretti. Baba parasıyla geldiği konum, onu şahlandırmış, kibrine kibir katmıştı. Küçümseme duygusu onda artık bir huy olarak kalmıştı. Kendini herşeyden ve herkesten üstün tutan Cevahir Erkuran...
Yine giydiği şık takım elbisesi ve parlak siyah ayakkabıları ile aynada kendini kontrol ediyor, aynı zamanda karısı Demgüzar ile konuşmaya çalışıyordu. Yakasına taktığı şifon fuların içine hapsolmuş yeşil ve kahverengi renkleri, takım elbisesiyle uymluydu. Altın saati dikkat çekiyordu.
"O kızın ailemize zarar vereceğini biliyorsun dimi Cevahir?" Sesinde yine sitem vardı. Sitemi ise yine Aheste'yeydi. Sadece Cevahir'le evlenip aileye sadece basit bir gelin olarak gelmişken, herkesten daha çok endişe etmesi dikkat çekiyordu.
"Hiçbir şey yapamaz..." Dedi sakin ve gayet rahat bir sesle. Onun için hiçbir sorun yaratmıyordu. Tek korkusu oğluna vereceği zarardı. Aslında Demgüzar haklı olabilirdi. Aheste, Çınar'ın duyguları sayesinde bu aileye büyük bir zarar verebilirdi. Çünkü Çınar için Aheste; artık bir zaaftan daha öteydi.
"Sadece... Oğluma zarar vermesinden korkuyorum." Demgüzar ayaklanıp, Cevahir'in hemen önünde durduğunda, yakasını düzeltmeye başladı. Yüzü hemen yüzünün hizasındayken, yakayı düzeltip gözlerini Cevahir'e dikti. "Sadece ona mı? Bize de... O kızın dikbaşlılığı bize çok kötü zararlar verecektir."
"Sen... Onun o dik başını eğmesini öğreteceksin ona. O kız bu eve gelin gelse bile senin elinde bu aileye layık bir gelin olmayı öğrenecek..." Demgüzar için bu çocuk oyuncağıydı. Çınar'ın abisi Sergen'in karısını da aynen böyle dize getirmişti. Aheste onun için kolay lokmaydı.
Ya da öyle gözüküyordu...
"Orası kolayda... Çınar sıkıntı. İzin verir mi karısına emir vermeme?" O da biliyordu Çınar'ın Aheste'yi asla ezdirmeyeceğini. Ve bu yüzden endişe ediyordu. "Çınar madem kızı gelin diye alacak, bize de kendimize göre gelin yapmak düşer. Ona bu konu hakkında söz hakkı bile vermeyeceğim. İçin rahat olsun."
