Komşu Çocuğu(Yeniden Düzenleniyor)

O Benim Kardeşim Anne

Multimedia: Cem
Bu arada kimse köpeğe bir isim söylemediği için adını badem koydum.
Badem sabah beni yalayarak uyandırdı. Çok canayakın bir köpek ya beni ilk gördüğünde hemen yanıma geldi ve elimi yaladı. Fark ettim de ben nasıl bir sahibim yaa köpeğimi hiç gezdirmiyorum. Bu yüzden kahvaltıdan sonra onu gezdirmeye çıkarıcam. Hem benim içinde iyi olur. Kahvaltıda annem ben babam ve Cem vardı. Aslında dün sabah bana dediklerinden sonra kendimi çok suçlu hissediyorum."Günaydın " dedim sessiz bir tonla. "Günaydın kızım!" anneme baktığımda sinirli görünüyordu. Nedeni ise annem hiçbir zaman Cem ile yaşamak istemedi şimdi ise yanımızda flan yanii ne bilm! Yemeğimi bitirdikten sonra "Ben Badem'i yürüyüşe çıkarıcam." Telefonum çalıyordu."Pardon"
-Efendim aşkım.
-Ne yapıyosun hayatım.
-Badem'i yürüyüşe çıkartıcaktım. Gelsene sende.Hem seninle konusmak istediğim birşey aslında çok şey var.
-Tamam beş dakikada kapıdayım. Görüşürüz.

Üzerime rahat ama şık birşeyler geçirdikten sonra saçlarımı topladım. Sadece eyelenir sürdüm hazırdım. Converselerimi giydim. Bademi ve tasmasını da aldım ve çıktım.
Uraz beni kapıda bekliyordu."Çok beklettim mi?"
"Yoo şimdi geldim, nereye gidelim?"
"Sahil'e " Badem'in tasmasını takmaya çalışıyordum. Daha doğrusu tasmayla boğuşuyordum."Ver Güneş tasmayı bana"
"Heee sanki sen takabill. Oww" hemen takmıştı. "Ne diyodun?"
"Hiç hiç bişe ya" kapak olmustum. Baktı bana ve sırıttı.
"Ee ne konuşacaktın benimle?"
"Annem ve babam boşanıyor. Kardeşim yani abim adı Cem bizle beraber. Annemle babam boşanınca babam Cemle yaşicakmış. Annem Cem'i bizimle istemiyor. Ve ben Cem'e çok kötü davrandım. O da geçen sabah bana ben buraya gelmek istemezdim ama annem öldü. Babamda gelmem için çok ısrar etti. Ben babanı senden almak istemedim. İstersen giderim dedi. Sonra düşününce ona kötü davrandığımı fark ettim. Sabah Cemde bizimleydi. Annem hiç konuşmadı çok sinirliydi. Ben ne yapıcam." beni çok dikkatli dinliyodu. Ben bunları anlatırken istemsizce ağlıyordum. Uraz bana sarıldı." Ben senin yanındayım. Hiçbir zaman yanlız değilsin. Gerekirse ikimiz bir ev tutar yaşarız. Gerekirse annen ve babanın barışması için annem ve babamla konuşurum. Abini annene sevdiririz. Sen merak etme. Şey ben abinle de tanışmak isterim." Uraz'ın bu sözleri bana huzur vermişti. Aslında bende abimle tanışmak istiyorum. Bi bank a oturduk. Yorulmuştu
Eve geldiğizde "Gelsene Uraz."
Birlikte eve girdik. Evde kimse yoktur diye düşünmüştüm. Ama Cem evdeydi. Televizyon izliyordu."Selam"
"Selam"
"Uraz bu abim Cem, Cem bu da sevgilim Uraz. Ben bişeyler hazırlim." mutfağa gelmiştim. Acaba ne yemeği yapsamm. Imm ne yapsam ne yapsam?

Cem'den

Wow demek ki kardeşimin hep konuştuğu sevgilisi buymuş. İyi birine benziyo. Aman kardeşimi üzmesin de. Güneş bana dünden daha yakın davranıyo. Yani en azından beni terslemiyo. Annem'e babam'ın nerede olduğunu sorduğumda onların boşandığını ve başka biriyle evli olduğunu ve birde kız kardeşim olduğunu söyledi. Ben her zaman kardeşimle tanışmanın onunla vakit geçirmenin hayalini kurmustum. Ama şimdi içimde bir burukluk var. Belkide hayalimdeki gibi olmadığındandır.Ben buraya kardeşimi babasından ayırmak için değil yada babamın ve Şeniz Hanım'ın ayrılması için gelmedim ki! Bunu da yapmam zaten.
"Ee ne zaman çıkmaya başladınız?"
"İki ay oldu"
"Üzmüyosun dimi kardeşimi"
"Yokk üzmüyorum."
"İyi o zaman"

Güneş'ten

"Hadi gelin yemek hazır." ikisi birlikte masaya doğru yöneldi. Badem'e de yemeğini ve suyunu bir kaba koydum. Ve sonra bende masaya oturdum. Yemek çok sessiz geçti. Ben bulaşıkları topladım ve mutfağa götürdüm. Cem yanıma gelip yardım etmek istedi. Ee gelince hayır diyemezdim. Ben duruladım. Abim makinaya dizdi bulaşıkları. Abime kanım kaynamaya başlamıştı.

Uraz'dan

Yarım saattir Güneş ve abisini kapıdan izliyorum. Birlikte bulaşıkları topluyolar. Benim bildiğim Güneş birini sevmediyse onun yanında aslaa bulunmaz. Ee kardeşler nede olsa mecburen birbirlerini sevecekler.

Güneş'ten

Bulaşıkları topladıktan sonra hep birlikte odada oturuyorduk. Sessizliği bozdum ve "Cem benn aslında özür dilerim. Geçen gün sana çok soğuk davrandım. Hep seni tersledim.Yanii nasıl anlatsam babamı benden alıcağını düşünmedim de değil hani. Ama dün sen bana öyle deyince çok utandım. Şey yani beni affet ABİ" Cem çok duygulanmıştı. Gözleri kızardı. Uraz desen ooo o hepten saldı kendini. Cem yanıma geldi. Bana sarıldı. Bende ona sarıldım. Aslında insanın abisi olması çok güzel bişeymiş bunu çok iyi anladım.

Akşam olmuştu. Annem ve babam gelmişti. Akşam yemeği yiyecektik. Yine hep birlikte oturduk. Ama bu sefer abim ile yanyana oturduk. Bu babam'ın dikkatini çekmişti. Yemek sessiz di. Yemekten sonra annem odasına çıktı bende arkasından gittim. "Anne konuşmalıyız"
"Tabii kızım. Ne konuda"
"Babamla niçin boşanıyosunuz anlat lütfen."
" Cem yüzünden. Cem in annesi öleli bir sene oldu. Baban hep Cem'i yanına almak istedi. Ama ben istemedim. Hep bu yüzden kavga ediyorduk. Sonra iş gezisinde de bu konu açıldı ve biz kavga etmeye başladık ve ayrılmaya karar verdik."
"Anne ayrılmayın. Ve abim bizle yaşasın.Ben abimi sevdim. "
"Baban mı bunları dedirttiriyo sana haa! Senin aklın yerinde mi?"
"Anne o benim KARDEŞİM. Ya hep birlikte yaşarız. Ya da ben babamlarla yaşarım. Ya bi şans ver Cem'e sende seveceksin onu."
Bütün gece annemle babam konuşuyordu. Sanırım şu boşanma konusunu. Bende gece su içmek için indiğimde gördüm. Aslında annem ve babamın kavga etmediği tek saat buydu. Bu bir yere not edilmeliii!..

Sabah annem ve babam kahvaltıda bu konuyu açtı. "Çocuklar biz babanızla gece konuştuştuk ve boşanma davasını geri çekicez ve Cem sende burada bizimle yaşicaksın"
Evett beee! Yaşasınn! Abimle yaşicamm....