Bu Mahalle Jungkook'u İyi Tanır |Kookmin|

14

Hoş geldin bebeğimm, iyi okumalar 💖

Öncelikle okumaya geçmeden, bölümde jungkook'un annesinin şiddet gördüğü ve nasıl öldüğü anlatılıyor tetiklenebilecek arkadaşlar dikkatli olsun lütfen, seviyorum sizi ❤️‍🩹

"Hayır, bence konuşmak ikimize de iyi gelecek Jungkook."

Jungkook başını aşağı yukarı salladığında elimdeki yarım sandviçi pakete koydum, tüm dikkatimi ona vermem daha sağlıklı olacaktı eminim.

"Annem."

Bedenimi ona döndürdüm, o ise cebinden sigara paketini çıkarmıştı. İçinden bir tane dudaklarına sıkıştırmış, paketi cebine kaldırdıktan sonra çıkardığı çakmakla yakmıştı.

"Evet?"

"Nereden başlayacağımı bilmiyorum."

"Nereden başlamak istersen oradan başlayabilirsin, her şeyini dinleyeceğim."

Birkaç saniye sessiz kalıp ardından anlatmaya başladı,

"Annem ve babam çok kavga ederdi küçükken, hatırlıyorum annemle sürekli anneanneme gider orada birkaç gün kalır ve babamın bizi gelip almasıyla eve geri dönerdik. En başta durumun ne kadar ciddi olduğunu anlamıyordum, sekiz yaşlarında olmam da anlamamamın sebebi olabilirdi tabii. Ama yıllar geçtikçe ve yaşım ilerleyip de çalışmaya başlayınca beni büyüdüm sanıp yanımda da çekinmeden kavga etmeye başladılar."

Sigarasından derin bir nefes çekip biraz dinlendi,

"Çalışmaya on iki yaşlarımda  başladım bu arada, çok büyüdüm sanma. Her neyse bir gün, benim için ilk dönüm noktası olan bir şey yaşandı, babam anneme ilk defa benim gözlerimin önünde şiddet göstermeye başladı. Kaç sene annem ben anlamayayım diye sessiz kaldı bilmiyorum ama o akşamın ilk olmadığından çok emindim. Ben aralarına girmeye çalışınca annem beni odama göndermişti, korkudan başka bir şey yapamamıştım."

Yine durduğunda ona yanaştım, elindeki bitmiş sigarayı söndürüp getirdiği bira poşetine attıktan sonra o da bedenini bana döndürdü. Sonunda boş kalan elini iki elimle tuttum.

"İki yıl falan onların kavgaları arasında kendimi bulmamla geçti, on dört yaşımda artık aklım daha da bastığından lafımı esirgemeyip anneme zarar vermesin diye babamın dikkatini çekmeye çalışıyordum, bazen işe yarıyordu anneme vurmaya çekinmese bile bana vurmaya çekiniyordu. Yapabildiğim tek yardımın bu olması ezikçe."

"Değil, güçlü bir çocukmuşsun Jungkook."

Ellerimi bırakıp dibinde kalan birasını bitirdi, ardından yine ellerim arasına itti elini.

"Bu iki yıllık dönemden sonra annemle yine anneanneme gittik, babamla boşandılar. Her şey yoluna girmeye başlarken babam gelip annemden özür diledi, yalvardı yakardı bir şekilde ikna etti yine evlendiler. Annemle kaç gün bu konu yüzünden kavga ettik bilmiyorum, her ne kadar üstüne gitmek istemesem de onu gördükçe benim canım yanıyordu artık. O kavgalarımızın bitişi annemin tek bir cümlesiyle oldu, ben ona 'böyle giderse öleceksin' gibi bir cümle kurmuştum, o da bana 'dayaktan ölünmez.' demişti. O günden beri bu cümlenin aklımdan geçmediği tek bir gün olmadı Jimin."

Gözlerini yumdu, dudakları titriyordu. Kısa sürede toparlanıp gözlerini açtı, anlatmaya başladığından beri bir kez gözlerime bakmamıştı.

"Sana eski sevgiline dönme diye yalvarmamın sebebi buydu, annem babamı affettikten birkaç hafta sonra annem öldü. Hem de dediği gibi dayaktan değil, bıçaklandı. Kimin yaptığını anla, o cümleyi kurmak midemi bulandırıyor."