Bu Mahalle Jungkook'u İyi Tanır |Kookmin|

28

Hoş geldiniz errrkeklerim (hakaret değil bölümde anlarsınız) 🥹💖

Bir de, Jungkook'u bi daha bu kadar ciddi göremeyebiliriz 😔

Akşam olmuş, iş çıkışlarında beraber Hoseok ve Yoongi'nin evine gitmişlerdi. Uzun bir sarılma ve hasret giderme vaktinden sonra bir güzel yemeklerini yemiş, kahve içmek için salonda toplaşmışlardı.

"Ben sigaraya kaçıyorum."

Jungkook hızlıca kalktığında Jimin de peşinden kalktı,

"Ben de."

"Jimin? Sen sigaraya mı başladın?"

"Hayır hyung, ben de hava alacağım öyle."

Jimin, Seokjin'in şaşkın bakışları eşliğinde Jungkook'un peşinden gitti. Salonda onların dedikodusu dönerken onlar balkona çıkmışlardı.

"Yavru, içecek misin?"

"Senden alırım, yakmak istemiyorum."

Jungkook sigarasını yakıp derin nefesini üfledikten sonra Jimin'e döndü.

"Ee, nereden gireceğiz konuşmaya?"

"Bilmiyorum Jungkook."

"Valla Jimin, ben daha kendi kafamda dönenleri adlandıramıyorum, konuşmaya girebilecek kişi olamam."

Jimin, Jungkook'un parmakları arasında yanıp eriyen sigarayı alıp ufak bir nefes çekti. Duman dudaklarından süzülürken Jungkook'a geri vermedi sigarayı.

"Şöyle yapalım mı, sen aklından benimle ilgili ne geçiyorsa hepsini söyle, ben de bununla cesaretlenirim. Sen benden daha açık sözlüsün."

Jungkook, Jimin'in elindeki sigarayı alıp derince bir nefes çekti, sessiz kaldığı saniyelerde düşünmüştü.

"Seni tanımadığım birinin yanında görünce çok sinirleniyorum, suçsuz olmana rağmen sana çıkışıp sinir ediyorum. Daha doğrusu edesim geliyor, ben sinir oluyorsam senin de olman lazımmış gibi."

"Sen bana sinirlendiğinde benden nefret ediyormuşsun gibi davranıyorsun Jungkook, yaptığın şey sinirlendirmek değil."

"Haklı olabilirsin, zaten sonrasında çok pişman oluyorum; içim içimi yiyor ben ne yaptım diye. Sonra her özür dilediğimde anlayış gösterip beni affediyorsun ve bu davranışın kalbimi öyle ısıtıyor ki, resmen yanıyor. Daha önce hiç böyle hissetmemiştim ben Jimin."

Jimin, dolan gözlerini saklama gereği duymamıştı çünkü Jungkook zaten ona bakmıyordu.

"Böyle nasıl desem bilmiyorum, hissettiklerim o kadar yoğun ki kelimelere dökmeme beynimi yetmiyor. Şimdi diyeceğim ne kadar yardımcı olur bize bilmiyorum ama ben daha önce yattığım kimsenin yüzünü bile yeniden görmek istemedim Jimin, ama seninle kaç kere sevişirsek sevişelim hiç doymayacakmışım gibi hissediyorum."

Jungkook birkaç saniye sessiz kalıp sigarasını içti, Jimin de bu sürede konuşmamıştı.

"Ve hani, senin yanımda olman bile ayrı bir haz veriyor bana; hiç gitme, hep bir şekilde iletişimde kalalım istiyorum. Yanında değilsem mesaj atayım, arayayım; yanındaysam boş boş seni izlemeye bile tamamım ben." Jungkook, sonunda Jimin'e döndü, "Sen gülerken istemsizce gülümsediğimi fark ediyorum bir süredir, üzüldüğünde buna nasıl çare bulabilirim diye bile düşünüyorum, buna rağmen seni ne kadar üzdüğümün de farkındayım ama aptalın tekiyim işte. Bunlar olması gereken şeyler mi onu bile bilmiyorum ama daha önce kimse için böyle hissetmedim."