YOUR DOCTOR

CHAPTER 1

Hance POV

"Bantayan nyo ng maigi ang vitals ng patients. Also kada minuto nyo syang icheck. Kada minuto rin kayong magbibigay ng report sakin, dahil baka magkaroon nanaman ng pag-atake dahil sa operation kanina." usad ko sa mga nurses at doctors na nakatayo sa harapan ko.

"Copy doc." tugon naman ang nilang lahat.

Tango nalang ang tanging sagot ko sa mga ito bago tumungo sa Comfort Room para maglinis ng katawan.

Gosh, i hate this morning. Unang araw palang ng taon ay hectic na agad ang schedule ko para sa buong medical surgery.

Hindi ko inaasahan na mas dadami pa ang kakailanganing operahan na pasyente kesa sa inaasahan ko.

Malumay akong tumingin sa salamin. Kahit ang mga mata ko ay hindi narin kaya ang pagod at puyat. Pero hindi din naman ako makakatulog kahit pa pilitin ko.

Magtitiis nalang akong ganito hanggang sa makauwi ang pinsan ko para matulungan ako sa hospital. Pero wala sa tingin ko na may balak syang tulungan ako sa pagoopera, puro chess lang naman ang inaatupag non.

"Ano paba yang tinutunganga mo riyan hance, pinag-aantay mo ang pagkain." saad ng lolo ko.

Sa kakaisip ng napakaraming gawain ay nawala agad sa isip ko na nasa hapagkainan kami.

Kanina kasi ay tumawag ito sakin at sinabihang kailangan naming magkita dahil may mga ididisscuss sya about sa hospital.

Pero halos kanina pako nakatulala pero wala parin akong naririnig na kung ano sa kanya kundi ang pag-antayin ang pagkaing nasa harap kona kanina pa.

"Pakikuha ng dessert." utos nito sa isa sa mga kasambahay nya. Agad namang dumerekta ito patungo ng kusina.

Lolo isn't the kind of person that strictly rude and grumpy man. He was a kind of human who can be your friend, lolo, father and a enemy as you want for.

He was so sweet and kind to others. Except for his own grandson. He's so strict for us, gusto nya laging sya ang nasusunod, maybe its was perfect to be good for my future.

Pero there was a time na parang sobra na pero para wala parin yon sa kanya.

"Lo, hindi ako pumunta rito para kumain. Alam nyo namang hindi ako nakain ng pagkain ng tao, isa pa ang sabi mo ay may kailangan kang sabihin sakin para sa hospital m-" natigil ako ng ilapag nito ang kubyertos sa platong babasahin.

Masyado yata akong naging makasarili sa paraan ng pakikipag usap sa kanya. Alam ko sa mga oras na ito ay galit na sya, pero pigil parin dahil nasa harapan kami ng pagkain.

"Bakit? Kailangan ba kapag nagkita ang isang tao kasama ang isa pang tao ay mamadaliing magsabi ng importanteng detalye kesa sa pagkain?" striktong wika nito sakin.

Bumuntong hininga ako. " Lolo kayo ang tao, at isa akon-"

"Heto napo ang dessert, majesty." napahinto nanaman ako sa pagpasok ng maid ni lolo dala ang dessert na pinakuha nito.

"Makakapaghintay yon hance, kumain ka. Nakakasama sa kalusugan mo ang hindi pagkain ng tama." natawa ako ng bahagya, pero nanatili parin itong seryoso habang nagpupunas ng napkin sa bibig.

"Lolo, im the only one who wasn't human around this room." sa wakas ay nasabi kona rin ang dapat kong sabihin sa kanya.

"Dapat masanay kang kumain ng pagkain ng mga tao hance, hindi yung palaging dugo galing sa mga patay ang kakainin at iinumin mo. Tandaan mo, sa hospital ka namamalagi at hindi sa bahay lamang." wika nito.

Napahampas na lamang ako sa ulo ng mga oras na yon, ewan koba kung bakit pinipilit nya ako sa bagay na ayaw ko.

Parang gusto kong lumabas ng mansion habang nasigaw sigaw ng saklolo dahil sa sobrang pagkastrikto ng sarili kong lolo.

but it was so weird kung mangyayare nga ang ganong bagay lalo pat out of nowhere ay magsisisigaw ako ng hindi naman alam ng mga tao sa labas ang dahilan.

Im done with this kind of set up.

SA MGA sumunod na araw ay puro lamang trabaho ang ginagawa ko. Habit kona ang hospital, bahay, hospital, bahay at kung minsan ay hang out with my friends.

Kung saan saan pumupunta para lang makapag labas ng sama ng loob. Tulad ko rin ay may sarili na silang trabahong pinagkikitaan pero still ang iba sa kanila ay hawak parin ng mga magulang sa leeg.

"Doc?" the woman who was knocked on my office door ang nagpabalik sakin sa tamang wisyo.

"Yes? come in." usad ko, pinaikot ko ang swivel chair patalikod.

"Doc, may appointment raw po kayo kay Mr Lim later at 8pm. Inaasahan ka po nyang dumating sa iniwan nyang adress." inilapag nito sa lamesa ko ang maliit na papel, nakasulat don ang address kung saan kami magkikita.

"As i expected." malamig kong usad na ikinatigil naman ng nurse ko.

"Paano nyo po nalaman na may meeting kayo with Mr Lim? dati kabang manghuhula sa past life mo doc?" biro sakin nito. Pinaikot ko ang swivel chair paharap sa kanya, napawi ang ngiti nito ng makita ang seryosong mukha ko.

"Joke lang doc, apaka seryoso mo naman kasing tao and also weird mo rin minsan. Pero ang lakas ng instinct mo ano haha." pukaw nya sakin.

"Grace." tawag ko sa pangalan nito.

"Oh! Yes doc?" ma-awtoritadong sagot nito.

"Kung bayolente ba kitang ipapatalsik palabas ng hospital ay -"

"Joke lang doc , opo ano; hehe lalabas nako oum. Baka mawalan pako ng trabaho. Have a nice day po." wika nito at dali daling lumabas.

Sinundan kopa ang papalayonh bulto nito bago ko ibagsak ang mukha sa lamesa.

what a jerk human being.

ISANG nakakasulasok na amoy ang mga sumunod sa ilong ko ng makapasok ako sa bar kung saan naka adress ang appointment ko.

Agad akong nag-isip kung bakit dito pa nya naisipan na mag-discuss ng detalyadong usapan sa magulo at nakakasulasok na bar.

May humarang sakin na mga body guards pero ng ilabas ko ang lisensya ko ay agad din itong tumabi. Isang lalaki ang lumapit sakin at yumukod.

"Dito, sir." inilahad nito ang daan. Tahimik lang naming binagtas yon hanggang sa marating namin ang isang itim na pinto.

Huminto na ito at saka yumuko ulit, dirediretso lang ako at walang lingon likod na humarap pa.

"Good Evening Professor Hance De silva. Ang pinakamagaling at mayamang doctor sa pilipinas." bungad agad sakin ng isang nakaitim na lalaking nakatalikod.

Hindi nako nagdalawang isip pa na ngumisi. "What was this all about?"

"Uh? hindi ba nasabi ng mga nurses mo sayo ang appointment na meron ngayon? have a sit." wika pa nito sakin.

"Gregor, hindi ako pumunta dito para makipag plastikan sayo. Alam ko naman na patuloy ka paring nanghihimasok sa business ng lolo,huwag ako ang kausapin mo dahil wala akong alam sa kung ano man ang pinagusapan ninyo." pakli ko dito.

"Heh. Alam mo may silbi karin, kaya nga kita pinapunta dito dahil para malaman kung anong balita s-"

"Ang sabi ko ay wag ako ang istorbohin mo. Im not dealing with anyone at isa pa hindi ako ang kausap mo dahil dyan. And , i have a lot of work to do." wika kopa dito.

Pagkatapos ay lumabas na ng silid. Pero ng liliko nako ay may isang babae ang agad na tinapunan ko ng pansin.

Nakaskirt ito at nakapink top. She's so tiny and cute. There's was a part on me who wants to call her out. Pero ang mas tinapunan ng pansin ko ay ang leeg nyang kitang kita dahil sa liit ng soot nyang damit.

Damnit stupid human, i smell her blood. I want it, i want to bite it. Nagulat ako ng lumingon ito sa gawi ko na agad ko ring iniwas ang mga mata ko ng mapag-alaman kong lumalabas na ang pangil ko.

I want her, i want her blood. I need her, i need her so much.