«Ήρθε!» Αναφώνησε ο Λουκάς κάνοντας στην άκρη τα κιλίμια.
Η Θεοφανώ αναπήδησε, παίρνοντας τρομάρα, χαμένη όπως πάντα στις σκέψεις της. Έβαλε το χέρι της απάνω στην καρδιά της και ξεφύσησε.
«Κοιτά χαρά, ούτε ο δικός σου γιος να ερχόταν.» σχολίασε ο Φρίξος, μασουλώντας το τυρί που περίσσεψε.
«Ο γιος του Τζαννέτου είναι σαν γιός μου. Είναι καλός άνθρωπος, ευγενικός.»
«Λάσκαρης και ευγενικός;» χαχάνισε ο σιδεράς. «Άκου λέει.»
«Καλά, καλά, θα δείτε.» απάντησε ο άλλος άνδρας και ακούμπησε ένα φιλί στο μάγουλο της γυναίκας του.
«Να τος!» ξεφώνησε η Μορφούλα από το παραθύρι.
Η Θεοφανώ γέλασε με το μικρό χάος που δημιουργήθηκε στο μαγεριό και ειδικότερα δίπλα στο μικρό παραθύρι. Μαζεύτηκαν οι τέσσερεις τους και αποσβολωμένοι χάζεψαν την άφιξη του απογόνου.
Ήξεραν πως κάτι είχε συμβεί όταν μια επική φιλονικία είχε ξεσπάσει μια βραδιά στον Πύργο πριν κάμποσα χρόνια. Ξεκίνησε με φωνές δυνατές και άγριες και συνεχίστηκε με βίαια σπασίματα των πήλινων. Έμαθαν αργότερα πως ο καπετάν Τζανέτος ήταν βαριά άρρωστος και το είχε αποκρύψει καλά μέχρι που δεν μπόρεσε να το κρατήσει άλλο. Γοργά, ο Μιχαήλ πήρε την θέση του και συνέχισε να εκπαιδεύει τον πρωτότοκο υιό του για το μέλλον. Ο Μάρκος φάνταζε ο τέλειος διάδοχος εφ'όσον ο γιος του Τζανέτου υπηρετούσε στον Ρωσικό στρατό, μα ύστερα τα γεγονότα με τον χαμό του παιδιού του, όλα είχαν τραπει σε αταξία και οδύνη. Ξεσπούσε, έπαιρνε λάθος αποφάσεις σαν σύμβουλος του πατέρα του και όταν ήρθε η ώρα να πάρει τα ηνία, όλα γίνηκαν χαλάσματα.
Ο θάνατος του Τζανέτου ήταν αναπόφευκτος τελικά και το μέλλον έμοιαζε σκοτάδι πυκνό.
«Λέτε να νιώσει απειλή ο Μάρκος;» ρώτησε ο Φρίξος.
«Γυρνά στη δουλειά σου που έχεις και ερωτήσεις για τους αφεντάδες.» η Πολυξένη μπήκε στο μαγεριό. «Θεοφανώ στο Μοναστήρι για τους λαχανίδες, άιντε κουνήσου.» πρόσταξε.
Ο Κανέλλος έτρεξε προς τον Αντρέι με το που κάλπασε μέσα από τις πύλες. Τα μάτια του έτρεχαν πολύ πριν πάρει φιρμάνι ότι ο ανηψιος του έφτανε προς τον Πύργο και έτσι είχε σταθεί δίπλα στο πηγάδι ακούνητος μέχρι ο Κοσμάς να δώσει σήμα να ανοιχθεί η πύλη.
Όλοι είχαν βγει για το συναπάντημα· άλλοι ειλικρινά λιόχαροι, άλλοι αθυμοι, άκεφοι ακόμη.
