STELLA CLAREY
Maingat kong inalis ang braso ng pangulo na naka palupot saakin. Grabe naman siyang katabing matulog, parang walang space at napaka liit ng kama sa kanya. Halos isiksik niya na ang sarili niya saakin, yakap-yakap pa ako.
"Ang gwapo mo talaga eh noh..." natatawa kong usal nang malapitan kong tignan ang mukha niya. Kahit tulog, ang gwapo talaga. Pinasadahan ko ng tingin ang buong mukha niya. Hindi ko naman na natiis at dinampian ko ng halik ang labi niya. Smack lang ah! "Nakawan ko muna ng halik." sabi ko sa sarili.
Bumaba naman na ako para magluto ng almusal namin. Ihahanda ko na rin yung iluluto ko para mamaya sa lunch namin nina Tita Irene at Tito Greg.
"Kare-kare! Amoy kare-kare!"
Nagulat ako nang magsisisigaw ang pangulo, para siyang isang bata na napaka excited.
Inirapan ko siya nang makababa siya ng tuluyan. "Dahan-dahan ka nga! Baka mahulog ka sa hagdan."
"Favorite ko yan, love! Ang bango... ang sarap niyan, luto na ba?" aniya, excited talaga si tanda.
Tinalikuran ko na lamang siya at nagtuloy sa pagluluto. "Para kina Tita Irene to... hindi ko alam na paborito mo pala to."
Naisipan ko siyang inisin. Alam ko naman na paborito niya to kaya eto ang niluto ko eh.
"Ha? Ganon ba? Tikim na lang pala ako, love. Kahit konti lang." nawala ang excitement sa boses niya. Para siyang napahiya.
Patago akong napangiti. Sarap asarin eh!
"Joke lang to naman! Maupo kana don. Kakain na tayo. Syempre alam kong paborito mo to." pagbawi ko naman.
"Alam mo kung hindi mo ako patitikiman ng kare-kare mo..." Niyakap niya ako sa likod. Alam ko kung anong gusto niyang sabihin o alam niyang ipunto. Ang aga! Ang landi!
Para naman bumabaligtad ang sikmura ko nang inamoy-amoy niya ang batok ko. "Bong..." Ramdam na ramdam ko yung mainit niyang hininga.
"B-Bong! Nagluluto ako!" reklamo ko sa kanya.
Hindi siya nakuntento at marahas niya akong pinaharap. Aba, hindi natinag sa reklamo ko!
Napasinghap na lamang ako nang maramdaman ko ang matangos niyang ilong sa leeg ko, patuloy niya akong inaamoy.
"You over kare-kare, my love..." his voice was so sexy when he said that. "I want you, Clarey ko." he now sounded so hard and controlling.
"Paano kung ayaw ko?" pagmamatigas ko.
He smirked, "I know you want it, baby. Do you remember last night?" Baby...
Fuck. Bakit baby? Nanghihina ako don ah.
But, about last night...
"I'm drunk, Mr. Marcos." I told him. He laughed so sexy. Then, he just smiled like a sweet boy to me.
"You're really drunk, miss ma'am! Muntik mo na nga akong i rape eh." What the hell?! Pinanlakihan ko siya ng mata. Lalo siyang tumawa, napapabungisngis pa siya.
"Walang kakain!" Pinalo ko pa siya pero hinuli niya ang kamay ko.
"I love you, Clarey." Hinalikan niya pa ang kamay ko.
Tinitigan niya ako. Para bang mayroong mga kinang ang mga mata niya. "I still remember the first time I met you. When I look into your eyes, when our eyes met. I know to myself, I found the mirror of my soul." Niyakap niya ako.
Bonget...
Ang aga, pinapaiyak ako.
"You are my home, Stella Clarey. You are my territory that I will protect and fight for. Until my last breath, I will love you. You are my forever, Stella Clarey Berkan."
I just saw how his tears fell. He just smiling while he wiped his tears.
"I do. I'm going to marry you, President Ferdinand Romualdez Marcos Jr."
He laughed with so much happiness. "Parang vows na kasi yung sinasabi mo eh." biro ko pa sa kanya.
"Ikaw nga... parang asawa na talaga kita oh! Pinagluluto ako, inaalagaan... tapos pinagsisilbihan talaga. Misis ko..." paglalambing niya.
Natawa na lamang ako sa kanya. "Kanino ka lang, ha?" tanong ko, nagpapa ka kumander ang boses ko.
Ngumiti siya, "Sayo lang. Only for you, my honey my love so sweet..."
Oh? Honey my love so sweet! Hanep si tanda ah.
"Ferdinand Romualdez Marcos Jr. belongs to Stella Clarey Berkan. They made for each other. They met by fate and they will be together, not just by fate but for each other... for the love." He sounds so sure and assured, like he was on a state of the nation address telling and making me feel how much he loves me. "You are my honey my love so sweet." he continued, teasing me.
Honey my love so sweet...
Lakas ng tama eh noh. Hindi halata.
"Oo nga pala, love... after this uwi kana." sabi ko sa kanya. Nahinto siya pagkain. Naghihintay sa sunod kong sasabihin. "Tita Irene and Tito Greg will be here kasi. Maglunch kami."
Ngumiti siya, "Irene really loves you. Well, Greggy... he became your second dad."
Ano kayang nasa isip niya ngayon? Kung iisipin kasi. magkarelasyon kami tapos kapatid niyang bunso parang mom ko na. Weird pero anong magagawa namin, tinamaan kami sa isa't isa eh.
"Yeah, kaya nga... iniisip ko kung paano kaya si Tito Greg lalo na si Tita Irene kapag nalaman nila itong tungkol saatin." Tinignan niya ako. "Honestly, I'm scared. I don't want them to be mad at me or be their disappointment, love." patuloy ko. Wala naman siyang reaksyon. Tsk. Wala ba siyang nararamdaman kahit na kaunting kaba o takot kapag nalaman ng kapatid niya, ni Tita Irene ang tungkol saamin?
"You don't need to be scared, my love. Sa oras na malaman nila, sabay natin silang haharapin. Hindi ka mag-iisa. Tsaka, alam ko naman na maiintindihan ka ni Irene tsaka ni Greggy." Wow, ha? Parang napaka sigurado niyang maiintindihan nila kami.
"I pray for that, Mr. P!" I told him happily. He assured me with a very handsome and sweetest smile.
