🧝Chapter 13
မြောင်ဟယ် အခန်းထဲသို့ဝင်သွားပြီးနောက် တံခါးပိတ်လိုက်ချိန်တွင် မြောင်ချမ်းထံမှ အဆုံးမရှိသောမေးခွန်းများထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်
“ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ… ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ…မင်း သူ့ကို မင်းအမေကြောင့်လက်ထပ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူးလား…အခုတော့ သူ့ကို ဇနီးအဖြစ်လက်ခံလိုက်ဖို့ ဆန္ဒရှိလာပြီပေါ့ ဟုတ်လား…” ပြောပြီးသည့်နောက်တွင် မြောင်ချမ်း အနည်းငယ်စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေမိသည်။
ရန်သာ့လန်မှာမူ ဆူဆူပူပူလုပ်နေသော တစ်စုံတစ်ယောက်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်
“ သူအခုအဆင်ပြေသွားပြီ…”
“ အဆင်ပြေတယ်လား… ဘာတွေများအဆင်ပြေလာလို့လဲ… သူ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်ရုံနဲ့တင် တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖောက်ထွင်းမြင်နေရတဲ့ဟာကို…အရိုးထဲကနေကို တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီး ရမ်းကားတတ်တဲ့အကျင့်ကပါနေတာ… အထဲကနေကော အပြင်ကနေပါ မြင်နေရတယ်…ရုတ်တရက်ကြီး သည်လိုထပြောလာရအောင် မင်းဘာတွေစိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတာများတွေ့သွားရလို့လဲ…”
“ အမှားရှိနေရင် ပြင်ပေးလိုက်ရုံပဲလေ..”
“ သူ့လိုလူကပြောင်းလဲနိုင်မှာမို့လား… သူသာတကယ်ပြောင်းလဲချင်တယ်ဆိုရင် မင်းနဲ့လက်ထပ်လိုက်ပြီးကတည်းက ဘာကိုလုပ်သင့်တယ် ဘာကိုမလုပ်သင့်ဘူးဆိုတာ သူသိနေသင့်တယ်…မဟုတ်ရင်တော့ သူကမြောင်ယွမ်စီပြေးပြီး တွယ်ကပ်နေဦးမှာပဲ…မင်းမရှိတုန်းမှာ ပိုက်ဆံတောင်ခိုးပြီး ထွက်ပြေးသွားနိုင်သေးတယ်… ပြောပါဦး အခု သူကဘာတွေများပြောင်းလဲသွားလို့လဲလို့…”
ရန်သာ့လန် စကားအများကြီးမပြောချင်တော့သော်လည်း ပြောလိုက်ရသည် “ ရပါတယ် ငါ့မှာမျက်လုံးတွေရှိနေတာပဲ အမြင်မမှားပါဘူး…”
မြောင်ချမ်း ရယ်သာရယ်ချချင်မိသည်။ အတိတ်အချိန်များတွင် အနှီအကြီးဆုံးသားနှင့်စကားပြောဆိုရသည်မှာ ရိုးရှင်းပြီး အဓိကအချက်သို့သာ ရောက်ခဲ့သည်ဟု သူအမြဲထင်မိခဲ့သော်လည်း ယနေ့တွင်မူ မည်သည့်အဓိကအချက်ကိုမှ မရောက်လာပေရာ သူမည်သို့များယုံကြည်နိုင်ပါမည်နည်း။ ထို့အပြင် ရန်သာ့လန်မှာ သူ့တွင်မျက်လုံးများရှိသည်ဟုပင် ပြောလာသေးသည်။ မျက်လုံးများရှိနေလျှင်ပင် လူတစ်ယောက်မှာ အမြင်ဖုံးပြီး ကန်းနေနိုင်သေးသည်လေ …
