IŞIĞIN ALEVİ SERİSİ 2. KİTAP
(+18)
"Serinin devamına görkemli bir düğüne,
Şehvetli bir aşka
Txerrea Krallığı'na
Ve yeni ırklara yolcuk edeceksiniz.
Nixavis ve Zonan beklenen düğünün ardından vakit kaybetmeden krallıklarına doğru meşakkatli bir yolc...
Not: Nix ve Zonan beklediğinizi biliyorum. Hiç merak etmeyin bundan sonraki bölümde geliyorlar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☘️☘️☘️
2. BÖLÜM
~ TUVANA ~
İblis kucağına düşmüş... kral, kralı tutuyor.
Soğuk Kral, Varis Kral birbirini kovalar.
Otu çek köküne bak... kraliçe kör olmuş.
İblis kucağına düşmüş. Haberi yok.
Kelimeler, bir atın toynaklarına yapışmış ot gibiydi. Sürükleniyordu. Debeleniyordu. Ama oraya yapışmış, kurtulamıyordu.
Kelimeler, bir roiantın baltasını ilk eline alışı gibiydi. Bunun için yaratılmış roiantın. Baltayı bırakmak istemezdi ve bırakmazdı. İlk defa eline alır, ondan bir daha vazgeçemezdi.
Kelimeler, genç Tuvana'nın o lanet kabileden kurtulmayı hayal etmesi gibiydi. Asla bitmeyen bir umutla sarmalayan bir hayal gibi. Zihnine, kanına, düşüncelerine, aldığı nefese karışan ve onu terk edemeyecek kadar tenine işlemiş olan hayal gibi.
Kelimeler inatçıydı. Kelimeler domogreler tarafından söylenmişti. Kelimeler sıçıp attığım hayatıma bir kez daha sıçmıştı. Ve kelimeler... zihnimden gitmiyordu.
Dinlenmek istiyordum. Mümkünse. Ateşi söndürüyor, doyduğumuzda yemeyi kesiyor, uykumuz geldiğinde uyuyor, fırtına çıktığında çadırları sıkıca kapatıyorduk. Her şeyin bir süresi vardı. Bitiyordu, duruyordu, kapatılıyordu. Ama zihnim durmuyordu. Hiç bitmeyen lanet bir kış gibi. Burası gibi.
Kuzeyi Işık bile unutmuş olmalıydı. Bizi de öyle. Bazen bizi neden yarattığını düşünüyordum. Dünyada yeterince canlı vardı. Birbirlerinin enerjilerini dengeleyen ve dünyanın ayakta durmasını sağlayan canlılar. Biz neydik ki? Yaratıcımızın bile unuttuğu bu lanet kuzeyde, lanetlenip yaşayan nefes israfından başka neydik? Tılsımlar bizi lanetlemek yerine neden öldürmemişti? Binlerce yıl lanetimize bulanmış boklardan ne farkımız vardı?
Bu. Lanet. Hayatı. Neden. Yaşıyorduk?
Kafam neden durmuyordu? Neden artık düşünmeyi kesemiyordum? Ailemi öldürmüştüm ve bu yaşamamam için yeterli bir sebepti. Xizamna hepimizi ele geçirip öldürseydi, ne olurdu ki? Ölüp gider sefil yaşantımıza bir son verirdik. Dünyaya açtığı savaştan bize neydi. Kraliçe Nixavis'i tanımıyordum bile. Onun yaşamasından bana neydi!
Kraliçeyi uyar. İblis, kardeşimizi çaldı. Onu alamazsak, Xizamna'nın yanında savaşırız.
Neden kraliçeyi uyarmak zorundaydım ki ben? Ölmenin bir yolu yok muydu?
