Young Adult

Hoofdstuk 3

Sean O’pry als Brad Wexler.

Hoofdstuk 3

____________________________________

B R A D   W E X L E R

____________________________________

Nerveus stond ik voor de spiegel en probeerde mijn das recht te strikken, maar het ging niet zoals gepland. De vlinderdas was of schuin of ongelijk of verkeerd gevouwen.

Op zulke momenten wenstte ik echt dat ik een vriendin of vrouw had die me kon helpen.

Net toen ik de das op wou geven kwam mijn beste vriend, Roger, de kamer binnen met een grote grijns.

"Lukt het?" Vroeg Roger. Hij kwam naast mij staan en streek onzichtbare kreuken uit zijn jas. Hij had net als ik een vlinderdas. Het enige verschil was dat van hem keurig gestrikt was.

"Nee." Mompelde ik geïrriteerd en trok de das weg van mijn hemd. "Hoe heb je van jou gedaan?" Vroeg ik hem terwijl ik mijn kraag netjes vouwde. Ik zette daarna een beetje gel in mijn haar zodat het plat bleef liggen.

"Wat?" Vroeg hij niet begrijpend. Ik wees naar zijn perfect geknoopte das. Roger grijnzde alweer en haalde de das van zijn hals af. Hij gaf het aan me en ik zag dat het een clipje had.

"Hoezo heb ik niet zo eentje?" Vroeg ik jaloers.

Roger haalde zijn schouders op en wou de das terugpakken, maar ik trok mijn hand terug boven mijn hoofd. "Hé, man. Geef terug!" riep hij en sprong om het te pakken.

Maar aangezien 5'6 ofzo was kon hij het onmogelijk pakken.

"Geef mijn fucking das terug, Brat!"

Ik lachte en schudde mijn hoofd, terwijl ik de das vast knoopte. "Je kon het terug krijgen, maar na zoveel jaren vriendschap weet je nog steeds niet dat ik Brad heet en geen Brat."

Ik grijnsde naar Roger en hij stak zijn middelvinger naar me op en gaf mij toen een stomp tegen mijn schouder.

"Loser." Zei ik met een grijns en verliet de kamer terwijl ik hem de middelvinger terug gaf.

Toen ik achter de zwarte gordijn die mij van de podium afscheidde stond, kwamen de zenuwen als een pijl uit een boog weer naar boven.

Vandaag was er een veiling van mijn schilderijen en er waren een aantal rijke, kieskeurige mensen aanwezig. Dat alles zorgde ervoor dat ik wenste dat ik me nu in een bar zat te relaxen. Een paar dames erbij en ik was een blije man.

Roger kwam met een rood gezicht en een schuine das naast me staan. Ik grinnikte in mezelf toen hij serieus voor zich uit keek en deed alsof het hem niet irriteerde dat ik de perfecte das had.

"Mooie das man," zei ik tussen mijn tanden. Het kwam een beetje slissend uit, maar ik wist dat hij me had verstaan.

Roger maakte een snuivend geluid die boos moest klinken. Maar ik moest juist erom lachen omdat eruit zag als een klein jongetje. Een kort, rood en ontevreden jongetje die zijn zin niet had gekregen.