Young Adult

HOOFDSTUK 25

Met mijn haar opgerold in een mint groene baddoek en nog eentje om mijn lichaam gewikkeld liep ik naar mijn kamer. Ik kleedde mij in een blauwe jongginbroek en een grijze jacket erover heen.

Ik pakte wat geld uit mijn tas en wou net de deur uitgaan toen het mij te binnen schoot dat ik geen tijdstip had afgesproken met Mikaila. Ik haalde mijn telefoon tevoorschijn en vroeg haar hoe laat ze er zouden zijn.

Als ik het goed heb wordt ik nu door een lief vrouwtje naar jouw kamer gebracht.

Ik had de bericht net gelezen toen de bel zacht door de ruimte schalmde. Ik liep naar de deur en keek door het kijkgaatje. Mevrouw Cowell kwam tevoorschijn en naast haar stond Mikaila. Haar haar was prachtig merkte ik op.

Ik deed de deur open groette ze met een glimlach. Mevrouw Cowell had een pot in haar hand.

"Hallo, Lakisha. Kijk ik heb wat soep voor je gebracht. Ik zet het wel even in de keuken voor je." Ik glimlachte naar mevrouw Cowell en stapte aan een kant zodat ze langs kon lopen.

"Dankuwel." Zei ik tegen haar en keerde mij toen naar Mikaila. "Hoi, kom maar binnen. Waar is ze?" Vroeg ik toen ik haar dochtertje niet zag.

Mikaila glimlachte en stapte naar binnen."Hey. Kijk achter me." Mikaila keek achter en ik deed een stap naar voor om mee te kijken. "Niara? Groet tante Lakisha." De jurk die Mikaila aan had schudde en werd strakker getrokken. "Kom dan Nia. Mama moet gaan..."

"Nee." Zei een fel stemmetje.

Mikaila zuchtte geïrriteetd en ik liep om haar heen naar het klein die haar gezicht tegen haar moeder's achterste schuilde. Ik zakte naast haar op mijn knieën.

"Hola, Niara." Zei ik zacht. Het meisje drukte haar gezicht nog harder tegen haar moeder. Ik glimlachte en wachtte totdat ze in adem nood zou komen. Het duurde niet lang.

"Baby hou op. Mama moet echt gaan." Mikaila klonk zwaar geïrriteerd en ze trok zacht haar jurk los. "Ga bij tante Lakisha. Ze gaat op je passen totdat mama terug is. Lakisha waar kan ik dit zetten?" Mikaila had naast haar handtas ook nog een rugtasje in haar hand.

"Zet het maar op die bank." Zei ik en richtte mijn aandacht weer tot Niara die met pruilende lippen naar haar de vloer staarde. "Leuk jasje heb je. Heeft mama het voor je gekocht?"

Ik zag de wenkbrauwen van het meisje fronsen en na een tijdje keek ze me met grote bruine ogen aan. "Nee. 'T is een cadowtje van Bratz." Zei ze haast glunderend, terwijl ze over haar bordeaux jasje begon te strijken.

"Oke. Ik moet nu echt gaan. Die bi-" Mikaila stopte gauw voordat ze in het bijzijn van haar dochtertje zou schelden. "Ik wordt verwacht. Nia, kusje?" Ze boog zich met getuite rode lippen naar haar dochtertje toe en het meisje drukte een kusje op de lippen van haar moeder. "Wees lief voor tante Lakisha, oke?" Mikaila richtte zich op en keek naar mij. "Ik weet dat je betere dingen heb, maar toch aanbood om te helpen. Ik ben je heel erg dankbaar, want er is echt nie-"

"Kom je niet laat?" Vroeg ik zo beleefd mogelijk. Ik had even geen zin in een lange dankbetuiging.

"Oh ja, ja. Nia wees lief." Ik maakte de deur voor haar open. "Dankjewel hiervoor, ik haal tegen twaalf uur op, tenzij je het niet erg vind dat ze blijft slapen."

"Twaalf uur is te laat om een kind op te halen. Morgen, 8 uur." Stelde ik voor.

"Is goed. Nog eens bedankt. Dag baby, mama houdt van je." Mikaila vertrok eindelijk en ik sloot de deur. Ik leunde met mijn hoofd er tegen aan en sloot mijn ogen. Por favor, Dios. Laat ze alsjeblieft even makkelijk zijn als Liliane.

"Wat een schatje. Moet je op haar passen?" Ik zweer het, mijn hart begaf het bijna toen ik de stem van mevrouw Cowell achter mij hoorde.

"Mevrouw Cowell..." Ademde ik uit en keerde mij om naar hun. Ze stond over het wangetje van een verlegen Niara te aaien. "U liet mij schrikken."

"Sorry, liefje."

"Het is niet erg en ja, ik moet tot morgen op dit engeltje passen." Ik liep naar Niara toe en streek zachtjes over haar haar heen.

"Oh. Dan breng ik wel even een paar koekjes voor haar. Moet je koekjes, schatje?" Niara knikte.

"Y yo, señora Cowell? Krijg ik dan geen koekjes?" Vroeg ik nep verontwaardigd.

"Natuurlijk. Ik breng ze zometeen." Zei ze en vertrok.

"Dankuwel!" Riep ik haar nog na. "Zo... Wat denk je van chocolademelk maken voor de chocoladekoekjes die mevrouw Cowell gaat brengen.

Nia keek naar mij op en antwoordde verlegen: "Lekker."

"Oke, vamos!" Riep ik enthousiast en huppelde soort van naar de keuken. Hopend dat Nia mij zo volgen.

_______________