Young Adult

HOOFDSTUK 21

13 juli 2013 — (11 weken)

BRATT WEXLER

Kunstenaar

Bratt Colin Wexler, beter bekend als de 'onnatuurlijke zoon van Picasso', is een Londens kunstenaar.

Geboren op: 16 juni 1994

Te: U.K. Hospital

Lengte: 1,85 m

Ouders: Neva Anne Wexler, Colin Frank Wexler.

Films: Picasso Boy, Gentleman...

Kunstalbums:

Naked Catalea

Liquor Lips

Heart Life

Underneath The Sun

Margarita

Devotion

Ik liet mijn ogen glijden over de Bio van mijn waarschijnlijke babby daddy. "Bratt." Ik liet de naam over mijn tong rollen. Het klonk als de benaming voor een verwend kind.

Hij was kunstenaar. Ik was niet iemand die van kunst hield. Ik vond het maar saai en begreep nooit wat de kunstenaar met zijn werk bedoelde . Hoe had hij het voor elkaar gespeeld, om mij in bed te krijgen. Want hij was helemaal niet mijn type. Rijk en beroemd.

Ik ging meer voor een jongen waarmee ik samen kon opbouwen. Niet een piet die zich hoogstwaarschijnlijk te goed voelde voor anderen.

"Hoe weet je zeker dat hij het is?" Vroeg ik aan Damarus en gaf haar haar telefoon terug.

"De beschrijvingen van de barman kloppen met deze man op de foto." Damarus hield de foto omhoog en wees naar de man in tuxedo. Voordat ze erg in had, pakte ik dat ding en scheurde het in repen. Dezelfde wijze waarop ik de foto van Peter had verscheurd. "What was that for?" Riep Damarus uit.

"Ik kreeg genoeg van die vervloekte foto." Antwoordde ik kwaad. "Ik leek op een hoer erop."

"Maar ik had-" Damarus kneep in de neusbeen tussen haar ogen en schudde toen haar hoofd. Ze pakte haar telefoon weer en begon met haar duim over het scherm te vegen. "Laat maar ik heb wel een paar op deze site. Kijk of je hem herkent."

Ik keek voor een paar seconden naar de telefoon en realiseerde mij dat dit het was. Of ik hem herkende of niet. Ik blies hard mijn adem uit en legde mijn hand op mijn ronde buikje, voordat ik de telefoon pakte.

Ik beet hard op mijn lippen, terwijl ik de scherm naar mij toe keerde en het gezicht zag van de knapste man ooit. Hij had een ongelooflijk strakke kaaklijn en die ogen! Ik kende ze ergens vandaan. Ik keek beter naar de foto, naar de man met zijn kortgeknipte donker haar en smalle rode lippen. Ze leken plotseling in een grijns te veranderen en toen wist ik het. Het was de jongeheer die mij gezelschap had gehouden toen ik alleen stond –of voorovergebogen op de bar was!

"You know him!" Riep Damarus plotseling blij en ik met een wazige blik naar haar op.

"Deze man is een nette heer en niet een zuiplap zoals ik had verwacht. Ik heb mezelf waarschijnlijk naar hem gegooid en niet hij heeft mij verkracht!" De tranen stroomden rijkelijk over mijn wangen. "Ik ben een slet! Geen wonder dat ik uit huis werd gezet. Dit kind is niet uit liefde ontstaan, maar uit mijn wangedrag!"

"Hé, hé, shh!" Damarus pakte mijn gezicht in haar hand en wreef met haar duimen over mijn wangen. "Luister naar me; je. Bent. Geen. Hoer, noch een slet. Zeg dat nooit meer. Come on, Kisha. Waar is die gekke Latina die geen sh*t van niemand pikte? Huh? Waar is ze? Ik mis haar! Ik heb genoeg van deze crybaby! Latinas laten mensen niet over zich lopen! Latina's are crazy ass bitc-!"

"Tú boca [Je mond]! Watch it!" Ik keek Damarus strak aan en ze liet een grote glimlach zien. Ik schudde mijn hoofd en prikte haar in haar buik.

Haar gezicht vertrok van de pijn en ze viel plotseling op de grond. Met open mond en een bonsend hart keek ik naar haar lichaam.ik knielde gauw naast haar neer en begon haar verwoed door elkaar te schudden.

"Dios mio! Damarus! Marus! Roliano bel een ambulance!" Ik schudde nog steeds en ik voelde hoe een traan vanuit mijn ooghoek liep. "Je wou dat ik terug moest gaan naar de oude ik en niet meer moest huilen, maar kijk wat je nu-"

Damarus begon plots te grinniken en ik schoot achteruit, terwijl ik naar haar schokkende lichaam keek. Ze was aan het lachen.

"Idiota!" Riep ik naar haar en veegde mijn tranen weg. Ik stond op, ze lag met haar armen over haar buik geslagen op de te lachen. Ik gaf haar een schopje tegen haar kont.

"Oempff!" Damarus stond met een pijnlijk op en keek mij quasi boos aan. "Hé, toen jij viel schopte ik je niet."

"Nee, toen ik flauw viel schopte je me niet. Jij viel niet flauw dus ik mag je wel schoppen." Dat laatste zei ik met een grijns en gaf haar toen nog een extra.

"Crazy mamacita!" Riep Damarus naar me en ik lachtte haar gewoon uit.

Ik liep naar de woonkamer en ging in de bank liggen. Ik maakte de televisie aan en het kwam meteen op de kanaal UCB, een gospel kanaal. Het drong tot mij door dat ik al een tijdje niet naar gospel films had gekeken en ook niet naar de liedjes luisterde.

"There's power in the name of Jesus,

There's power in the name of Jesus.

Whenever we say His name,

Things begin to change.

There's power in the name of the Lord."

_____

20 juli 2013 — 12 weken (3 mndn)

Met tegenzin haalde ik mijn kleren uit Damarus' klerekast. Ik had geen zin hierin. Ik zag als een berg ertegen op. Mijn hart leek elk moment te willen falen en ik was niet eens begonnen met inpakken.

"Kan ik niet volgend jaar. Ik heb mijn diploma dan al gehaald." Ik keek met mijn beste puppy ogen naar Damarus, maar die harteloze donder toonde geen medelijden.

"Dit hadden we al afgerond, Lakisha Christina Polanco Santos. Je gaat je laatste jaar in Engeland doen met alle ondersteuning van je man. Als je tot volgend jaar wacht zit je met een jonge baby. And you don't go man hunting with a young child."

"Ten eerste; hij is niet mijn man, ten tweede; ik ga geen 'man hunting' doen en ten derde: ben je zeker dat je het juiste adres hebt?"

Damarus zuchtte. "Ja, ik ben heel erg zeker. De bodyguard is een beste vriend van hem. Hoeveel keer moet ik dit herhalen?"

"Ik ben gewoon bang, oké?! Doe niet zo geïrriteerd!" Ik smeet mijn kleren in de koffer en ging met mijn gezicht in mijn handen op het bed zitten.

Ik voelde hoe het bed een aantal keer inzakte en niet veel later sloeg Damarus haar armen om mij heen.

"Ik weet dat dit moeilijk voor je is. Het is een heel grote stap die je nu gaat maken. Maar het is het beste voor je kind. Kijk, ik ben geen gelovige als jij, maar ik weet dat God jou zal beschermen en ondersteunen. Ik ondersteun je, mijn moeder en broer ondersteunen je. Je bent een sterke meid en ik weet dat je het gaat maken."

Ik sloeg mijn armen ook om haar heen en begon te huilen. "Wat zou ik doen zonder jou?"

"Niets waarschijnlijk." Antwoord ze arrogant. "Now, chop chop, time is money. You have a plan to catch, love."

"Jouw Engels accent is verschrikkelijk, love."

"You're just jelly, you big belly."

____________

Eindelijk! Lakisha gaat naar Engeland, op zoek naar haar baby daddy a.k.a. Bratt!

Ik heb het gevoel alsof ik te langdraadig schrijf. Als het zo is, twijfel niet om het tegen me te zeggen.

Ik ben zo enthousiast om het volgend hoofdstuk te schrijven!!!

By the way, dat van die datum ga ik voortaan plaatsen zodat jullie kunnen bij houden hoeveel maanden ze al zwanger is.