Young Adult

HOOFDSTUK 12

Met opgetrokken benen zat ik op het bed. Ik was nog steeds in het ziekenhuis, maar mocht zometeen naar huis. Mijn ouders kwamen mij ophalen en ik had heel veel zenuwen.

Moest ik hun vertellen dat ik zwanger was? Ik schudde mijn hoofd, natuurlijk moest dat. Ze waren mijn ouders, wel niet mijn biologische, maar ze hadden mij opgevangen toen ik niemand anders had.

Ik ging met een hand over mijn buik en het voelde anders. Niet bol of zo, maar wel iets dikker en niet meer zo plat als gewoonlijk. Ik zuchtte. Ik wist niet wat ik moest doen met een kind. Ik was zelf nog een kind.

Ik had de hele avond gehuild, maar met huilen kwam ik nergens. Ik had nagedacht over abortus en meteen zag ik mijn moeder voor me. Dit keer had ze een grote glimlach op haar gezicht met mij in haar armen.

Als mijn moeder abortus had gepleegd had ik nu niet bestaan toch? Ik kon het niet maken om het leventje in mij te doden. Zoals mijn moeder mij had genoemd, was dit kind in mijn buik een milagro. Ik zou mijn milagro houden, met of zonder vader.

Nu was het maar hopen dat mijn ouders mij zouden accepteren in zo een toestand en mij niet zouden zien als een schending. Ik kon het niet helpen dat ik zwanger was. Ik kon het niet helpen dat ik...

Wat was er die avond eigenlijk gebeurd? Nadat Damarus en ik waren vertrokken had ik nooit meer eraan gedacht. Nu ik weer eraan denk merkte ik dat dat erg onverantwoordelijk was. Misschien was ik verkracht. Maar door wie?

Plotseling vloog de deur van de kamer waarin ik lag open. Mijn moeder stond wijdbeens in de deuropening en keek mij met priemende ogen aan.

"Dus het is waar?" Haar vraag was eerder vaststellend. Ze staarde naar mijn hand die nog op mijn buik zat. Gauw verwijderde ik het en keek haar aan.

"Wat is waar, ma?" Vroeg ik en beet nerveus op mijn lip.

"Doe niet onschuldig, Lakisha want je weet dondersgoed waarover ik het heb!" Schreeuwde ze en ze deed een stap naar binnen. Achter haar verscheen mijn vader en toen Damarus. Ze keek met schuldige ogen aan.

'Dat deed je niet!' mimde ik naar haar. Ze sloeg haar ogen neer en ik staarde haar vol ongeloof aan.

"Dat deed ze ja!" Schreeuwde mijn moeder. "Dit alles deed zij! Hoeveel keer heb ik je niet gewaarschuwd om niet met dat kind om te gaan, Lakisha?" Ze keek naar Damarus en toen weer naar mij.

"Mam Damarus heeft niets gedaan." Zei ik zacht. Ik voelde hoe tranen over mijn wangen begonnen te stromen.

"Oh nee?" Vroeg ze sarcastisch. "Wie bracht jou dan naar die club?"

Ik keek geschrokken naar Damarus. "Dat heb je haar ook verteld?!" Schreeuwde ik naar haar. Damarus keek niet naar mij maar bleef naar de vloer staren. "Ik kan je niet geloven! Jezus!"

"Noem Jezus zijn naam niet en nu zie je wat voor vriendin ze is hé?! Mijn waarschuwing was niet goed genoeg. Je moest het eerst meemaken!" Mijn moeder schreeuwde zo hard en haar hele gezicht was rood.

"Het spijt me." Mompelde ik en liet mijn hoofd zakken.

"Wil ik nu niet horen, Lakisha want weet je? Het boeit mij niet meer! Ga maar lekker bij je beste vriendin die je zo goed kan vertrouwen!"

Ik hief mijn hoofd geschrokken op. "Wat bedoel je daarmee mama?"

"Ik bedoel dat jij geen poot meer trapt in mijn huis. En noem mij geen mama meer. Ik ben je moeder niet. Die ligt begraven in Columbia of waar dan ook."

Ik hapte geschrokken naar adem. Ik hoorde Damarus hetzelfde doen. "Hoe kan je zoiets zeggen?!"

"Door mijn tong te bewegen." Zei ze en gaf mij vuile blik  waarna ze de kamer verliet.

"Pap?" Huilde ik en keek naar mijn vader die al die tijd niets had gezegd. Hij haalde zijn schouders op en verliet toen ook de kamer.

Dit kon niet gebeuren! Ik kon mijn thuis nu ik zwanger was niet verliezen. Ik bedekte mijn gezicht met mijn hand en begon te gillen.

Alle pijn moest eruit! Ik was bang dat ik anders erin zou stikken. Het was overbodig in mijn lichaam, mijn hart kon het niet aan.

Waarom God? Waarom? Wat doe ik verkeerd? Vertel mij alsjeblieft verkeerd heb gedaan om dit alles te verdienen. Keek ik neer op iemand? Sprak ik slecht over een ander? Alstublieft, vertel het me!

¿Por que?