Young Adult

HOOFDSTUK 9

Lakisha Santos

Vermoeid leunde ik met mijn rug tegen mijn kluisje aan. Ik had mijn ogen gesloten omdat ze pijn deden en luisterde naar het gemompel uit de lokalen waarin er lessen wordt gegeven.

Het was het laatste lesuur, maar ik voelde mij te duizelig om de les te volgen vooral hoe het Economie Twee was.

Mijn hoofd bonkte net alsof iemand de binnenkant met een hamer bewerkte. Mijn keel was droog waardoor ik moeilijk slikte omdat het pijn deed.

Met waterige ogen keek ik naar mijn horloge en zag tot mijn opluchting nog maar 2 minuten waren voor de schel ging.

Ik stond trillerig op om de school te verlaten want ik wou niet dat de luide schel nog voor meer hoofdpijn zou zorgen.

Voorzichtig liet ik me op een van de banken op het schoolterrein zakken. De schel ging. Ik ritste mijn jacket dicht, deed mijn capuchon op en wachtte totdat Damarus zou komen.

Ik zag daar door een paar kinderen dringen en keek zoekend rond. Als ik niet xo slap was, had ik naar haar gezwaaid. Toen ze mij zag begon ze de leerlingen ruw te stoten en rende op me af.

"Kisha toch." Zei ze met medelijden en ik glimlachte zwak. "Kom, Roliano rijdt ons naar de dokter. Hij staat daar."

Ik keek moeilijk naar de richting waar ze wees en zag dat Roliano tegen een grijze auot leunde en naar een paar meisjes lachtte.

"Moet dat?" Vroeg ik haar. Ze knikte en hielp me op.

Met tegenzin werkte ik en liepen we naar Roliano toe. Hij lachtte verleidelijk naar de drie meisjes, waarvan April ook partij was. Ik dacht dat ze met Peter had.

"Liano." Damarus riep haar broer om de deur open te maken, maar die idioot had het te gezellig met die drie om ons op te merken. "Li!" Probeerde Marus weer.

Nog steeds hoorde hij ons niet. De drie meisjes wel, maar die keken ons gewoon aan en luisterden giechelend verder naar Rolianos geslijm.

"Rot de fuck op sletjes en Roliano maak jij die damn deur open!" Gilde Damarus.

Roliano trok een wenkbrauw op naar Damarus, maar deed de deur toch open. De drie meisjes keken Damarus vuil aan. Twee liepen weg, maar April bleef staan.

"En wie denk je dat je wel niet bent?" Vroeg en keek Damarus uitdagend aan.

"Een fucked up bitch die jou mars van deze planeet gaat schoppen als je niet verdwijnt." Zei Damarus dreigend tegen haar.

April haalde haar neus op naar haar, maar vetrok toch.

Als ik mij niet zo ziek voelde had ik haar uitbundig uitgelachen.

Roliano ginnikte tot mijn verbazig en grijnsde toen naar me. "Hallo ma." Zei hij.

Ik rolde met mijn ogen en stapte achterin samen met Damarus. Roliano stapte ook in en startte de auto. Hij rood over straat heen en begon weer te praten. "Ma, hoe gaat het met je?"

Ik zuchtte geïrriteerd en besloot hem geen antwoord te geven.

"Roliano je bent toch niet blind? Zie je niet dat ze ziek is." Zei Damarus nog steeds geërgerd.

"I wasn't talking to you man." Zei Roliano tegen haar.

"You didn't name names too though." Beet Marus terug.

Ik sloot kreunend mijn ogen en hoopte dat deze rit zo gauw mogelijk over was.

_

Als we bij het ziekenhuis komen stap ik zo snel als mijn slappe lichaam kan uit de auto.

Roliano en Damarus waren nog aan het bekvechten. Ik was ze al zat en wou tijdens de rit hun hoofden tegen elkaar dreunen zodat ze ophielden.

Wankelend liep ik naar de ziekenhuisdeuren. Met al mijn kracht dis ik nog over had trok ik de deur open. Ik moest daarna even op één van de banken gaan zitten omdat ik duizelig werd en dde neiging kreeg om over te geven.

Niet veel later kwamen Roliano en Damarus met bezorgde gezichten door de ingang. Ze zagen me zitten en haastten zich naar me toe.

"Kisha, waarom heb me niet gezegd dat je zou uitstappen?" Vroeg Damarus.

Ik rolde met mijn ogen en stond op om naar de balie te gaan. Ik had maar twee stappen gezet toen plotseling alled zwart werd.
____________

Vinden jullie mijn verhaal leuk? Of is het niet goed geschreven. Te langdraadig (hoe schrijf je dat woord) misschien?

Plz, zeg het me. Ik wil weten of ik verder moet of gewoon stoppen.