de terugkeer van de vijf

hoofdstuk 2

Sterre begon te hyperventileren. Ze kreeg haar ademhaling niet meer normaal, dit had ze nog nooit meegemaakt. Sterre zakte in elkaar. Ze hoorde Pim haar naam nog roepen, maar ze kon niet meer reageren. Sterre lag op de grond, ze hyperventileerde nog steeds. Sterre voelde dat ze werd opgetild, en op de bank werd gelegt. Langzaam werd haar ademhaling rustiger. Ze kwam weer een beetje bij. Sterre zag Raphael bezorgt naar haar kijken, er verscheen een glimlach op zijn gezicht toen Sterre haar ogen weer opendeed. 'Waar is Ana' Zei Sterre met moeite. 'Ana is weer bij bewustzijn, ze was gewoon geschrokken van een muis' zei Raphael lief. Sterre moest lachen, typisch iets voor Ana dacht ze. Ze keek naar Raphael toen pas zag ze dat ze de hele tijd zijn hand vast had. Raphael leek het niet erg te vinden dus ze liet het maar zo. 'Heb je hier vaker last van?' Vroeg Pim. 'nee' zei Sterre zacht. Sterre wilde opstaan, maar het lukte niet ze viel bijna tot dat twee handen haar bij haar middel grepen. Ze keek om en zag dat het Raphael was, ze bloosde. 'Ga nou maar liggen Sterre' riep Marcel vanuit de keuken. Hij kwam de kamer binnen met een glas water voor Sterre. 'Hier, drink op' Sterre glimlachte. Wat had ze toch een geweldige vrienden. 'Zullen we anders allemaal hier blijven slapen?' vroeg Anastacia aan niemand in het bijzonder. De andere vier vonden het een goed idee. Rapheal wilde Sterre nu toch niet alleen laten, hij moest haar terugkrijgen. 

Het was laat in de avond. Iedereen was een beetje bijgekomen. Sterre zat ook weer vrolijk te lachen, de jongens hadden hun matras naar de meidenkamer verplaatst. Het leek hun wel gezellig om met zijn alle op een kamer te liggen. De kamer was maar saai, alle spullen waren natuurlijk weg. Er stonden alleen twee bedden en de lege kast van Anastacia. De jongens hadden hun matrassen neergelegt. Ze besloten om beneden een film te gaan kijken. Sterre was moe ze wilde het liefst gaan slapen. 'Ik ben nog een beetje suf van net, gaan jullie maar film kijken. Ik ga slapen.' De rest knikte en liep naar beneden, behalve Raphael. Hij kwam naast haar op bed zitten 'Wil je dat ik bij je blijf? straks gebeurt er weer wat.' zei Raphael voorzichtig. 'Nee hoor, ga maar film kijken. Ik red me wel.' Raphael knikte en liep naar beneden. Sterre baalde van haar eigen actie, waarom deed ze nou zo stom? Dit was juist het moment geweest waarop het weer goed zou kunnen komen. Sterre begon te huilen, nu raakte ze hem kwijt. Dat wist ze zeker. Al huilend viel ze in slaap.

De volgende ochtend zat iedereen aan de ontbijttafel Marcel en Pim hadden broodjes gehaald. Iedereen zat lekker te eten, Marcel deed een voorstel 'Jongens ik heb jullie echt heel erg gemist en ben zo blij dat we hier nu weer met ze allen zijn. Zullen we hier gewoon weer gaan wonen met zijn vijven?' De andere vier kijken elkaar even aan. 'Ik vind het een goed idee ik heb jullie ook heel erg gemist' zegt Sterre. De rest vind het ook een goed idee, dan wordt alles weer als vroeger denkt Sterre. 'Ik stel voor dat we vandaag allemaal onze spullen gaan halen.' zegt Marcel. 

Die avond richten de meiden en jongens hun kamers weer in. Sterre loopt naar de badkamer om haar tanden te poetsen, ze botst perongeluk tegen Raphael aan. 'Sorry' zegt ze. 'Geeft niks' zegt Raphael. Ze kijken elkaar lang aan. Hun hoofden komen dichter naar elkaar toe. Sterre voelt opeens zijn lippen op die van haar, een miljoen vlinders fladderen door haar buik. Het gevoel van vroeger kwam weer helemaal terug. Als Sterre de zoen stopt kijkt ze hem verlegen aan, Raphael glimlacht en bloost. 'Lieve Sterre, wil jij weer mijn vriendinnetje zijn?' Sterre bloost en zegt verlegen 'Ja.' Ze maken plaats voor een lange zoen. Als ze Pim de gang op zien komen stoppen ze en Sterre loopt naar de badkamer. Ze kan niet geloven wat er net was gebeurt. Ze had het liefste vriendje van de wereld gewoon weer terug! Ze was zo blij! 

Raphael komt blij de jongenskamer ingelopen. 'Wat ben jij vrolijk' Zegt Marcel. 'Het is weer goed tussen mij en Sterre, ik snap niet dat ik ooit zonder haar heb gekund' Zegt Raphael dromerig. Opeens horen ze een knal, het komt van beneden. Pim en Raphael rennen naar beneden. Als ze beneden komen zien ze dat er is ingebroken. heel de deur is kapot. Raphael hoort opeens een zacht geluid vanuit de woonkamer komen. Hij loopt ernaar toe en ziet dat sterre is vastgebonden aan een stoel. Er zit tape over haar mond heen geplakt, en haar handen zijn vastgebonden met touw. 'Sterre!' schreeuwt Raphael. Hij rent naar haar toe en maakt haar los van de stoel. Sterre omhelst hem, ze was zo bang. 'Rustig maar, het is goed. Er kan je niks overkomen ik ben bij je' fluister Raphael in haar oor. Zo zitten ze een tijdje, Raphael zit op de grond met een huilende Sterre tegen zich aan. Anastacia en Marcel komen de trap af gestormd. 'Wat was die knal?' vraagt Anastacia. Dan ziet ze Sterre zitten. 'Sterre! wat is er gebeurd?' "Er was een inbreker die Sterre had vastgebonden aan een stoel, ze is helemaal overstuur" zegt Raphael. Anastacia schrikt, ze denkt terug aan vroeger toen er bij haar thuis ook een inbraak was. Anastacia begon nu ook te huilen. Marcel omhelsde haar. Eerst vond ze dit maar niks, maar eigelijk was Marcel best oké. 'Laten we maar gaan slapen, het is al laat.' zegt Pim. Sterre kijkt op en zegt 'Ik kan nu toch helemaal niet slapen Pim!' Raphael heeft medelijden met haar, hij wil zijn vriendinnetje niet zo verdrietig zien. 'Wil je dat ik bij je slaap?' vraagt Raphael aan Sterre. Sterre knikt. Ze vond het best spannend om samen met Raphael te slapen,maar ze wilde nu absoluut niet alleen zijn. Ze liepen allemaal naar boven. Raphael liep mee naar sterre haar kamer. Sterre kroop dicht tegen hem aan. Dit voelde zo veilig en vertrouwd. Binnen een paar minuten viel ze in een diepe slaap.