hoofdstuk 12

349 7 2
                                    

"MARCEL!" gilde Ana. "Bel 112" hoorde ze Raphael schreeuwen. Sterre stond aan de grond genageld en kon geen woord uitbrengen. Het was vreselijk hoe ze Marcel daar op de grond zag liggen. Er was door de mensen aan de overkant van de straat een vuurpijl afgeschoten, die was tegen Marcel aangekomen. De ambulance arriveerde, ze tilde hem op de brancard en reden naar het ziekenhuis. Sterre stond nog steeds op dezelfde plek. Raphael kwam naar haar toe gelopen en omhelsde haar. "Het komt wel goed met hem" fluisterde hij in haar oor.

----EEN PAAR MAANDEN LATER------

Het was zomer. De vijf zaten aan de ontbijttafel te bespreken wat ze die dag gingen doen. Sterre vroeg of ze naar het park konden gaan. Niemand had daar zin in. Ze hadden besloten om naar het strand te gaan. Iedereen ging zich klaarmaken. "Heb je nog een leuke bikini?" vroeg Sterre aan Ana. Anastacia keek in haar kast en pakte toen met een glimlach een hele mooie rode  bikini. "Deze past perfect bij jou!" zei ze enthousiast tegen Sterre en ze liep de kamer uit. Sterre wilde net haar jurkje uit doen om zich om te kleden toen Raphael binnen kwam. "Oh sorry" lachte hij. "Geeft niks, ik wilde net mijn bikini aan doen, nou ja het is eigenlijk Ana's bikini." bloosde Sterre. Raphael knikte en verliet de kamer. Sterre vond dat hij een beetje vreemd deed. Ze trok de bikini aan en bekeek zichzelf in de spiegel. Ze trok haar strandjurkje er overheen en liep naar beneden. Raph en Ana zaten samen aan tafel. Sterre liep naar ze toe en ging bij Raph op schoot zitten, maar hij duwde haar weg en liep naar boven toe. "Wat heeft hij nou?" vroeg Ana. Sterre voelde haar tranen branden, maar ze wilde niet huilen. "Sterre? Halloo?" Sterre schrikte op uit haar gedachten en keek vragend naar Ana. "Waarom doet hij zo? Hebben jullie problemen?" vroeg Ana terwijl ze een appel van de fruitschaal pakte. "Ik weet niet, hij doet al een tijdje raar." reageerde Sterre en ze liep naar haar kamer.

 Op de gang botste ze  tegen Raphael aan. "Sorry" zei ze en ze liep snel verder. Hij greep haar bij haar arm en trok haar naar zich toe. "Het spijt me dat ik net zo deed." zei hij. Sterre keek hem aan maar zei niets, ze knikte even kort en liep weg. Ze liep haar kamer in en liet zich op bed vallen. Raphael was haar achterna gekomen en ging op de rand van haar bed zitten. "Waarom deed je zo? Vind je me niet meer leuk ofzo?" vroeg Sterre bot. "Tuurlijk wel! maar.." Raphael stopte met praten. Hij moest dit vertellen maar was bang dat hij Sterre kwijt zou raken. "Maar wat?" vroeg Sterre. "Toen ik ging hardlopen in het park een paar dagen geleden ben ik een meisje tegen gekomen, we hebben even zitten praten en het klikte wel. Toen ik weg ging zoende ze me opeens. Ik wilde het niet echt niet!" zei Raphael. Er rolde een traan over Sterre's wang "Ga weg" was het enige wat ze uit kon brengen. "Sterre ik wilde het niet! Ik hou alleen maar van jou!" probeerde Raphael nog maar Sterre luisterde niet. Raphael liep haar kamer uit en liet Sterre alleen achter. Anastacia kwam de kamer binnen "Kom je?" vroeg ze aan Sterre maar ze zag toen pas dat ze zat te huilen. "Sterre wat is er?" vroeg ze lief. Sterre veegde haar wangen droog en zei : " Raph heeft met een ander gezoend." Raphael stond ondertussen aan de deur mee te luisteren en hoorde de meiden praten. Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan dat dit is gebeurd. Hij wilde Sterre niet kwijt! 

Het was 13:00 en de vijf liepen het strand op. Ze zochten een mooi plekje uit en legden hun handdoeken neer. Sterre en Raphael wisselden even een blik, maar Sterre besloot toch om tussen Ana en Pim te gaan liggen. Zo kon Raph in ieder geval niet naast haar komen liggen. Marcel vroeg wie er mee wilde naar de zee. Iedereen stond op behalve Raphael en Sterre. "Oke we gaan wel met zijn drieën" zei Ana, en ze gaf Sterre een knipoog. Sterre wist wel wat ze hier mee bedoelde, Ana wilde dat ze het gingen goedmaken. Sterre vond dat Raphael dat moest doen dus wachtte ze tot dat hij wat ging zeggen. Gelukkig duurde het niet lang voordat hij zei "Sterre, ik wil je niet kwijt. Kunnen we gewoon normaal doen tegen elkaar?" Sterre was wel blij dat hij het probeerde om goed te maken, maar ze wist niet of ze hem kon vergeven. "Zij zoende jou toch?" hakkelde Sterre. "ja" reageerde hij. Sterre liep naar hem toe en ging naast hem liggen, Raph sloeg een arm om haar heen en voor ze het wist lagen ze te zoenen. "Ik wil jou ook niet kwijt" zei Sterre uiteindelijk. Raphael stond op en pakte haar beet. Ze liepen samen naar de zee. De zee was vreselijk koud. Raphael dook in een keer in het water, maar Sterre liep voetje voor voetje verder de zee in. Ze voelde dat er een hele sterke stroming stond, ze zocht Raph maar die was opeens nergens meer te bekennen. "RAPH!" schreeuwde ze maar ze kreeg geen antwoord. Ze stond nu bijna tot haar middel in het water en werd van achter vastgegrepen en mee de zee in getrokken. Sterre gilde maar zag toen dat het Raphael was. Ze duwde hem kopje onder en probeerde weg te zwemmen, maar Raph was sneller. Ze zagen eindelijk de andere drie aan komen zwemmen. Marcel vertelde dat ze helemaal waren afgedreven door de sterke stroming. Ook Raphael en Sterre zagen dat ze niet meer op dezelfde plek waren. Sterre en Ana liepen het water uit om weer te gaan zonnen. Toen werden ze aangesproken door twee jongens. "Ziet er goed uit dames! Zijn jullie hier alleen?" vroeg de ene jongen. Sterre voelde zich een beetje ongemakkelijk, maar Ana zo te zien niet. Ana raakte aan de praat met de jongens en vroeg aan Sterre om ze ook mee wat ging drinken. Sterre schudde haar hoofd en liep terug naar de handdoek waar de jongens inmiddels al lagen.

Het was avond en iedereen was moe, Sterre besloot vroeg te gaan slapen. Ze wilde net in bed gaan liggen tot het keihard begon te onweren. Ze liep naar de jongenskamer en ging bij Raph zitten. "Ik slaap hier vannacht" zei ze. "Ben je bang voor onweer?" grinnikte  Raphael en hij ging naast haar liggen. Ze vielen gearmd in slaap. 


Sorry dat ik zolang niks meer heb geschreven, ik had niet echt de inspiratie en ik had er ook niet echt zin in, ik zal vanaf nu weer proberen om wat meer te schrijven. Ik hoop dat jullie het leuk vinden! 

de terugkeer van de vijfWhere stories live. Discover now