de terugkeer van de vijf

hoofdstuk 4

Sterre werd wakker. Het enige wat ze zag was een wit plafond en witte muren. Ze keek de kamer rond, althans dat probeerde ze. Sterre had enorm last van haar nek. Ze was helemaal alleen, waarom was er niemand? Sterre herinnert zich vlagen van wat er die dag is gebeurt. Wie was diegene die haar uit het water had gered? Was het Raphael? Waarom is hij er dan nu niet? Er spookten zoveel vragen door haar hoofd. Ze keek op de klok die naast haar bed stond. Goh logisch dat er niemand is het is vier uur snachts dacht ze. Ze sloot haar ogen weer, maar kon de slaap niet vatten. 

Het was 06:00 er kwam een verpleegster binnen lopen. Ze zag er vriendelijk uit, Sterre schatte dat de verpleegster hooguit vijf jaar ouder was dan zijzelf. 'Zo ben je wakker' zei de verpleegster. Sterre voelde zich suf maar haar gedachten waren kraakhelder. Ze moest weten wat er was gebeurt nadat ze uit het water was gehaald. "Hoe ben ik hier gekomen? Wie heeft mij gered? Waarom is er niemand?' stotterde ze. De verpleegster begon een beetje te lachen. 'Nadat je uit het water bent gehaald is 112 gebeld. De ambulance is gekomen en toen ben je hier in het ziekenhuis belandt. De jongen die je uit het water heeft gehaald is meegenomen door de politie, hij begon een meisje van ongeveer jou leeftijd te bedreigen. We konden hem nog maar net tegenhouden anders lag dat meisje nu naast je als je begrijpt wat ik bedoel.' zei ze vriendelijk. Sterre schrok, ze wilde weten of het Raph was die haar uit het water heeft gehaald. Zal hij nu vast zitten op het politiebureau? Ze wilde hier niet aan denken. Ze wou naar huis, waarom kwamen haar vrienden nou niet?

 Het was 12:00 de dokter had gezegt dat Sterre naar huis mocht. Ze hadden naar huis gebeld en Marcel kwam haar ophalen. Toen Marcel op Sterre's kamer binnenstormde gevolgd door Pim en Anastacia, probeerde hij Sterre te omhelzen. Sterre had veel pijn. Heel veel pijn. 'We wisten helemaal niet dat je hier lag, anders hadden we echt wel gekomen hoor' jammert Anastacia. Sterre zag aan haar gezicht dat ze het moeilijk vond om Sterre zo te zien dus pakte ze haar hand. 'Waar is Raph?' vroeg Sterre aan niemand in het bijzonder. 'Raph is de hele nacht al niet thuisgekomen, is hij niet hier geweest?' zei Pim bedenkelijk. Sterre schudde haar hoofd. Ze snikte 'De verpleegster vertelde mij net dat de jongen die mij uit het water heeft gehaald is opgepakt door de politie omdat hij een meisje had bedreigt en bijna aangevallen.' De tranen stromen over Sterre's wangen. 'Ik wil naar huis.' Marcel hielp Sterre met uit bed te komen en naar de taxi te lopen. Toen Sterre thuis was wilde ze het liefst gelijk naar boven gaan, maar opeens hoorde ze de voordeur dichtslaan. 

Raphael kwam het huis binnengelopen, hij negeerde Sterre en liep langs haar heen de trap op. Sterre keek verbijsterd, wat deed hij nou? 'DUDE, je vriendin is terug uit het ziekenhuis! waarom negeer je haar?' riep Marcel verontwaardigd. Sterre was blij met zo een vriend als Marcel, hij was er echt altijd voor haar. 'Door die vriendin van me heb ik een nacht op het politiebureau gezeten!' schreeuwde Raphael boos, en hij liep naar zijn kamer. Sterre wist niet wat ze hoorde. Hoe kon hij nou zo iets zeggen? Zonder dat ze het doorhad rolde er een traan over haar wang. Ze liep voorzichtig naar boven. Ze moest Raphael spreken. Sterre opende voorzichtig de deur van de jongenskamer, Raphael stond zich net om te kleden. 'Wat moet je hier?' Zei hij boos. "Ik snap niet waarom jij zo doet! Ik ben bijna verdronken, omdat die stomme trut mij in het water heeft geduwd! En jij bent boos omdat je een nacht op het politiebureau hebt gezeten? Wat ben jij nou voor vriendje, ik heb helemaal niks aan je als ik je echt nodig heb!" Deze woorden kwamen hard aan bij Raphael, zo kende hij Sterre helemaal niet. Hij had haar nog nooit zo boos gezien, en zeker niet tegen hem. 'Het spijt me' zei Raphael uiteindelijk. 'Sorry' zei Sterre "Ik had niet zo moeten reageren, ik moet juist blij zijn dat je me hebt gered!" Sterre omhelsde Raphael en hij gaf haar een zoen. Sterre twijfelde of ze tegen Raphael moest vertellen over de ruzie, ze besloot het toch te doen. 'Romy zei dat ze je wel terug zou krijgen, ik werd hier boos over en zei dat wij nu weer samen waren. Dat kon ze blijkbaar niet hebben, ze schreeuwde dat ik een trut was en dat jij nooit van mij zou kunnen houden. Toen duwde ze me de vijver in.'  Raphael werd stil van deze woorden. Hij wist hoe erg Romy haar had gekwetst. 'Schatje ik zal alleen nog maar van jou houden, voor altijd' zei hij lief. Sterre knuffelde hem en liep daarna terug naar beneden. Ze hoorde gelach vanuit de woonkamer. Toen Sterre ging kijken zag ze dat Marcel weer een van zijn grappen uithaalde. Ze kwam de kamer binnen en plofte op de bank.