YUDUM (+18)⚰️

CXIV~ NİNNİ

"Seni seviyorum..."

"Yudum..." dedim dudaklarına karşı konuşarak.

"Hmm..." dedi gözleri kapalı mırıldanarak.

"Evlen benimle."

Gözlerime baktı, sözleri idrak etmeye çalıştı ve gülümsedi.

"Evet..."

Ruhen defalarca ölmüş bir adam olarak bedenen bu dünyaya veda etmeye başlamıştım. Bunu hissediyordum. Ama gitmek istemiyordum, Yudum'u bırakıp gitmek istemiyordum....

Ölmemeliydim...

"Siktim lan seni!"

Tanıdık bir ses duymuş ardından boğazımda ki baskı aynı anda kalkmıştı. O anda öyle sesli bir nefes almıştım ki koca bedenimi zar zor sağa doğru çevirmiştim.

.....

Ufuk...

Duygu'nun kan verdiğinden emin olduktan hemen sonra yola çıkmıştım. Çünkü Duygu'ya hastaneye sokarken son kez Behiç'e bakmıştım. Arabası ilerler ilerlemez arkasından bir araba daha gitmişti.

Hızlıca plakasına bakıp aklıma kazıyarak Duygu kan verene kadar mahalleliden birine haber etmiş ve önce plakayı araştırtmış sonra da Behiç'in konumunu bulmaları için görev vermiştim.

Yarım saat sonra her şeyin başladığı o yerde olduğunu öğrenir öğrenmez yoka koyulmuştum. Behiç kendinde değildi, Yudum ne zaman ameliyathane kapısının arkasında kaldı o zamandan beri bilinci yoktu.

Biraz uzun süren yolculuğun ardından oraya yaklaştığımda gördüklerim karşısında öfke bedenime yüklenmişti.

"Sikerim lan!"

Gür sesimle bağırarak arabayı fren yaparak arabadan inip önce elinde sopayla kenardan izleyen Beyza'nın yüzüne elimin tersiyle sert bir tokat atarak yere düşürmüştüm. Düşmesiyle başını taşa vurması bir olmuştu.

Nefes nefese onlara baktım. Behiç yerde yatarken ve gözleri yavaş yavaş kapanırken Seçkin tüm gücüyle boğazını sıkarak bağıra bağıra bir şeyler anlatıyordu. Hızla Beyza'nın yanına düşen sopasını alıp bağırdım.

"Siktim lan seni!"

Bağırışımın hemen ardından tüm gücümle başına vurdum. Seçkin Behiç'in yanına düşerken Behiç güçlü bir nefes alarak kendini sağa doğru yatırmıştı.

Hırsımı alamayıp yerde başını tutarak bayılmamak için çabalayan Seçkin'in omuzlarından tutup onu Behiç'ten uzağa sürüklemeye başladım.