Ben ik verliefd op mijn leraar? (Compleet)

Hoofdstuk 22- Opdrachten

Ik zag dat er andere leerlingen aankwamen dus ik besloot maar om even op een bankje te gaan zitten.

"Dag Dan."

"Dag Fleur."

Ik zat hier nu lekker alleen op een bankje, te wachten tot dat Merel eindelijk terug zou komen. Ik zag Dan op mij af komen lopen.

"Is ze er nog steeds niet?"

"Nee, ik denk dat ze de weg kwijt is."

"O, maar dat is ze wel vaker toch?"

Geniaal. Ik lachte. Dan kwam naast mij op het bankje zitten. Ik zag dat hij met een been aan het trillen of bewegen was. Waarom doen zoveel mensen dat toch?

"Je hebt ook die tik."

"Welke tik?"

"Met je been trillen."

"Nu je het zegt. Klopt."

In de verte zag ik Merel aan komen lopen. Daar was ze eindelijk.

"Daar komt ze hoor." Zei ik tegen Dan.

"Hehe, nou dan kunnen jullie weer verder."

"Ja, ik zie je zometeen wel weer."

"Tot straks, Fleur."

Ik vind het nog steeds een beetje raar dat ik gewoon met Dan in bed heb gelegen. Ik zou het echt geweldig vinden als ik met Dan in bed zou liggen. Maar het is meer dat ik echt niet weet wat er gebeurt is. Hij zegt dat we het niet gedaan hebben, dat geloof ik. Alleen ik denk echt dat ik iets stoms tegen hem gezegd heb over dat ik van hem hou. Het zal wel niet.

"Hey Fleur, sorry dat het zo lang duurde ik kon geen toilet vinden."

"Maakt niet uit, laten we maar verder gaan met de opdrachten."

"Weet jij eigenlijk waar Frits is?"

"Nee, hoezo?"

"Gewoon, ik dacht misschien kunnen we aan hem vragen of we we de opdrachten niet hoeven te doen."

"Zo erg zijn die opdrachten toch niet? Het is best leuk eigenlijk."

"Een beetje foto's maken en dingen aan Engelsen vragen? No thanks."

"Kom we gaan een foto van een Engelse dubbeldekker maken."

Na ongeveer twee uurtjes later hadden we bijna alle opdrachten gedaan. We moesten over een half uur ook al weer verzamelen. Dus we liepen langzaam terug. Ik zag dat de lucht grauw begon te worden. Het zal zo wel gaan regenen. Ik had geen paraplu meegenomen dus hopen dat het nog even droog blijft. Ik keek een beetje in het rond en ik weet niet of ik het goed zag, maar volgens mij zag ik Frits en Fredisen. Als dat maar niet uit de hand gaat lopen.

"Merel." Fluisterde ik. Geen idee waarom ik aan het fluisteren was, want ze waren toch te ver weg om mij te kunnen verstaan.
"Ja, wat is er?"

"Ik zie Frits." Ik wees naar Frits en Fredisen.

"Zit hij met die heks te praten?"

"Ja."

"Kom we gaan ze bespieden en afluisteren "

"Oké."

Ik liep stilletjes achter Merel aan en voelde mijn hart bonzen. Het is op de een of andere manier toch altijd spannend als je iemand gaat bespioneren

"Frits, het spijt me echt. Ik heb het nu al honderd keer gezegd dat het me spijt. Kan je please weer normaal tegen mij doen?"

"Hoezo zal ik? Je haat me."

"Ik haat je niet..."

Ik zag dat Fredisen serieus was en het meende. Het leek wel alsofze zelfs iets voor hem voelde.

"Je hebt mij heel erg veel pijn gedaan."

"Dat was zeker niet de bedoeling. Ik was stom. Het was gewoon zo dat ik al sinds de middelbare verliefd was op Dan. En ik had gewoon me er zo erg op voorbereid dat de date met hem was."

"O. Ik weet nu wel dat je zielsveel van hem houdt."

"Ik hou niet meer van hem. Toen die avond nadat ik je zo veel pijn gedaad had besefte ik dat ik je echt leuk vind. Meer dan leuk. Ik heb echt een grote fout gemaakt en dat spijt me echt heel erg. Wil je het me vergeven?"

Ik sta hier nu met open mond te kijken. Dit meent ze toch niet? Gek genoeg meent ze het wel. Ik zie het aan alles. Haar gedrag, houding en gezichtsuitdrukking.

"Ik vergeef het je. Ik vind het fijn dat je eerlijk geweeet bent." Zei Frits.

Ik zag Fredisen naar Frits toelopen en ze zoenden. Gatver, dit hoef ik niet te zien. Ik keek opzij naar Merel die er verdrietig uitzag. Shit. Ah nee, ze vind hem nog wel leuk... Ik tikte Merel aan met een gebaar dat ze achter mij aam moest lopen. Toen de kust veilig was konden Merel en ik weer praten.

"Merel? Gaat het?"

"Ja. Alleen dat k*t wijf pakt hem van mij af! Ik moet iets doen, ze moet bij Frits uit de buurt blijven."

Van verdrietig was Merel nu echt woedend geworden. Als dat maar goed gaat.

"Merel, ik vind het echt sneu voor je. Maar je voelde toch niks voor Frits?"

"Nee, dat dacht ik. Nu ik Frits zag zoenen denk ik daar heel anders over. Ik ben echt kwaad op hem. Hij zoent met mij en dan een dag erna weer met iemand anders. En dan ook nog Fredisen! Is hij gestoord ofzo?!"

Ik gaf Merel en knuffel en ze begon te huilen. Waarom moesten we Frits nou tegen komen? Ik vind het zo zielig voor Merel. Ik kan dit niet aan zien. Ik moet iets doen. Maar wat? Ik kan niks doen. Het idee dat ik niks kan doen maakt mij echt al helemaal depressief.

"Kan ik iets doen voor je?"

"Ja, Fredisen slaan in haar gezicht en dan zeggen. Groetjee van Merel."

"Ik weet niet of dat zo slim is. Niemand moet er achter komen dat jij wat voor Frits voelt. Dat kan voor grote problemen zorgen."

"Wat mij betreft mogen ze allebei ontslagen worden." Zei Merel kortaf.

"Merel, even rustig. Ik begrijp dat je van slag bent. Maar please doe geen domme dingen."

"Zal ik niet doen, kom we moeten opschieten anders komen we nog te laat bij de bus." Voor ik het wist was Merel voor mij uit gerend. Ik rende achter haar aan. Ik merkte al snel dat mijn conditie niet al te goed was. Zeg eigenlijk maar bagger slecht. Ik hapte bij elke stap naar adem en had een steek in mijn buik. Fijn. Na tien minuten gerend te hebben kwamen we hijgend aan. Iedereen keek ons raar aan. Zo te zien waren we als laatste, want we stapte de bus in en vertrokken gelijk. Ik begin best wel zenwachtig te worden. Gaat het wel goedkomen vanavond? Met Merel en Frits.
Ik ga het hopen.

-----

Hey ,

Ik ben zoo blij met al jullie votes en comments. Thanks♡. Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden. Xx