Ben ik verliefd op mijn leraar? (Compleet)

Hoofdstuk 25- London Dungeon.

Ik opende mijn ogen en zag dat het nog behoorlijk donker buiten was. Ik stapte mijn bed uit en liep naar mijn telefoon die in de oplader lag. Ik keek op de klok en zag dat het pas vijf uur was. Ik denk dat ik dan nog maar even moet proberen te slapen. Met een zucht legde ik mijn telefoon weer neer. 

"Is er iets?" Hoorde ik Dan slaperig van boven zeggen.

Ik kreeg haast een hartverzakking. Ik wist helemaal niet dat Dan op Merel's plek lag. O wacht ik weet het weer. Merel en Frits wouden nog even gezellig 'kletsen' ofzo. Ik begrijp ze echt niet. 

"Nee, ik werd wakker en ik wou even kijken hoe laat het was."

"Oké, slaap lekker nog."

"Bedankt, jij ook."

"Bedankt."

Ik lag weer lekker in mijn warme bed. Ik dacht na over allemaal onzin dingen. Uiteindelijk viel ik inslaap. 

Ik voelde opeens iemand, waarschijnlijk Dan, over mijn haren gaan hij probeerde mij zachtjes wakker te maken.

"Fleur?"

"Fleur? Opstaan het is tijd."

Ik deed met moeite mijn ogen open en ik keek direct diep in de ogen van Dan. Wauw. Ik glimlachte en hij grijnst terug. 

"Opstaan Fleurtje, we gaan vandaag leuke dingen doen, zoals de London Dungeon."

Wat? Gaan we naar de London Dungeon. Nee, dat lijkt mij zo eng. Ik krijg alleen al rillingen bij het idee. Helaas hing Dan niet meer met zijn perfecte gezicht boven mijn gezicht. Hij is zo perfect. Gewoon perfecter dan een oreo, dat kan toch haast niet?

"Hey Dan, gaan we serieus naar de London Dungeon?"

"Natuurlijk, ben je bang?"

"Nee, ik had het gewoon niet verwacht."

"Geef maar toe, je vind het best spannend."

Misschien een beetje.

"Nee, jij vind het zelf spannend."

"Nee, mij lijkt het juist niet spannend, maar super leuk."

"Mij ook."

"Oké, ik wil je wel eens zien dan in de dungeon. Kom je naast mij lopen?"

Dan vraagt of ik naast hem kom lopen. Dat lijkt me zo gezellig. Maar stel dat de dungeon toch eng is? Dan sta ik helemaal voor schut bij hem. En hij gaat me dan vast ermee plagen. Ik kan natuurlijk niet Dan weigeren, want daar is hij natuurlijk veel te leuk voor.

"Natuurlijk loop ik naast je, pas op dat je niet in je broek plast van angst Dan, want dan moet ik zeker in die stank lopen."

"Haha, en dat zeg jij? Ik plas ten eerste nooit in mijn broek en ten tweede vind ik een dungeon niet eng."

'Oké."

Ik keek Dan aan en ik had eigenlijk nu pas door dat hij alleen een boxershort aan had.  Niet kijken Fleur. Helaas mislukt ik keek naar zijn buik en zijn lichaam, het is perfect.  Hij is perfect. Toen ik eindelijk mijn focus weer op zijn gezicht kon houden zag ik dat hij mij rood aan keek. Oeps, hij heeft vast gezien dat ik naar hem keek. Ik mag toch wel kijken zonder dat het raar is? Oké, het moet best awkward voor hem zijn. 

"Sorry." zei ik dan maar om mijn excuses aan te bieden.

"Hoezo sorry? Wat heb je gedaan dan?"

Tja prettig awkward dit. Ik ga dat dus echt niet zeggen. Waarom moest ik nou ook weer sorry zeggen? Ik denk soms wel eens dat ik niet goed wijs ben. Ik zeg letterlijk altijd alles verkeerd.