sex tape - dutch version

little white lies - 039

Victoria POV.

"Vic!" hoor ik Damon roepen. Ik blijf roerloos bij mijn kluisje staan en pak er een boek uit. Hij komt naast me staan.

"Hoe is het?" vraagt hij. Ik doe mijn kluis dicht.

"Goed," antwoord ik. Hij glimlacht breed.

"Ga je nog wat doen dit weekend?" Ik haal mijn schouders op.

"Filmavond met Chloë op zaterdag," mompel ik.

"Ah, oké. Heb je zin om te gaan lasergamen vrijdagavond?" Herinneringen komen naar boven.

"Met Brooke en jij?" Hij blijft stil.

"Uhm, ja. Ik bedoel - natuurlijk." Ik knik.

"Ik weet het nog niet, ik laat het wel horen. Oké?"

"Is goed. Heb je niet met Harry afgesproken?" Moet hij daar nou over beginnen? Ik heb geen huisarrest gekregen van mijn vader. Wel is mijn telefoon afgepakt. Ik mag niet met Harry praten voor de komende twee weken. Jack en Finn houden me letterlijk overal in de gaten.

"Ik mag niet met hem praten, weet je nog?"

"O ja, sorry. Het is niet dat je een relatie met hem hebt, je overleeft het wel. Ik help je wel." Ik heb geen relatie met hem, Damon heeft gelijk. Ik stel me aan. Ik heb een verminderde straf gekregen - dankzij mijn vader. Mijn moeder wou me het liefst een jaar opsluiten. Ze denkt dat ik nog steeds haar zes-jarige engeltje ben.

"Dank je. Ik ben uit, dus ik zie je morgen," zeg ik. Ik heb mijn boeken inmiddels al in mijn tas gedaan. Ik loop de school uit en zucht. Er is geen scooter en geen Harry, klaar om me op te halen. Tot mijn irritatie begint het ook nog te regenen.

Ik ren naar de voorkant van de school, waar ik de schoolbus weg zie rijden. Geweldig, ik ga hier echt geen halfuur wachten tot de volgende. Dat betekent maar één ding, lopen.

Door de kou en de regen wandel ik in de winkelstraat.

"Heb je een vuurtje?" Ik kijk opzij en zie een meisje. Ze ziet er iets ouder uit, maar ik kan het ook verkeerd hebben.

"Nee, sorry. Gewoon onderweg naar huis," grinnik ik. Ze knikt.

"Oh, het is cool. Ik ben Becca." Haar blonde haren vallen over haar schouders. Haar bruine ogen kijken levendig en stoer naar buiten. Ze ziet er zelfverzekerd uit.

"Victoria."

"Dat is niet je echte kleur, he?" Ik trek een wenkbrauw op. Ze wijst naar mijn haar.

"Oh, nee. Ik heb van nature bruin haar."

"Ik vind dit mooi. Houden zo, het staat je."

"Bedankt," zeg ik. Ze glimlacht breed.

"Heb je een vriendje?" vraagt ze dan. Waarom vraagt ze dat? Ik ken haar net. Ik besluit normaal te antwoorden.

"Nee, niet echt."

"Niet echt?" Ik haal mijn schouders op.

"Niet echt nee," zeg ik nogmaals. Ze vraagt verder. Ik kap haar af en zeg dat ik onmiddelijk naar huis moet. Ze lijkt teleurgesteld om mijn reactie.

"Owh, jammer. Woon je ver weg?"

"Vijf minuten verderop," zeg ik.

"Ik ook! Wat een toeval... Ik ben net hierheen verhuisd om mijn vriend te zien. Misschien ken je hem wel."

"Ik. Uhm... Geen idee? Hoe heet hij?" vraag ik ongemakkelijk.

"Harry Styles." Ik verslik me. What the fuck?