sex tape - dutch version

guns and tears || 022

Harry POV.

Ik zucht als ze om de hoek fietst. Ik had dit kunnen verwachten. Seks hebben met iemand terwijl diegene er niks van weet is slecht. Heel heel heel slecht.

De beste vriend van Victoria staat naast me. Hij draait zich woedend naar me om. 

"Jij bent echt een eikel, weet je?" bitst hij voordat hij teleurgesteld naar binnen verdwijnt. George en zijn nieuwe vlam volgen hem. Daar sta ik dan, alleen.

Ik haat Nicole. Ze verspreidt roddels over Victoria en waarom? Omdat ik niks in haar zie. Volgens mij bepaal ik toch echt zelf of ik wat in haar zie. Om eerlijk te zijn gebruikte ik Nicole alleen voor de seks. En trouwens: ik voel me er niet echt schuldig over. Ze liet me haar tenslotte zelf gebruiken.

Ze wist dondersgoed dat ik seks met haar had door mijn familie problemen.

Met een zucht haal ik mijn telefoon uit mijn tas. Mijn vingers vliegen over de toetsen.

Vic, je wilt vast niet met me praten maar ik wel met jou. Kom om 10 uur alsjeblieft naar mijn huis? Ik snap het als je niet komt. H.

Hopelijk komt ze. Ik moet haar gewoon vertellen dat het me spijt. Alles. Ik loop de veranda op en voel de ogen van verschillende mensen in mijn rug prikken.

Een meisje loopt naar me toe. "Waar ging dat over?" vraagt ze beleefd. Ik kijk haar geïrriteerd aan. Stomme sensatiezoeker, daar heb ik op dit moment geen zin in. Ik pak mijn scooter.

"Dat gaat je helemaal niks aan," zeg ik bot, "laat me met rust." Ze blijft standvastig staan totdat ik haar de 'ga-weg-of-ik-doe-je-wat' blik geef. Dan rent ze snel weg. Irritant rot kind. 

Als ik met veel moeite de scooter van de veranda heb gereden veeg ik het zweet van mijn voorhoofd. Waarom had ik dat ding ook alweer hierop getild?

Ik rijd met volle gas de tuin uit. Ik voel mijn mobiel trillen. Hoop kruipt omhoog. Ik pak mijn mobiel uit mijn zak terwijl ik wat zachter begin te rijden.

Oké ikkom.

Triomfantelijk stop ik mijn telefoon weer in mijn zak. Ik had nooit verwacht dat het zo makkelijk zou gaan. Wel dus. Ik begin harder te rijden en kom even later bij mijn apartement aan. Snel loop ik de trappen van het gebouw op. Haar fiets stond er nog niet. Hoelaat is het eigenlijk?

Ik kijk op mijn horloge. Tien voor tien. Gelukkig is mijn huis niet ver verwijderd van het feestje. Ze kan hier elk moment zijn. Ze weet toch nog wel waar ik woon? Ja natuurlijk, ze heeft hier meer dan een maand gewoond.

Een paar minuten later loop ik ongeduldig door de kamer heen. Elke vijf seconden kijk ik op de klok. Gefrustreerd loop ik naar de keuken en schenk een glas wijn in. Ik drink het in een paar slokken op. Direct daarna hoor ik de bel.

Enthousiast spring ik op. Nee nee, ik bedoel: rustig en niet-gestresst loop ik naar de deur. Nonchalant open ik de deur.

Ik schrik als ik zie wat er voor de deur staat. Ja, Victoria staat er. Maar niet de Victoria van een half uur geleden.

Haar kleren zijn opengescheurd en vies. Make-up zit over haar hele gezicht verspreid en ze begint te huilen. Ze rilt als een gek.

Wat is er met haar gebeurd? Heeft ze pijn? Bezorgd stap ik over de drempel en sla een arm om haar heen. Snikkend laat ze zich mee binnen nemen.

Als ik een deken heb gevonden en die over haar schouders heb heen geslagen laat ze zich op de bank vallen. Ze trilt steeds erger.

"Wat is er gebeurd?" vraag ik na een lange stilte. Ze barst voor de tweede keer in tranen uit. Met horten en stoten begint ze te vertellen.

"I-I-Ik was onderweg n-n-naar jou toen ik opeens van mijn fiets werd afgetrokken. E-E-Een jongen duwde me een steegje in en scheurde mijn shirt kapot. H-H-Hij kneep in mijn borsten en hij likte ze en ik kon er niks aan doen. O-Opeens hoorde ik een knal en lag hij op de grond. H-Hij was door zijn been geschoten. I-Ik ben weggerend," stottert ze.

Die verdomde eikel. Als ik hem te pakken krijg he. Zulke dingen doe je een meisje niet aan, en zeker Victoria niet.

Ik sla een arm om haar heen en verrassend genoeg slaat ze mijn arm niet weg. Inplaats daarvan laat ze haar hoofd op mijn borst vallen.

'H-Het was zo eng Harry," snikt ze. Ik knik.

"Ik weet het. Bij mij ben je veilig."

Ze lijkt voor een moment te zijn vergeten wat ik haar heb aangedaan, maar op dit moment boeit dat me niks. Woede en medelijden mengen zich samen in mijn borst.

Na een tijdje valt ze in slaap. Ik zucht en til haar voorzichtig van me af. Ik leg haar met een deken op de bank.

Om 11 uur wordt ze langzamerhand weer wakker. Eerst vraagt ze aan me waar ze is. Dan herinnert ze zich wat er gebeurd is.

"Wil je even douchen? Of wil je gewoon slapen? Je mag hier blijven slapen als je wilt. L-L-Laat maar, dat wil je toch niet. Wil je wat drinken?" ratel ik.

Ze glimlacht zwak. "Het is goed. Ik blijf slapen. Dan moet ik wel even mijn ouders SMS-en dat ik bij Chloe slaap. En ja, een douche zou fijn zijn. Bedankt Harry."

Ik glimlach terug. "Ik zal het bed voor je opmaken. Ik slaap wel op de bank, is dat goed?"

Ze knikt en komt langzaam overeind. "En Harry?"

"Ja?"

"Dankjewel voor dit, echt waar. Maar dat betekent niet dat ik je vergeven heb oke? Je hebt me echt pijn gedaan en ik moet daar over nadenken."

Ergens had ik dit wel kunnen verwachten. Maar nu ben ik al blij genoeg dat ik haar geholpen heb.

"Neem je tijd," knik ik. Ze verdwijnt naar de badkamer. Ik glimlach en loop naar de slaapkamer om haar bed op te maken.

poor v. ik kreeg dit idee door moordvrouw lol WEET IEMAND TROUWENS HOE DAT LIEDJE VAN MOORDVROUW HEET?
ik heb vandaag zo fucking veel ideeen opgedaan voor dit verhaal niet normaal. VeRy ExCiTeD
all the love x