sex tape - dutch version

hold me while i cry || 023

Victoria POV.

Rillend lig ik in Harry's bed. Ik pak het glas water van het nachtkastje. Aardig van hem om het daar neer te zetten. Natuurlijk is alles wat hij doet lief; maar ik kan hem gewoon niet vergeven.

Mijn hand gaat naar mijn hals. Er zit een groot litteken. Allemaal door die ene jongen in dat steegje. Zou hij dood zijn? Toen ik net in de spiegel keek in de badkamer... Ik werd misselijk van mijn eigen lichaam. Misselijk van de herinneren van de vreemde jongen.

Als hij niet door zijn benen was geschoten, had hij me verkracht.

Maar hij heeft me niet verkracht. Ik denk weer aan die keer dat George me bijna had verkracht. Dat was ook zo verschrikkelijk. Maar toch vind ik dit zoveel erger. Stel dat die jongen echt is doodgeschoten? Dat ik het verkeerd gezien heb en dat de kogel door zijn buik heenging?

Nee, nee, nee. Geen waanideeën omhoog halen. Ik zag die kogel zijn been in gaan. Het was zijn been. Toen ik wegrende was hij nog levend. Of had ik niet moeten wegrennen? Was dat een verkeerde beslissing? Moest ik niet de politie bellen?

Straks belt de politie hier nog aan! Ik zie het gesprek tussen Harry en de politie al voor me.

"Hallo, kan ik wat voor je doen?" had Harry waarschijnlijk gesnauwd. De politie zou hem strak aankijken.

"Is dit meisje toevallig bij u?" De politie zou een wazige foto van mij omhoog houden. Harry zou verschillende dingen kunnen antwoorden.

Keuze één: liegen. "Ik heb haar nog nooit gezien, sorry." De deur zou met een klap dichtslaan.

Keuze twee: eerlijk zijn. "Dat is Victoria. Uhm ja, zij is hier. Moet ik haar even halen?"

Harry zou vast kiezen voor keuze één. Toch? Ja natuurlijk. En trouwens: ik ben minderjarig.

Ik neem een slok uit het glas en zet het terug. Vervolgens draai ik me weer op mijn andere zij. Mijn blik gaat naar de klok. Half drie. Waarom val ik nooit in slaap als ik moe ben? Precies, omdat het leven me dat niet gunt.

In een rap tempo trap ik door op mijn fiets. Hoe eerder ik bij Harry ben, hoe eerder het gesprek voorbij is. En aan die gedachte houd ik me. "Hey lekkertje!" roept een stem. Ik negeer de stem, vast een stoned jochie uit de achterbuurt.

"Stop is voor me baby!" roept dezelfde stem. Rustig trap ik door, geen aandacht aan besteden. Opeens voel ik een ruk aan mijn stuur. Na een gevaarlijke slinger belanden mijn fiets en ik op de ijskoude grond. Ik kijk om me heen. Hoe kan dit nou weer? Ik schrik als ik zie wat er voor me staat. Het is de 'straatjongen.'

"Sorry schatje, maar je stopte niet." Hij lacht.

"Laat me met rust," bijt ik hem toe en ik sta op om mijn fiets overeind te zetten. De vreemde jongen rukt aan mijn arm. Ik begin om me heen te trappen - recht in zijn ballen. Snel zet ik mijn fiets overeind en spring op het zadel. Ik begin op mijn hardst te trappen. De jongen rukt aan mijn achterrekje en stopt de fiets. Daarna tilt hij me van het zadel af.

Ik trap nog harder om me heen dan net. Dit keer zonder succes, hij blijft me meetrekken. Wanhopig schop en sla ik om me heen.

"Laat me los! Dit kun je niet doen!" schreeuw ik. Hij lacht alleen maar.

"Ik doe wat ik wil en jij stopt me niet." Hij trekt me het steegje in en scheurt zonder pardon mijn shirt open. Ik gil. Boos slaat hij zijn hand voor mijn mond. Zijn grijze ogen kijken me geil aan. Ik moet bijna overgeven.

Zijn lippen zoenen me over mijn hele gezicht. Ik huil. Zijn handen gaan naar mijn borsten. Mijn mond zegt 'help', de buitenwereld hoort niks. Ik voel zijn mond rond mijn tepel. Een harde knal stopt alles in één klap. De jongen valt kreunend op de grond neer. Ik zie duidelijk hoe de kogel door zijn been heenschiet. Mijn ogen wijken af naar links. Ik zie een wazig figuur met een pistool staan.

En dan ren ik weg.

Met een gil schrik ik wakker. Ook al weet ik dat het een droom was, mijn hartslag staat op tilt. Ik lig helemaal te zweten. Beschermend sla ik mijn armen om mijn middel. Het helpt niet - nog steeds heb ik het afschuwelijke gevoel van de jongen zijn handen. 

"Door jou heb ik een kogel door mijn been." Mijn hoofd vliegt van schrik een stuk naar achter. De jongen met de grijze ogen kijkt me woedend aan.

"Maar ik ben nog steeds niet klaar. Nu mag ik nog meer bij je doen, omdat ik door jou een kogel door mijn been heb," lacht hij. Hij gaat overeind in het bed zitten. Ik probeer uit het bed te klimmen maar mijn lichaam lijkt wel vastgelijmd.

Hij stroopt de onderkant van zijn broek op en er zit inderdaad een mega groot kogelgat. Ik huiver. Weer het afschuwelijke geluid van het pistool. Ik draai me onmiddelijk weer om naar de jongen. Hij is dood. Ik kijk op. Harry heeft het pistool vast.

Voor de tweede keer schrik ik wakker. Het was weer een droom. Wat heeft dit te betekenen? Ik barst in tranen uit. Ik wil dit helemaal niet. Ik wil verder met mijn leven. Ik wil niet dat Harry me zoveel shit heeft aangedaan. Ik wil hem ook niet kwijt. Ik wil Chloë niet kwijt. Ik wil mijn leven terug.

Ik leg mijn hoofd op mijn benen en sla mijn handen om mijn knieën heen. Mijn hand reikt uit naar de deken en ik leg de deken over me heen. Dat geeft me altijd een veiliger gevoel, al sinds ik klein was. De deur gaat open en Harry komt binnen. Ik verberg mijn gezicht.

"Ga weg," fluister ik hem toe. Hij antwoordt niet en ik voel dat hij op het bed gaat zitten.

"Gaat het?" vraagt hij. Hij heeft een diepe ochtendstem, ook al is het nog geen ochtend. Hij schraapt zijn keel. Ik kijk op.

"Super goed man, ik voel me helemaal prima," bits ik. Hij gniffelt zachtjes.

"Zelfs als je overstuur bent ben je sarcastisch," lacht hij. Harry schuift een stukje meer mijn kant op.

"Nachtmerrie gehad?" vraagt hij. Ik knik. "Wat droomde je?"

"Jij schoot hem dood." Ik veeg met mijn wijsvinger onder mijn oog. "Jij schoot hem dood," herhaal ik.

"Wat? Wie schoot ik dood?"

"D-D-Die jongen." Mijn ogen voelen zich opnieuw met tranen. Harry gaat naast me zitten en draait mijn hoofd naar hem toe.

"Het gaat niet he?" vraagt hij zacht. Ik schud mijn hoofd. Een traan rolt over mijn wang. Het wordt me gewoon allemaal teveel. Hij kijkt me vol medelijden aan.

"Je mag me niet troosten," fluister ik in zijn oor. Mijn hoofd ligt op zijn schouder.

"Waarom niet?" fluistert hij terug. Zijn stem kalmeert me.

"Omdat ik boos op je ben," huil ik.

"Maar nu heb je me nodig." Hij pakt de deken en legt het een stukje hoger. Een traan belandt op het Harry's schouder.

"En Victoria? Als iemand jou pijn zou doen, zou ik hem ook neerschieten." Ik glimlach.

"Weet ik."

"Wil je dat ik hier slaap?" vraagt Harry na een tijdje. Ik kijk hem aan.

"Graag," zeg ik eerlijk. Ik haal mijn hoofd weg van Harry's warme schouder en plant mijn hoofd op het kussen. Hij komt lichtjes tegen me aan liggen en voorbhet eerst in een lange tijd voel ik me helemaal veilig.
We zijn beiden al bijna ingedoezeld als opeens mijn mobiel begint te vibreren. Mijn ogen werpen nog een laatste blik op de telefoon.

Mam.

Eerst slapen. De rest komt morgen wel.

EEN VRAAG: wat zouden jullie een leuke plottwist of gewoon leuk vinden om te lezen in dit boek? misschien doe ik wel een paar van jullie ideetjes.
hallo berenpootjes van me. sorry voor dit immens saaie hoofdstuk maar ik vond het ook wel weer cute
echt nogmaals damn bedankt voor de stemmen
voor de mensen die het tussenhoofdstuk niet lazen; in het boek van @WhosNext_ kun je stemmen op verschillende boeken in haar nieuwste hoofdstuk. mijn boek is ook genomineerd. als je dit een leuk boek vindt stem dan even en anders niet. bij "beste harry fanfictie" btw
super bedankt voor het lezen!
goodnight x