MY BROTHER'S BEST FRIEND

"In m'n bed!"

*Milie POV*

Ik word stilletjes aan wakker en zoek mijn GSM om te kijken hoe laat het is.

03:04

Ik kijk naar Cody, en denk bij mezelf dat hij er best schattig uit ziet in zijn slaap. Ik spring stilletjes recht uit de zetel en loop richting de deur van het balkon, die ik open doe, waarna ik naar buiten stap en op een zetel ga zitten die op het balkon staat. Ik blijf daar een 10-tal minuten zitten tot ik plots opschrik door een zware stem die vanachter me komt.

"Wat doe je?" Vraagt Cody met een hese stem terwijl hij hem helemaal verward naast me neerzet.

"Oh.. ik kon gewoon niet slapen" vertel ik als ik naar zijn haar zit te staren dat helemaal in de war zit.

"En dan kom je buiten zitten?" Grinnikt hij als hij door zijn ogen wrijft.

"Euhm.. ja, ik wou jou niet wakker maken" leg ik uit.

"Dat is dus niet gelukt.. ik voelde veel te veel wind.." Vertelt hij als hij een pruillipje opzet.

"Sorry.." zeg ik met datzelfde pruillipje.

"Hoe kan je hier buiten blijven zitten! Het is ijskoud!" Zegt hij als hij over zijn armen wrijft om zichzelf op te warmen.

"Ja, ik heb kleding aan.. Jij draagt alleen je boxer!" Wijs ik richting zijn zwarte boxer. "Kom, ik ga wel gewoon terug naar binnen hoor" zeg ik zodat hij niet meer in de koud hoeft te staan.

"Nee nee, ik ga wel gewoon een deken halen" zegt hij als hij recht springt, naar binnenloopt en vervolgens terug buiten komt met het laken van zijn bed.

Hij komt opnieuw naast me zitten en legt het deken over ons beide heen. We blijven een tijdje zitten tot ik moe begin te worden en mijn hoofd op zijn schoot leg.

"Wacht Milie! Laten we gewoon weer naar binnen gaan, want ik wil niet opnieuw valse hoop krijgen.." zucht hij als hij mijn hoofd opheft.

Ik ben veel te moe dus blijf ik gewoon doodstil neerliggen.

"Kom op Milie!" Mompelt hij geïrriteerd als ik maar niet in beweging kom. "Komaan Milie.. moet ik je naar binnen dragen of zo?" Zegt hij als hij me probeert recht te trekken.

"Klinkt goed" is het enige wat ik eruit krijg.

Hij zucht eens diep en gaat dan met zijn handen onder mijn rug en benen en neemt me in bruidsstijl op. Hij draagt me naar binnen en legt me dan neer op zijn eigen bed. Hij loopt terug naar buiten en als hij terug binnenkomt voel ik dat hij het deken over me heen legt en daarna naast me komt liggen. Ik zou eigenlijk niet samen met hem in hetzelfde bed moeten liggen, maar ik ben echt veel te moe om nog naar de zetel te stappen. Ik voel dat hij echt helemaal tegen me aan komt liggen en begin het al een beetje ongemakkelijk te vinden. Hij slaat voorzichtig en stil zijn arm om me heen, waarop ik die dan weer wegduw.

"Sorry.." fluistert hij stil in m'n oor waarop hij weer van me wegkruipt, waarna ik niet veel later in slaap val.

Ik hoor een luide knal van iets dat valt en zet me meteen recht en open stilletjes mijn ogen. Ik zie Cody iets van de grond oppakken en terug op de kast leggen.

"Het spijt me.. ik wou je niet wakker maken.." zegt hij als hij de dekens en kussens van de zetel neemt en die weer weglegt in zijn kast.

"Geeft niet. Hoe laat is het?" Vraag ik als ik uit zijn bed stap.

"Bijna 10 uur" zegt hij als hij zijn GSM uit zijn achterzak neemt en zich in de zetel neerploft.

"Ik ga even naar Austin" zeg ik als ik naar de deur toestap.