MY BROTHER'S BEST FRIEND

17.

*Milie POV*

Ik kom uiteindelijk na een lange fietstocht alleen toe op school. Ik zie Chaime leunend tegen zijn brommer aanstaan in de fietsenstalling waarop ik meteen naar hem toe loop, mijn fiets naast zijn brommer zet en hem een snelle kus geef om hem te begroeten.

"Waarom heb je me daarnet weg gestuurd? Ik wou je alleen maar helpen" lijkt hij nog best geërgerd te zijn over dat voorval van daarnet.

"Het is best lief van je dat je wou helpen, maar je kan nu eenmaal niet bij alles helpen.." beantwoord ik zijn vraag nogal droogjes.

"Onthoud dan maar wel dat ik mijn best wil doen om je bij alles te helpen" glimlacht hij kort als hij m'n hand vastneemt en me mee naar de ingang leidt.

"Wacht even! Ik moet op Lexi wachten" zeg ik snel als ik mijn hand lostrek uit zijn greep.

"Ik ben er vrij zeker van dat ze de weg naar het lokaal ook wel zonder jou zal vinden hoor.." draait hij eens lachend met zijn ogen waarop hij me weer vastneemt en verder meeneemt richting het binnenplein van de school.

"We moeten het eens over iets hebben.." zeg ik meteen als we daar aankomen.

"Over wat dan?" Kijkt hij me verbaasd aan als hij zijn wenkbrauwen fronst.

"Mathias vertelde me dat jij degene bent waardoor hij weer begonnen is met roken" kijk ik hem zonder enige emotie recht in zijn ogen aan.

"Wat? Helemaal niet!" Kijkt hij me aan alsof ik hem zonet van moord beschuldigd heb.

"Chaime, wees eerlijk!" verhef ik mijn stem wat als ik merk dat hij aan het liegen is.

"Oké, oké.. Maar hij rookt toch? Dus ik snap niet wat het probleem is?" Kijkt hij me wat raar aan als hij zijn schouders opheft.

"Wist je dan niet dat hij probeerde te stoppen?" Vraag ik verder.

"Natuurlijk wel, maar als je probeert te stoppen, stop je toch niet meteen? Dat doe je toch met kleine stappen?" Zegt hij alsof dat het meest logische ooit is.

"Euhm.. Als je stopt, stop je gewoon meteen hoor en niet in kleine stappen" maak ik aanhalingstekens met mijn handen bij dat tweede deel om duidelijk te maken dat ik hem nazeg. "En trouwens, je hebt hem er drie laten roken" voeg ik er nog aan toe als ik mijn armen protesterend over elkaar heen slaag.

"Oh Milie, kom op! Het waren er maar drie.. Maak er toch niet zo'n drama van en stop gewoon met zo aan mijn kop te zeuren!" Roept hij terwijl hij recht springt en wat overdreven met zijn armen rondzwaait.

"Ten eerste: het is overduidelijk wel iets ergs! En ten tweede: zo roep je echt niet tegen mij!" Schreeuw ik op mijn beurt terug.

"Sorry, sorry.. Zo bedoelde ik het niet!" Kijkt hij me meteen met spijt in zijn ogen aan als ook ik recht ga staan.

"Maakt niet uit, vergeet het maar gewoon.." zucht ik eens als hij zijn armen rond mijn middel slaat.

"Hey Chaime! En Wilie was het toch hè?" Roept die ene Ciara ons toe als ze ons voorbijloopt.

"Milie" verbeter ik haar nog snel.

"Oww.. Ja" Hoor ik haar nog mompelen als ze haar, haar over haar schouder zwaait en verder loopt.

"Pff.. Ik mag haar écht niet" zeg ik wat stilletjes als ik me weer richting Chaime draai.

"Ze valt heus wel mee als je haar echt leert kennen hoor" vertelt hij me.

"Ken jij haar dan zó goed misschien?" Kijk ik hem bedenkelijk aan.

"Oh.. Nee, niet echt. Ik heb het gewoon al door verschillende mensen horen zeggen" brengt hij wat twijfelachtig uit.