Castle Walls | Vicerylle

Meet Parker

A/N: Oh, forgot to say... I imagined Parker to be like a younger Izzy Canillo (refer to picture in the multimedia section)

-.-.-.-

In-expect nya na toh eh. Pinrepare nya na sarili nya. Nakita nya ang mga signs. Pinag-aralan nya na mga treatments. Unti-unti nya ng tinanggap. 

Bakit masakit pa rin? 

"Karylle, I know it's non of my business but I've been your family doctor for 20 years and I think you should talk to your family about this... There's no guarantee that you'll get better..."

Nakatulala lang si Karylle habang hawak ang envelope na bigay doctor nya. Napansin ng doctor na nanginginig si Karylle kaya nagsalita na lang ulit ito.

"I know it's harsh but as your doctor, I'm only telling you the truth."

"And I appreciate it tita." shaky na sinabi ni Karylle at sabay tumango. 

"You need to plan ahead... Your son... I know your world revolves around him, and vice versa, I understand he's too young to understand all this but he needs to be prepared. Cancer will change you and your lifestyle. Will he be able to cope?"

Nagsimula na namang tumulo ang luha sa mga ni Karylle sa pagka mention ng anak nya.

"I have to go." at sabay punas sa luha at nag-exit ng clinic.

-.-.-.-.- 

Pag-uwi ni Karylle sa sariling bahay nya ay bigla nyang tinawagan ang magulang at mga kapatid nya para ibalita ang natanggap nyang bad news. Naisipan ni Karylle na tama ang doctor, di nya kayang i-solo ito ng matagal, lalo na dahil ito ang makabubuti para rin si sa anak.

If ever man na mawala sya sa mundo, ang pamilya nya lang ang mapag iiwanan nya sa anak nya kadahilanan na di siya pinanindigan ng ama nito.

Nang dumating ang pamilya nya ay pinaupo nya muna ito sa salas.

"Ate, why so urgent?" tanong ni Zia na nag aalala.

"Where's pogi?" tanong ni Nicole nya.

"He's in his room Nics." Sagot naman ni K.

"Ana, ano ba tong ibabalita mo sa'min?"

"Dad.." Karylle looked down at kinuha ang brown envelope na nag lalaman ng test results nya. Inabot nya ito sa daddy nya muna at pinabasa. Habang binabasa ng dad nya ang results ay napapailing ito at kumunot ang noo. Napansin naman ito ng mommy at mga kapatid nya kaya't nakibasa na rin. Nagulat nalang silang lahat at nagsimula ng maiyak si Nicole at Zia.

"No Ate." sabi ni Nicole na teary eyed at sabay lapit kay K. Ganun din naman ginawa ni Zia at niyakap ang kapatid.

Nagka tinginan lang ang magulang ni Karylle at parehong nalungkot.

"I'm sure this is a mistake, we'll just get you tested again." umiiling na sabi ni Dr Modesto.

"Dad, tanggap ko na po." sabi ni K na pinilit na ngumiti.

"No Ana, you don't understand how difficult this is for us."

"Imagine what it's like for me dad... Just don't make this harder than it already is." Pakiusap ni Karylle, "Ayokong may mag bago."

"Paano si Parker?" tanong ng mommy nya na mula kanina ay wala pang sinasabi. K looked down at her feet.

"Di nyo naman po sya pababayaan diba?"

"Don't take this the wrong way anak, but I think it's time na magkakilala na sila ng tatay nya."

"Mom..." K said na umiiling.

Lumapit si Ms Z kay Karylle at niyakap ito ng mahigpit. Yumakap din pabalik si Karylle at lalong nalungkot nung naramdaman nya ang pagpatak ng luha ng nanay sa likod nya.

"Ma, please stop crying..."

"Why you?! Bakit ikaw pa? Dapat ako na lang... Karylle, bakit-"

"Stop! Ma, don't say things like that..." Hinaplos na lang ni K ang likod ng mommy nya hanggang sa ito ay huminahon.

"Mommy! You're back!"

Napatingin sila sa direksyon kung saan nanggaling ang maliit na boses. Isang bata ang nasa taas ng hagdan na may dalang robot sa isang kamay. Pinuntahan ito ni Karylle at binuhat sabay hinalikan sa ilong, "Hows my poging baby?"

"Mommy, what took you so long? I finished watchin' Spongebob and Tom & Jerry and Spiderman and- ." the boy stopped para mag-isip, "and the one with the monsters... I can't remember what it's called mommy..." Natawa si Karylle at hinalikan ulit sa ilong ang anak, "

"Sorry Mommy took so long pogi."

"Mommy you didn't answer my question." Parker pouted at sabay hinawakan ang magkabilang pisngi ng mommy nya.

"Was it Ben 10?" ngumiti si Karylle at pinunasan ang pawis ng anak sa noo.

"Yeah!" tumango ang bata ng maraming beses.

"You can tell me all about it later okay? For now, let's go down and say hi to our guests... Look!" sabi ni Karylle sabay turo sa pamilya nya. Napangiti naman ng malaki si Parker at nagpababa sa mommy nya at tumakbo papunta sa mga tita nya.

Sumunod naman si Karylle at umupo kasama ang daddy nya. Napansin nyang tahimik pa rin ito ang mukhang nagtatampo, "Kelan mo pa alam?"

"Officially, just today dad. But matagal ko na pong alam sa sarili ko."

"Bakit hindi mo kami sinabihan?" hinawakan nito ang kamay ng anak ng mahigpit.

"It's gonna be okay dad."

"What happens now?"

"Early stage 3 palang naman dad eh, ang sabi ni Tita, mara-"

"I know that. I meant with Parker"

Sabay silang tumingin sa bata na kausap nila Ms Zsa Zsa. 

"I think your mom is right..."

"He doesn't need to know."

"Hindi ka namin pinalaking selfish Karylle."

Natahimik na lang si Karylle at nag-isip. Labas man sa kalooban ay alam nyang tama ang mga magulang nya. 

"Kausapin mo na ulit sya. Learn to forgive." sabi ni Dr Modesto at hinalikan si Karylle sa ulo bago tumayo at lapitan ang apo nito.

Nakita naman ni Karylle na nakangiti lang sa kanya ang ina kaya't pinilit na rin nyang ngumiti rin.

--

A/N: Hahahaha, natawa ako sa mga comments nyo about the Intro XD Wag kayong ma-stress guys, simula pa lang hahahaha, more stress coming your way... Stress in  A GOOD WAY. I hope. Hahaha. Love love love! :*