Abim

Konuşma

Merhaba! Bu bölüm aslında bir bölüm değil. Yani aslında bölüm ama Ateş'in Mirel'le konuşması sadece. Her neyse.

Diğer konulara gelecek olursak,kitabımız için Facebook grubu açtık. Katılmak isteyenler,profilimdeki linkten ulaşabilirler.

Ayrıca,Abim kitabındaki karakterler için Wattpad,Facebook,Twitter gibi sosyal paylaşım portallarından parodi açmak isteyenler varsa,benimle iletişime geçebilirler. Her şey eğlenmek amaçlı ve benimle iletişime geçerseniz çok sevinirim :)

Son konu ise vote konusu. Bu bölüm için vote sınırı koymuyorum ama bir önceki bölüm sınırı geçtiğinde yeni bölüm atacağım.

Sizi seviyorum :)

"Selam."

Kesinlikle yanlış bir kelime. Ama bir bebekle nasıl selamlaşılır ki?

"Ben senin babanım. Tamam,bu da çok saçma. Her neyse.

Başta sana çok kızgındım. Sevdiğim kadının ölümüne neden olduğunu düşünüyordum. Fakat sonra anneannenin söyledikleri aklımı başıma getirdi. Anneanne dediğimi bakma ha,çok güzel bir kadındır. Tıpkı annen gibi...

Ecem'in,yani annenin,saf bi güzelliği vardı. Bakışları güzeldi mesela,anlamlıydı. Yumuşacık bir tene sahipti. Hele bi gülüşü vardı. Dünya'nın içinde cenneti yaşıyorum sanırdım.

Her zaman bi çocuğumuz olsun isterdi. Aslında ben çocukları daha çok sevdiğim için,bana bir çocuk vermek isterdi. Ama,hastalığını bana söylemiş olsaydı,hiç düşünmeden vazgeçerdim.

Ona da kızgınım. Beni yanlız bırakıp gittiği için. Bana hastalığını söylemediği için."

Derin bir nefes alarak gözlerimi kırpıştırdım. Ağlamak istemiyordum. Küçük de olsa gözlerini bana dikip pür dikkat dinleyen kızımın karşısında güçsüz görünmemeliydim,görünemezdim.

"Bana bakma öyle sevimli sevimli. Şuan anlattığım hiçbir şeyi anlamasan da,ileride sana hepsini anlatacağım. Sırf çocuğu üzülmesin diye gerçekleri saklayan babalardan olmayacağım. Çünkü biliyorum ki,saklasam seni daha çok üzmüş olacağım."

Burnumu çekip gülmemle Mirel de gülerek ellerini dizlerime vurdu.

"Bu konuşma iyi geldi ufaklık. Bence her gün yapmalıyız."

Ayağa kalkıp Mirel'i de kucağıma aldım ve tavana fırlattım. Gülerek kollarıma düşerken,gülüşünü dinlemek tarifsizdi. Doğduğu zaman ondan nefret ettiğime hala inanamıyordum. Biliyordum ki,Ecem de olsa asla ondan nefret etmemi istemezdi.

Küçük kızımı kollarımın arasına alıp kokusunu içime çektim. İşte cennet,benim için artık buydu...

***

Duyuruyu unutmayınnnn!... :)