Abim

FİNAL

Mira'dan;

Elimdeki kalemi gülümseyerek Akel'e doğru salladım.

"Sonunda evleniyorsunuz be. Bir an hiç evlenmeyeceksiniz sandım."

Az önce almış olduğu yapay çiçek buketini kafama fırlattı.

"Sus kız sen. Abine kalsa daha evlenemezdik zaten."

Kötü kadın gülüşünden attım. Eve dönüşümün üzerinden 1 yıl geçmişti. Abim toparlanamadığımı düşündüğü için henüz düğün yapmak istememişti fakat biz Akelle birleşip abimi ikna etmiştik. Abine kalsa derken ondan bahsediyordu.

''Olsun be. Geç olsun da güç olmasın.''

''Ay doğru diyorsun. Darısı sizin başınıza.''

Evet, bir güzel haber daha. Geçtiğimiz ay Pamir ile nişanlanmıştık. Nasıl olduğunu anlayamadığım bir şekilde abim ve Pamir çok iyi anlaşmaya başlamışlardı. En sonunda babamın da onayını alınca nişan yapmıştık. 2 sene sonra okulum bitince de düğün yapacaktık inşallah.

''Bize daha 2 sene var canım.''

''Ee yapacak bir şey yok. Sonu vuslat olsun da, gerisi mühim değil.''

Gülümseyerek omzunu sıvazladım. Abim sonunda gerçekten iyi bir insanı bulmuştu. Hem uzun süre vakit geçirince Mirel de Akel'i sevmişti. Annesinin yerini dolduramasa da Mirel'e çok güzel bir anne olacağına emindik.

Kapı çalınca düşüncelerimden sıyrıldım ve kapıdan kafamı uzattım. Abim bordo takımıyla masum masum kapıda bekliyordu. Tek kaşımı kaldırdım.

''Buyur abi.''

''Iıh. Çekilsene en sevdiğim kardeşim önümden. Gelinimi göreyim.''

''Emrin olur paşam. Ayrıca senin tek kardeşin benim.''

''Yoo Araf var.''

Uzun bir süre ortadan kaybolup sonra geri dönen Araf abimden bahsediyordu. Üvey babasını kaybedince yurt dışına çıkma kararı almış ve bunu gittikten bir hafta sonra söylemişti. Şimdi de kolunda bir kızla geri dönmüştü. 

''Hahaha. Çok komik. Git bu o zaman abini.''

''Ya bücür bi git önümden. Başlatma şimdi abine.''

''Püh terbiyesiz git buradan.''

Beklemediği bir anda kapıyı suratına kapatıp kilitledim. Düğünden önce gelini görmenin uğursuzluk getirdiğini bilmiyordu galiba.

Kafamı çevirip gelin odasının duvarındaki saate baktım. 8'e çeyrek vardı. Birazdan düğün başlayacaktı.

''Ee gelin hanım. Hazırsanız yavaştan çıkalım.''

''Ayy hazırım da, bayılacağım şimdi heyecandan. Ben ilkinde bile bu kadar olmamıştım.''

''Hadi hadi. Boşver şimdi eskileri. Çıkalım hadi.''

Kapıyı açıp gelin odasından çıkarken bir yandan da etrafı kontrol ediyordum. Gerçi artık abim görse de bir şey olmazdı. Her şey hazırdı.

Uzun merdivenleri hızlıca inip dolmuş olan düğün salonuna baktım. Davet ettikleri herkes gelmişti sanırım. Gözlerimle salonu hızlıca taradıktan sonra nikah masasının yanında duran annemlerin yanına gittim. Abimle bir şeyler konuşuyorlardı.

''Evet. Beyler bayanlar. Damadı salalım artık da gelinine gitsin. Biz de yerimize geçelim.''

Abim bunu duymayı bekliyordu sanırım, çünkü daha cümlemi bitirmeden yanımızdan kaybolmuştu. Gülüp Pamir'e döndüm. Dalgın bir şekilde bana bakıyordu. Yanına gidip gözlerinin önünde parmağımı şıklattım.