Alle 5 bediendes trekken aan me en zeggen allemaal dingen van me.'We gaan van je een echte dame maken, zo kan het toch echt niet meer.'Zegt een bediende. Ze pakt een groot stuk haar en ze gaat er met de borstel door heen. Aangezien mijn haar best veel klitten heeft trekt ze mijn hele hoofd mee.'Auw!'Gil ik boos.
'Stel u niet zo aan, zo kan een nette dame toch niet voor de koning verschijnen.'Zegt de bediende grijzend en ze trekt nog een keer aan mijn haar. Ik lach zachtjes. Ik ben geen nette dame.
'Wat zit u te lachen?'Vraagt één van de bediendes die met de make-up bezig was.'Je moet niet iets beoordelen van de buiten kant, als u niet weet wat er aan de binnenkant is.'Zeg ik grijzend.'We moeten van u een mooie vrouw maken. U moet er niet uit zien als een boer.'Zegt de bediende met de make-up. Jullie krijgen me toch niet klein.
Ze kunnen mijn uiterlijk veranderen, maar niet mijn binnen kant. En ik zal nooit opgeven, om weer teru te gaan naar mijn huis.
Uiteindelijk zijn de bediendes klaar met mijn make-up, haar en kleding.'Oké, u bent helemaal klaar.'Zeggen de bediendes tegelijk. Ik loop samen met Snow White naar een grote troonzaal waar een man op een troon zit.
'Hare majesteit, hier is u verloofde.'Zegt Snow White en ze buigt. De jongen kijkt me aan. Ik moet eerlijk zeggen, ik ben verbaasd. Ik had verwacht dat er een man van rond de 30 zou zitten. Maar hier zit gewoon een jongen van ongeveer 21 jaar oud.
De jongen, koning Sage, staat op en loopt naar me toe. Hij maakt een buiging en ik maak een revanche. De bediendes hadden gezegt dat ik dat moeset doen, maar ik vond het belachelijk. Je zij gewoon hoi, en dat was het.
'Het eten is klaar, zou u zo vriendelijk willen zijn om mjj te vergezellen tijdens het eten?'Vraagt Sage en hij kijkt me aan.'Ik wil het niet, maar het zou wel moeten hé?'Vraag ik en ik doe mijn armen over mekaar. Sage kijkt me verbaasd aan en knikt dan.
Samen lopen we door de grote hallen. Ik hoor hier niet. Ik zou hier niet moeten zijn. Ik hoor niet niet te zijn.
Aan het eind van het dinner word ik opgehaald door Snow White en 3 andere bediendes om me weer om te kleden. Ik zou hier moeten verblijven. Helaas. De eetzaal was echt supergroot. En het plafond was van glas waardoor je naar buiten kon kijken. Alleen regende het buiten, was een groot kabaal gaf van het glas. Dus werden er een soort van schoten over de ramen geschoven en toen werd het een stuk stiller.
Ik loop naar Snow White en de andere bediendes toe, ik kijk Sage nog één keer aan en dan loop ik weg. Geen gedag of iets. Nee, alleen een blik van walging.
We lopen door de gangen en ik kijk rond. Opeens komen we aan bij een kruipunt. Snow White en de andere bediendes lopen door, maar ik kijk naar rechts waar ik een deur zie die naar buiten lijd.'Wacht hier even.'Zeg ik tegen Snow.
Sage had tijdens het eten verteld dat ik niet naar buiten mocht gaan, maar ik ging echt niet luisteren naar die sukkel.'Nee, mevrouw wacht!'Roepen de bediendes. Maar nee, ik ga naar buiten! Ik open de deur en gelijk word ik kledder nat. Ik ren door de tuinen.
'Jullie kunnen me niet gevangen houden, want ik ben vrij!'Schreeuw ik hard, ik weet dat niemand het toch hoort, de regen maakt teveel lawaai en ik ben te ver af van het kasteel. Mijn hele haar druipt, en mijn jurk plakt aan mijn lichaam en ik zie mijn make-up over mijn gezicht druipen.
Ik kijk naar een raam en zie Sage daar. Ik steek mijn middelvinger naar hem uit en draai een rond.
---
Liedje is van hoe zij zich voelt.
YOU ARE READING
He will never be my master and husband
Historical Fiction'Sage Semains. Iedereen is bang voor die naam, want dat is de naam van de koning. Een koning die nooit zijn gezicht heeft laten zien in het openbaar, een koning met strenge regels met zware straffen als je je er niet aan houd, en toch is hij koning...
