Ik gebruik dit hoofdstuk ook om te zeggen dat ik mijn nieuwste verhaal gepost heb, check dat ook uit, hopelijk vinden jullie het leuk.
---
Sage's P.O.V
Ik kijk naar Rebekah die voor me staat en het eerste wat ik doe is haar een klap geven, tja, de meeste mensen zeggen dat je een meisje niet mag slaan, maar ik vind niet dat Rebekah onder staan en het doet haar toch geen pijn.
'Hoe durf je zo tegen mijn vrouw te doen?'Vraag ik woedend aan haar.
Rebekah kijkt me aan.
'Dit is je 6e vrouw, normaal zou je het niet erg vinden.'Zegt Rebekah en ze doet haar armen over mekaar. Ik doe ook mijn armen over mekaar en maak me wat groter.
'Deze is anders, deze is speciaal en leuk, en ik wil niet dat je haar pijn doet, wat je met de rest deed vind ik niet erg, maar deze laat je met rust.'Zeg ik tegen haar.
'Pff, wat ben jij saai zeg.'Zegt Rebekah.
'Dat of, je gaat.'Zeg ik tegen haar.'En ik weet zeker dat je geen vriendinnen heb waar je kan verblijven.'Zeg ik tegen haar en Rebekah kijkt beledigend.
Alyssa's P.O.V
Ik was door Snow naar de kamer van Sage en mij gebracht. Daar had ze me in bad gestopt en me eens stevig schoon gemaakt.
Ze had me nu in een andere jurk gehezen. Deze was wat korter, tot mijn knieën en was blauw, het was een simpele jurk. Gewoon korte bandjes over de schouder en dan de jurk onder die gewoon vlak was.
Ik kijk in de spiegel en zie nu pas dat het mijn lievelingsjurk was. Het was de jurk die ik had meegenomen toeni k hier voor het eerst aankwam. Ik droeg deze jurk altijd als het warm was.
Ik was door alle lange, en prachtige jurken die ik hier had, deze jurk vergeten.
En nog steeds was het mijn lievelingsjurk.
Snow begon aan mijn haar die ze alleen borstelde en er een kleine slag in gaf en mijn haar gewoon simpel liet hangen.
Ook mijn make-up werd simpel gedaan, alleen een beetje mascara en oogschaduw, en een lichte lipstift.
'Vanwaar zo simpel?'Vraag ik aan Snow en ik kijk haar glimlachend aan als ik het eind resulaat gezien heb.
Ik was gewoon normaal, zoals ik altijd gelopen had, alleen mijn haar was netter en mijn gezicht ook. Voor de rest alles precies hetzelfde.
Ik kreeg zelfs slippers aan.
Snow glimlachte.'Ik dacht dat je het wel fijn zou vinden als je gewoon eens wat makkelijks aan had.'Zegt ze.
Snow begon steeds vaker je tegen me te zeggen, ze was er eindelijk aan gewend. Bolle en Rood zag ik ook steeds minder en ik was erachter gekomen dat ze Madeleine en Sophia heette. Madeleine was Rood en Sophia was Bolle.
Dan wordt er op de deur geklopt en Sage loopt naar binnen. Daarna komt Rebekah achter aan.
Ik zet langzaam een stap naar achter en hou haar in de gaten voro als ze zomaar zou aanvallen had ik kunnen ontwijken.
Sage loopt naar me toe en drukt een kus op mijn lippen, wat ik eigenlijk niet eens zo erg vind.
'Rebekah komt je wat zeggen, lieverd.'Zegt Sage en hij kijkt naar Rebekah die haar armen over mekaar had.
Ze keek naar de grond.'Hetspijtme.'Zegt ze snel en zacht.'Ik kon het niet verstaan Rebekah, jij lieverd?'Vraagt Sage met grijns waardoor ik ook moet lachen.'Nee, ik hoorde het niet.'Zeg ik met een glimlach.
Rebekah werpt me een dodelijke blik toe.'Het spijt me.'Zegt ze luid en duidelijk.'Het is je vergeven.'Zeg ik tegen haar en ik glimlach.
Sage glimlacht ook.'Snow White leid jij Rebekah naar haar logeer kamer?'Vraagt Sage en Snow knikte.'En laat niemand mij en mijn vrouw storen.'Zegt Sage en weer knikte Snow.
Wanneer Snow en Rebekah verdwenen waren kijkt Sage me aan.'Kom.'Zegt hij.
'Waarheen?'Vraag ik aan hem.
'Je eerste drinkpartij natuurlijk.'Zegt Sage en hij trekt me mee.
YOU ARE READING
He will never be my master and husband
Historical Fiction'Sage Semains. Iedereen is bang voor die naam, want dat is de naam van de koning. Een koning die nooit zijn gezicht heeft laten zien in het openbaar, een koning met strenge regels met zware straffen als je je er niet aan houd, en toch is hij koning...
