He will never be my master and husband

23. Overhalen om mee te gaan

De volgende dag werd ik wakker met een enorme hoofdpijn. Ik bleef vandaag de rest van de dag in bed liggen. Dat wist ik nu al. Ik draaide me om en zag Sage naar me kijken. 'Hoe voel je je?' Vraagt hij aan me en ik kijk hem aan. 'Ik heb giga hoofdpijn.' Zeg ik tegen hem en Sage kijkt me aan en geeft een kus op mijn voorhoofd.

'Blijf vandaag maar lekker in bed liggen.'Zegt hij tegen me en dan staat hij op en begint zich aan te kleden. Ik kijk hem aan. 'Hoe was het toen Lisanne hier woonde?' Vroeg ik opeens terwijl ik hem aan kijk en Sage draait zich naar me om. 'Het was wat saaier hier. We praatte niet zo veel.' Zegt Sage en dan loopt hij naar me toe en drukt een kus op mijn lippen. 'Ga nog maar even slapen. Ik stuur zo iemand voor je ontbijt.'Zegt hij en ik knik en ga nog even slapen.

Twee uurtjes laten wordt het eten naar me toe gebracht. Een paar broodjes en een kan met bloed en een glas. Ik was nu wel gewend aan het hele bloeddrink gebeuren. Ik dacht er niet eens meer over na. Maar ik vroeg me nu wel af of ik nu voor altijd leefde en of ik altijd koningin zou zijn. Want ik denk dat ik na een tijdje toch wel gewoon normale dingen wil gaan doen.

Na het ontbijt ga ik me aankleden en loop ik de kamer uit en zie gelijk dat Mason weer achter me aan loopt. Hij zag er ook nogal moe uit. Maar hij had het gisteren ook nogal leuk volgens mij.

Ik loop de studeer kamer in en begin te lezen. Dan komt Snow binnen en ze kijkt even blozend naar Mason en dan naar mij. 'Er is een gast voor u mevrouw. Ene Sylvan voor u.'Zegt ze en ik kijk haar verbaasd aan. 'Laat hem maar binnen. Maar zorg ervoor dat Sage hem niet ziet.'Zeg ik tegen haar en het is nu haar beurt om me even verbaasd aan te kijken.

'U moet het u man toch ooit vertellen.'Zegt Mason opeens en ik kijk hem aan. 'Zal ik dan ook vertellen wat jij gistereavond allemaal gedaan hebt?'Vraag ik aan hem en Mason kijkt snel naar de grond.'Dacht ik al.' Antwoord ik en dan zie ik Sylvan en Snow binnen komen.

'Snow, wil je de deur achter je dicht doen?'Vraag ik aan haar wanneer ze weg gaat en ze knikt. 'Wat doe je hier?'Vraag ik dan best pissig aan Sylvan. 'Ik kwam voor die baan die je me had aangeboden.'Zegt Sylvan terwijl hij op een bank gaat zitten.

Ik zucht en kijk hem aan. Ik had hem inderdaad een baan beloofd gisteren. Ik kijk hem aan. Hij zou waarschijnlijk wel in de keuken kunnen werken. Ik had begrepen van Snow dat ze nog een sterk iemand nodig hadden. 'Goed, je mag in de keuken werken.'Zeg ik tegen hem en Sylvan glimlacht.

'Snow.'Roep ik en Snow doet de deur open. Ik wist dat ze altijd buiten wachtte om altijd dicht bij me te zijn maar ook zodat ze me privacy kan geven.'Begeleid Sylvan naar de keuken. Hij zal daar vanaf nu werken.'Zeg ik tegen haar en ze knikt.

Net als Sylvan bij de deur is roep ik hem weer. Hij draait zich om en kijkt me aan.'Dat van gisteravond was een grote fout die ik heb begaan. Praat er met niemand over.'Zeg ik tegen hem en Sylvan knikt.'Ik zal er met niemand over praten, zoals u er maar van genoot, want ik genoot er zeker van.'Zegt Sylvan met een grote grijns op zijn gezicht en ik kijk blozend weg. Het is dat ik hem dat baantje beloofd heb, maar anders had ik hem al lang weg gestuurd.

Ik ga weer op de bank zitten en ga verder met lezen. Dan gaat de deur open en zie ik Sage staan. Hij gaat naast me zitten en trekt me tegen hem aan en drukt een kus op mijn slaap. Ik lees gewoon verder en zet het boek zo neer dat hij mee kan lezen. We zaten gewoon in stilte en het was heel fijn.

Eigenlijk had ik nooit verwacht dat het zo fijn zo zitten, lekker in de stilte. Na een uurtje of twee is het boek uit en leg ik het weg en ga ik liggen met mijn hoofd op Sage's schoot. 'Er is een markt morgen. Zin om mee te gaan?'Vraag ik dan plotseling aan hem. Ik weet dat Sage nooit naar buiten ging en dat niemand hem gezien heeft, maar ik wil daar verandering in brengen. Ik wil samen dingen met hem kunnen doen inplaats van dat ik het de hele tijd alleen moet doen.

Ik hoor Sage zuchten.'Lieverd, je weet dat ik niet naar buiten ga.'Zegt hij terwijl hij een hand door mijn haren haalt. Ik sluit mijn ogen. Het voelt fijn aan.'Dat weet ik, maar kunnen we er veranderingen in brengen? Ik wil dingen gewoon met jouw doen.'Zeg ik tegen hem terwijl ik voor me uit kijk.

Mason was naar buiten gegaan. Als Sage in de kamer is staat hij atijd voor de deur, gewoon om Sage en mijn privacy te geven.

Ik hoor Sage weer zuchten en ga nu recht op zitten en kijk hem aan.'Alsjebliet, je volk zal je ook meer vertrouwen.' Zeg ik tegen hem en hij kijkt me in mijn ogen en hij zucht en dan glimlacht hij.'Goed dan. Voor jouw.'Zegt hij en ik glimlach en sla mijn armen om hem heen en knuffel hem stevig en dan druk mijn lippen op die van hem en ik voel hoe zijn lippe mee bewegen.

Sylvan P.O.V

Het was gelukt, ik was in het kasteel. Ik volgende het dienstmeisje Snow naar de keuken toe. Het was nou niet echt wat ik precies voor ogen had toe ik bedacht had dat ik hier kon werken maar het voldoet.

Ik moet alleen nog meer het vertrouwen winnen van Alyssa en kan dan makkelijk bij haar komen en mijn slag slaan. En het zal meer dramatisch zijn als het voor de ogen van Sage is. Eerst zal ik haar zoenen voor zijn ogen en dan zal ik een staak door haar hart steken.

'Hier is de keuken.'Zegt Snow en ze opent een deur en dan zie ik de keuken.

De keuken was gigantisch. Grote kasten met doorzichtige deuren zodat je kon zien wat er in zat en grote metalen tafels met dienbladen, fornuizen en pannen. Het is ironish hoe grote keuken ze hebben terwijl ze meestal alleen bloed nodig hebben om te overleven.

Ik zie iemand naar me toe lopen. Het is een lange vrouw met blond haar en groene ogen. Ze droeg een koks uniform en keek me beoordelend aan, maar dat maakte haar wel sexy. 'Wie is hij?'Vraagt ze aan Snow en Snow kijkt haar aan.'De koningin heeft hem hier een baantje gegeven om in de keuken te werken.'Legt Snow uit. 'Nou, een bevel van de koningin kunnen we niet negeren.'Zegt de vrouw en ze steekt haar hand uit. 'Ik ben Octevia.'Zegt ze en ik pakte haar hand vast. 'Sylvan.'Antwoordt ik terug en ze geeft me een zwakke glimlach.

Ze kijkt me aan en ik kijk haar ook aan. Dan klapt ze in haar handen.'Aan het werk.'Zegt ze en ik vraag gelijk of iemand hulp nodig heeft.