Lise Belası

23. "Gülüşünü Öperim"

Multimediada Mira var iyi okumalar...

Mira

Demir ve Berk denize girmeye gittiklerinde bende duş almış , hazırlanmış bir şekilde lobide oturuyordum. Ezgi ile sohpet ediyorduk . Az sonra yemek başlayacaktı sonrada ben Demirin yanına gidicektim.

"Mira yemek açılmış hadi gidelim"

Dediğinde kafamı salladım. Yemek yeri yavaş yavaş doluyordu. Ezgiyle yemeğimizi alıp bir masaya oturduğumuzda

"Mira ya bizimkiler olmayınca bir tuhaf oldu ha"

"Evet ya bende eksiklik hissettim"

Diyerek ufuldadım cidden eksiklikleri hissediliyordu. Demir şakalarını ve uğraşmalarını eksik etmezdi yemek masasında . Berkse her zaman olgunluğunu kullanır ama genede güldürürdü bizi.

Hem yemeğimi yiyip hem etrafı gözlerken bakışlarım bir masada takılı kaldı. Bir aile kavga ediyorlardı bu bariz bir şekilde ortadaydı onları bir süre izlededim ve kızın ağlayarak çıktığını gördüm. Kafama takmıştım işte

"Ezgi ben Demirin yanına gidiyorum"

"Tamam görüşürüz"

Dediğinde cevap vermeden çıktım. O kızı bulucaktım . Demirle buluşmama daha vardı. Ilerideki kızıl saçlı kızı görünce

"Hey ! Kızıllı"

Ne diyebilirdimki başka. Kızıl saçlıydı. Ilk etrafına baktı beni görünce kaşlarını çattı.

"Bir sorunmu var?"

Sesi bir kıza göre oldukça kalındı.

"Aaa...şey ben ailenle kavga ettiğini gördümde anlatmak istersin belki"

Diyerek ona baktım. Kız sinirlenerek

"Onlar benim ailem değil !"

"Anlatmak istermisin?"

Dediğimde ilk beni süzdü . Sonra ise kafasını salladı tebessüm ettim. Lobi katındaki koltuklara oturduk.

"Ne oldu orada?"

"Aslında onlar benim gerçek ailem değiller evlatlığım neredeyse 10 yaşımdan beri "

"Sorun nedir peki?"

"Sorunun ta kendiside bu zaten . Onlar benim ailem değiller ve bana gösterdikleri o yapmacık sevgiden sıkılıyorum"

Dediğinde şaşırmış birazda sinirlenmiştim. Nasıl bu kadar şımarık olabilirdi. Onu korumak kollamak için almışlardı yanlarına ve o bu sevgiyi göremiyordu.

"Biliyormusun haksızsın"

Dediğimde şaşırdı. Bende devam ettim

"Haksızsın çünkü elindekinin değerini bilmiyorsun. Benim bir ailem yok bir tek abim var ve onun kıymetini biliyorum yakınmıyorum seni seven insanlar varken nasıl böyke davranabilirsinki?!?!"

Diyerek koltuktan kalktım. Gözlerimden yaşlar boşalırken Demirin yanına gidiyordum. Arkamdaysa bir çift şaşkın göz bırakmıştım. Ama şuan onun sorununu unutmuştum . Annemi babamı özlemiştim. Meriçide özlemiştim. Konuşmamıştık hiç.
Ağlaya ağlaya Demirin yanına gittim. Sahilde kumların üzerinde oturmuş sigarasını içiyordu. Koşarak yanına oturum ve boynuna sarıldım.
Elindeki sigarayı hemen fırlatıp kollarını bana doladı. Benim ise hıçkırıklarım arttı.

"Miniğim ne oldu ?"

Bana miniğim demesi çok hoştu ama düşünecek durum değildi şuan.

"B-ben i-yi değilim"