Lise Belası

47. "Rüyamda gördüm"

8. AY

MIRA'DAN

Demir ile çocuk parkında oturmuş kızımızın kaydırakta oynayışını izliyorduk. Kumral mavi gözlü ufak tefek bir kızımız vardı. Adı Yaprak'tı. Ikimiz nedensizce bu ismi beğenip bu ismi vermiştik. Ten rengini saç rengini yüz hatları Demir'den almıştı. Gözleri ve vicut hatları benimkilerle aynıydı. Kaydıraktan düşünce "Anne!" Diyerek ağlamaya başladı. Koşarak yanına gittim. Ve onu sarmaladım.

"Yaprak!"

Diye sıçrayarak uyandım. Karnımda feci halde bir sancı vardı. Acı bir çığlık attığımda Demir hızlıca uyandı gece bilmem kaç saattinde bu rüyayı görmüştüm.

"Mira iyimisin?"

"Demir!!Gelicek!"

"Daha bir ay var Mira!"

Dediğinde karnımdaki tekmeyle tekrar çığlık attım. Demir'de benim gibi telaşlıydı. Karnım kocamandı ve sekizinci ayındaydım. Şu yedi ay içerisinde kimseyi dinlemeyip bebeğimi büyütmüştüm. Cinsiyeti kızdı. Demir kız olduğunu öğrendiğinde hiçbir tepki vermemişti. Oysaki o kız olmasını istiyordu.

Demir beni kucağına aldığı gibi hastaneye götürdü. Doğumhaneye geldiğimizde acıyla kıvranıyordum.

"Nefes al güzelim nefes al"

Diye saçlarımi okşuyordu Demir.

Demir'in elini tutarak sıktım

"Demir geliyor!"

Demir'in gözleri dolmuştu. Bebek geliyordu.

"Beni bırakma Mira"

Dedi Demir çağresizce.

Doğumhaneye girmeden önce ağlayan Demir'i görmüştüm. Duyabileceği şekilde ona acıyla bağırdım.

"Adı Yaprak olacak. Rüyamda gördüm!"

Dedikten sonra doğumhaneye girmiştim. Bu Demir'i , sevdiğimi , son görüşümdü.

Başımdaki doktor konuşmaya başladı.

"Mira Hanım doğurmak istediğinizden eminmisiniz?"

"Doğacak!"

Diye bağırdım.

"Peki derin nefes alıp vermeniz gerekiyor"

"Eşim yanıma gelemezmi?"

Diye yalvarırcasına sordum.

"Demir Beyi çağırın"

Diye hemşireye seslendi. Doktor. Hemşire çıkıp geri girdiğinde Demir gülerek yanıma geldi. Elimi tuttuğunda doktor konuştu

"Peki başlayalım. Derin nefesler alarak ıkının"

Dediğini uygulumaya başladım. Demir terlemiş saçlarımı okşayıp elimi sıkıyordu.

"Dışarıda herkes seni bekliyor Mira. Meriç , Batu , Ezgi , Berk ,Helin,Masal hepsi kapıda lütfen gitme. Burası çok kötü korkuyorum gitme"

Diyerek başımda ağlayan Demir'i görünce bende ağlamaya başladım. Üzgünüm sevdiğim. Özür dilerim . Bebeğimiz olmak zorunda

"Ona iyi bak bana söz ver"

Demir cevap vermedi. Ikınırken tekrar konuşmaya çalıştım.

"Demir söz ver. Yaprak'a bakacaksın"

"Tamam"

Dediğinde son kez derin bir nefes almaya çalıştım. Ama alamadım. Nefesim tükenmişti. Gözlerim karanlıkta boğulurken Demir'in acıyla adımı haykırmasını ve bir bebeğin ağlama sesini duyduktan sonra gözlerim bedenim ruhum sonsuz karanlığa gömüldü...