Lise Belası

27 "Hayır Olamaz !!!"

Multimediada Ezgi var. Vote ve yorum bekliyorum iyi okumalar...

Mira

Kendi sıramda oturmuştum. Demir neden beni arkadaşı olarak göstermiştiki ?

Yanımda birisini hissedince kafamı yerden kaldırdım. Demir yanıma oturmuştu. Ona sormalıydım bir açıklaması kesinlikle olmalıydı?

"Demir"

Dediğimde kafasını çevirip bana bakmaya başladı cevap bekler gibi bakıyordu

"Bahçede-"

"Öyle davranmam gerekiyordu sorma Mira. Okulda sevgili olarak görünemeyiz"

Dediğinde gözlerim doldu benden utanıyordu. Çünkü ben ezik bir kızdım burada ve benimle görünmek istemiyordu

"Ama neden?"

Diye sordum. Sesimin titremesini engelleyememiştim

"Şş sakın ağlama Mira. Sakın."

Dediğinde kafamı önüme eğdim. Burda amacım sevgili olduğumuzu göstermek felan değildi. Beni saklamasını başka kızların ona yiyecekmiş gibi bakmasını istemiyordum işte.

Ona cevap vermedim. Nedensiz bir sebeble şuan kalbim sıkışmıştı telaş etmiştim. Çünkü nefes alamıyordum.

Telaşla Demire döndüm ne olmuştu böyle yaşadığım olayla alakası yoktu unutmuştum bile . Şuan birden gelen bu sıkışma neyin nesiydi ?

"De-Demir"

Tekrar bana döndü elimi kalbime koydum. Nefesim tükeniyordu. Çığlık attığımda Demir dehşetle beni inceledi . Sınıftakilerde şaşırmış görünüyordu

"Mira sakin ol neyin var ?"

Ağlarken konuşmaya çalıştım

"Demir nefes alamıyorum"

Diye iç çektiğimde Demir kaşlarını çattı. Beni kolumdan tutarak sınıftan çıkarttı yalvarırcasına konuştum

"Birşey yap lütfen nefes alamıyorum"

Diye tekrarladım berbat bir histi bu

"Güzelim sakin ol nefes almaya çalış. "

Diyerek anında beni kucağına aldı ve hızlıca arabasına gitti. Ben sadece iç çekiyordum. Bilincim kapanmak üzereydi Demir bu halimi görünce haykırdı.

"Mira kendine gel !"

Demir

Korkuyordum kucağımdaki miniğim kendini kaybediyordu. Benim yüzümden böyleydi. Arabayı son hız sürüyordum. Aynı zamandada Mirayı ayık tutmaya çalışıyordum.

"Mira geldik hastaneye dayan"

Diyerek kendi kendime konuşyordum. Gözlerini kapamışdı. Ilk defa korkuyordum. Deli gibi korkuyordum. Miraya birşey olmasından korkuyordum.
Hastaneye geldiğimde Mirayı kucağıma aldım koşarak kapıdan içeri girdim

"Çabuk sedye getirin!!"

Diye bağırdım. Oradaki hemşireler beni farkedince koşarak geldiler Mirayı yatırdım. Koskaca sedyede cenin pozisyonunu almış küçülmüş bir halde yatıyordu

"Nesi var ?"

"Nefes alamıyorum dedi ve bu halde bir şeyler yapın hadi!"

O kadar telaşlıydımki bir an önce Miranın gözlerini açmasını istiyordum. Onun maviliklerinde boğulmak istiyordum.