Lise Belası

38. "Özleyeceğim"

Multimediada geçen bölümde bahsettiğim Helin ve Meriç ikilisi var iyi okumalar...

Demir

Kollarımdaki kıpırtıyla gözlerimi açtım. Dün gece Mira tamamuyle benim olmuştu. Artık benimdi. Bakire değildi.
Mira gülümseyerek bana bakarken bende ona gülümsedim ve gözlerimu tamamiyle açıp mavilerine baktım. Sadece birbirimize bakıyorduk.

"Demir"

"Konuşmak zorunda değilsin Mira"

Dün olandan dolayı bir süre utanacağını biliyordum. Çok sıkmak istemiyordum.

"Ezgi bugün gidiyor"

Diye konuyu değiştirdiğinde gülümsedim.

"Yanına gitmek istermisin?"

Dediğimde kafasını salladı. Hazırlandıktan sonra onu Ezgi'nin yanına bırakıp bende Berk'in yanına gittim.

"Gidiyormuşsunuz"

Diyerek Berk ile tokalaştım.

"Aynen gidiyoruz, herşey iyi olur umarım"

Dediğinde onu onayladım.

"Ben hazırım kızların yanına gidelim hadi"

Dedi. Beraber evden çıktık ve Ezgi'nin evine gittik. Mira kapıyı açtığımda Ezgi bavulu ile kapıdaydı. Miniğim ağlıyordu belkide en yakıj arkadaşı gidiyordu.

Ikisinin bavullarını Berk'in arabasına yerleştirdiğimde Berk ile tokalaştım.

"Dikkat edin lan "

Diye şakayla karışık cümlemi söyledim. Ezgi'ye sarıldığımdada ona söylediğim tek şey

"Berk'e sahip çık "

Olmuştu.

Mira ve Ezgi ikiside ağlarken sıkıca sarıldılar. Berk ile ikisini gülerek izliyorduk. Kardeş gibiydiler ve ayrılmak zorundaydılar. Mira'nın

"Gitme lütfen"

Diye hıçkdığını duyduğumda kalbim acıdı.

Ezgi ile sonunda ayrıldığında Berk ile ile sarıldı. Başka erkeğe sarılıyordu. Tamam sakinim. Sonuçta o Berk senin kardeşin ve onun bir sevgilisi var.

"Kardeşime iyi bakmazsan seni gebertirim Berk"

Diye burnunu çektiğinde Berk gülümsedi

"Söz "

"Öhöm artık ayrılsanızmı hani!"

Diye uyardığımda Mira son kez Ezgi'yle vedalaştı. Arabaya binip giderlerken Mira ağlıyordu.

Bana sarıldığında sıkıca sardım onu

"Artık dertleşeceğim sinir edeceğim bir kız kardeşim yok Demir"

Derin bir nefes verdim

"Elinde sonunda dönecekler Mira üzülme hadi. Yarı yıl tatilinde Bursa'ya gidebiliriz istiyorsan şuan oraya gidiyorlar"

Dediğimde bana sevinçle baktı ve yerinde zıpladı.

"Yaa ! Süpersin."

Dediğinde kahkaha attım. Gülme nedenim Mira'ydı. Her hareketiyle beni kendine bağlıyordu. Dün bana güvenmişti. Sanırım dünyanın en mutlu adamı bendim.

Bana sahipti artık. Diğer kızlardan çok daha farklıydı. Ama biliyordumki hiç bir ilişki sonsuza kadar sürmeyecekti.

Ben ikimizin sonunun gelmesini istemiyordum. Ikimizin sonundan korkuyordum. Tek korktuğum buydu sanırım Mira'sızlıktı.