DENEY : BEYİN

BALON YAKIYOOO!!:)

Sevgili BEYİN severler! ( biraz zombivari oldu ama idare edin artık :D) Merhabalar artık kitabın atıştırmalık bölümleri geçti. Bundan sonra olay ağırlıklı KOMİK bölümler geliyor millet! Okuyan arkadaşlar çok teşekkürler destekleriniz için. Ancak okunma biraz az bu yüzden birdaha ki bölüm 50 okumaya ulaştığında gelecek. Bunun dışında eleştirileriniz benim için çok önemli lütfen eksik etmeyin  iyi okumalar :*
Medyada miya ve çılgın profesör çim adam var :)
Şarkı Conor Maynard R U Crazy

MİYA\ REYNA

Etrafım pembe mavi mor turkuaz deniz maymunlarıyla çevriliydi. Herşey çok güzeldi. Sanki ağırlığım yokmuş gibiydi. İçlerinden birine dokunmak istedim. Yavaşça elimi ona doğru uzattım, uzatmamla önüme beyaz bir sayfa açıldı ve sayfaya ;aynı zamanda beynime harfler dolmaya başladı. Harfler başta sadece beynime biri dokunuyormuş hissi veriyorlardı gıdıklanıyordum , fakat sonra her biri birer koda dönüşmeye başladı. Ben bakınca anlamıyordum ama beynim benden habersiz bunları çözüyor gibiydi. Kodların önderliğinde beynime bilgiler akın etmeye devam ederken diğerlerine de dokunmaya başladım. Gıdıklanma hissi hoşuma gitmişti. Tüm maymuncuklar bitene kadar kollarımı ve bacaklarımı oynatmaya devam ettim. Sonunda etraf bembeyaz olmuştu. Her taraf koddu. Havadan bembeyaz harfler yağıyordu. Aynı kar gibiydiler. Dilimi dışarı çıkardım ağzıma düşmelerini bekledim . Tadı da öyleydi. Yattığım yerde kar meleği yapmaya başladım . Ayaklarımı ve kollarımı aynı anda haraket ettiriyordum. Annem hiç izin vermezdi böyle şeyler yapmama . Zayıf bir bünyem vardı ve hemen hasta olurdum. Aslında kar yağarken hiç dışarı da çıkmamıştım. Çok eğleniyordum . fakat üşüyordum da . Ayaklarım ve ellerim donmaya başlamıştı. Filmlerde gördüğüm gibi ovuşturup üflemeye başladım. Ama o da neydi. Ellerim her üflememle etrafa dağılıyordu. O anda göğsümde bir acı hissetmeye başladım. Yakıcı bir acıydı. Sızlıyordu. Ellerimi göğsüme götürdüm . Sayılar duyuyordum . bir iki üç..... onbeş ...

Ardından daha güçlü bir acı ve karanlık.....

Yanımda yine bir ağırlıkla kalktım. Belki de rüyaydı. Belki de bir kehanetti. Her zamanki gibi Zexise anlatıp rahatlayacağım türden bir kehanet. Sonra annem yanıma gelecekti. Onunla beraber okula gidecektik.

Tüm hevesimle arkamı döndüm. Dönmemle herşeyin aklıma hücum etmesi bir oldu. Ben intihar etmeye kalkmıştım.! Her zaman ölümden korkan biri olarak ben bunu yapmıştım. Yataktan Evreni uyandırmadan kalkmaya çalıştım. Ama nafile . Av köpeği gibi duyuları vardı. Anında gözlerini açmıştı ve hiç uyku sersemi gibi görünmüyordu. Doğruca gözlerimin içine bakıyordu.

''Sanada günaydın Reyna .''

Derin bir iç çektim.

''Sanki bununla ilgili bir 5 saniye kuralı vardı değil mi.? Böyle gözlerinin içine bakarsan falan hani öldürmek. ...... ııı tamam sustum. Ama aklında olsun ben Miya yım Reyna değil! Beni ona dönüştürmeye kalkma!''

Bana hiç bir şey demeden gözlerimin içine bakmaya devam ediyordu.

''Tamam senin için de bir 20 saniye kuralı mı çıkarsak. Gerçi ne yapmak istediğini henüz çözemedim.''

''Bende bir çözsem zaten.''

Evren tek dirseği üzerine dayanmış ve tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu. Lila etkilenmekte haklıydı herif taştı. Ama konu bu değildi. Baştan beri bir planının olduğunu söyleyen oydu. Nasıl olur da kendini çözemezdi.

''Anlamadım ? Neyse boş ver seni anlamayı tanıştığımız ilk gün bıraktım.''

''Sen intihara kalkışmış birisine göre fazla iyisin bakıyorum. ''