SAVAŞ BAŞLASIN(1/2)

175 34 2
                                    

Millet yine ben ^^. Sizlerden geç gelen bölüm için tekrardan özür diliyor;
Destekleriniz için tekrardan teşekkür ediyorum . Yorum ve eleştirileriniz çok önemli umarım beğenirsiniz . Öpüldünüz :*

Bu bölüm @BlooCry ve @CcZey7 ye gelsin . Tabi en büyük yardımcım @Kendiniseven1 Bissürü galp ♡♡♡

( bölümleri telefondan yazıp yayinliyorum . İthaf etme işi başka bahara kaldı artık )

Miya

Zexsis.. Onu o kadar çok özlemiştim ki. O bana önceden olanların bir kabus olmadığının tek kanıtıydı adeta. Sesi , kokusu , varlığı... Beni öyle mutlu ediyordu ki. Bir anda tüm yaşadıklarım aklıma tekrar hücum etmeye başladı . Evrenin askerleri , kaza ,o benim yerime öldürülen küçük kız ,tanıdığım en garip canlı olan Evren , Lila ... .

Yaklaşık 5 dakikadır Birbirimize sıkıca sarılmış mekik girişinde duruyorduk. Evreni arkamda köpek yavrusu gibi bırakmış olmam biraz kötü olsada zexsis le beraber geçireceğim her bir dakika buna değerdi . Zexisle le kollarımızı gevşetip bir süre Yüz yüze bakıştık. Fakat tekrar ona sarıldıgımda.....

""" bir mucidin icadını bu kadar benimsemesi gayet olağan Reyna . Fakat pes etmeyi de bilmelisin . Pek tabii bilmiyorsan bunu sana öğretecek olan ben değilim . Zaman kaybedemem. Şimdi son kez söylüyorum . O kalkanı indir ve istediğimi bana ver . """

""" zexsis artık yok Reyna. Ve artık enerjinde tükendi . Artık benim . Defterin robotun . Pek tabii sanada ihtiyacım kalmadı """

""" yardım et bana Zexis beni duyuyormusun . Elinden geleni yap."""

"Miya Reyna - Miya Reyna -Miya Reyna .... uyan sana diyorum . Beni duyuyor musun ?"

İki sesin karışımıyla kendime geldim . Muhtemelen Zexis Evrenin korkusundan onu da içeri almıştı .

" Zexis söyle Evren buradan gitsin "

" Miya Evren burada değil . Korkma artık benim Yanımdasın. "

Gözlerimi sonunda açabilmiştim.

"Hayır Zexis Evrenin sesini duyduğuma eminim . Sana elinden geleni yapmanı söylüyordu. Sonra ikinizde bana sesleniyordunuz. "

Zexsis in suratı ilk kez bu kadar buruşmuştu. Derin bir nefes aldı. başımı yavaşça diğer tarafa çevirip ense kökümden yukarı doğru elleriyle yoklayarak kulak hizama kadar geldi. Bir süre sonra ellerini üzerimden çekti. Önce bana baktı . Sanki birşeyler söylemek- istemek istiyormuş gibi ... Sonra vazgeçip önündeki kontrol panellerinden birine gidip rasgele komutlar vermeye başladı . Canının birşeye sıkıldığı belliydi . Zor da olsa yanına gidip arkasından boynuna sarıldım . Ona sardığım Ellerimi sıkıca tutup boynuna bastırdı ( ağır sevgi sembolüdür bu lütfen )

" Senin canın neye sıkıldı bakalım "

" Hiç birşeye güzelim . Nerden çıkardın ."

Bu sefer surat ekşitme sırası Bendeydi .

" E o zaman sen epey yaşlanmışsın görmeyeli ."

Sandalyesini yavaşça bana dogru çevirdi ve yapabildiği kadar Alaycı ve sinirli bir ifadeyle .

" Kavgada söylenmez . Ne demek yaşlanmışsın. Ben koskoca baş komutanım Retix de atarım seni hücreye "

Gülerek bir iki adım geri giderek bir reverans yaptım .

" Affedin komutan hazretleri . Fakat bu güne kadar hiç bu kadar ekşimiş buruşmuş bir surat görmemiştim. Yalan söylemek hiç yakışmıyor size ."

DENEY : BEYİNDonde viven las historias. Descúbrelo ahora