Namamawis ang mga palad niya. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman, naiihi siya na gusto na lamang niyang tumakbo pabalik sa kanyang kwarto.
Hindi niya na rin alam kung pang ilang buntong-hininga na ba ang nagawa niya. Ang alam niya, gusto na lamang niyang mahimatay sa sobrang kaba.
She cleared her throat, trying to lessen her nervousness.
Nakita niya itong umayos ng pagkakatayo.
Ngumiti siya.
She heard him cleared his throat.
"H-hi, sir. M-magandang gabi." She just want to slap herself from stammering like a teeny.
Hindi ito sumagot. Tanging nakatingin lamang ito sa kanya.
Patabingi siyang ngumiti.
"S-sir?" She asked once again.
"You wanna go somewhere?" Tanong nito na nagpalakas ng tibok ng puso niya.
She took a lungful of air at tanging pagtango ang ginawa.
Tumalikod ito at pinagbuksan siya ng sasakyan.
Agad siyang pumasok sa loob ng sasakyan nito at inamoy ang loob niyon.
Kung kanina ay kinakabahan lang siya't parang naiihi, ngayong nasa loob na siya ng sasakyan nito ay para na naman siyang pusang di maanak.
Matapos siyang pagsarhan ay agad naman itong umibis at naupo sa driver's seat.
She can smell him, all of him.
Ang siguradong mamahalin nitong pabango at ang natural na amoy nito. Mabango rin ang loob ng sasakyan nito.
May kinuha ito sa back seat at iniabot sa kanya.
Napakunot naman ang kanyang noo na tinanggap iyon.
A black jacket.
She looked at him, giving him a comical look.
"Your nipples are showing." Her face turned crimson.
Kung hindi lamang dim ang ilaw ng posteng malapit sa kinaroroonan nila ay baka nakita na nito kung paano naging kulay makupa ang mukha niya.
Nagmamadali niyang isinuot ang jacket na binigay nito and settled on her seat. Her face looking outside the window.
She heared him chuckled at lalong nadagdagan ang kahihiyang naramdaman niya kanina.
He started the engine and drove off.
Tahimik sila sa durasyon ng kanilang byahe, she could hear his hard breathing.
Napapakagat-labi naman siya sa tuwing gusto niyang magbukas ng usapan ngunit nahihiya siyang magsalita.
Fifteen minutes later, the car stopped on its track and she saw his boss' empire. Standing proud and beautiful.
Nagtataka man ay lumabas siya ng sasakyan ng lumabas din ito.
Tiningnan niya ito. Mukhang seryoso ito sa pag-iisip. Gusto niyang magtanong kung anong ginagawa nila sa building nito o kung may gagawin pa ba sila.
Kung anu-ano ang pumapasok sa isipan niya simula palang noong nasa byahe hanggang makapasok sila sa loob ng elevator.
The elevator brought memories though, steamy and wild memories. One of the most unforgettable memories of her life. Sino ba namang makakalimot niyon?
May pinindot itong floor at hinintay nilang umandar ang elevator. She saw him pressed the top floor.
Nagtataka man ay hindi na lamang siya umimik.
She's trying to put distance on them, nasa kabilang dulo ito ng elevator, nasa kabilang dulo naman siya.
She's biting her lip when he heard him say,
"Stop it."
She looked at him and a scene played on her mind.
Pamilyar sa kanya ang eksena, para kasi silang sa Fifty Shades of Grey, noong sinabi ni Mr. Grey na wag kagatin ni Anastasia ang labi nito kundi hahalikan nito ang huli.
She grinned with the thought.
"What are you thinking?" She blinked and composed herself.
"Nothing, sir." She answered.
He opened his mouth but closed it again when they heard the elevator dings. Hudyat na nasa top floor na sila.
Napalunok siya.
Anong gagawin nila sa top floor?
At bakit nga ba siya sumama sa amo niyang tupakin dito?
She erased the thought and followed him as he strode a walk and stood as he watched the view in front of him.
Nakatingin pa din siya dito and when she looked at where he was looking, isang salita lang ang tanging lumabas sa kanyang bibig.
"Wow." She exclaimed.
"Ang ganda hindi ba?" He added.
"Sa lahat ng lugar na napuntahan ko, this is my favorite place. Right here, right on this spot."
In front of them is the City, hindi niya lang alam kung anong mga lugar iyon. Basta ang alam niya, all the lights are lit.
Kahit saan ka tumingin, sa harap, sa likuran, sa kaliwa o sa kanan. Nakabukas lahat ng ilaw sa buong siyudad. Ang lugar ay buhay na buhay.
Ang kompanya nito ay nasa gitna ng siyudad, kitang-kita ang kabuoan niyon.
Parang hari na napapalibutan ng palamuti ang kasuotan. Demedes Empire looks like a king. Pinakamatayog sa lahat, sinasamba, pinagsisilbihan.
Kung titignan mo sa itaas ay parang sinasamba ito ng lahat ng mga istruktura, ng mga sasakyan, ng mga ilaw.
He caught her attention when he said it's his favorite place.
"Bakit?" Tanging natanong niya.
He looked at her. Iba-ibang mga emosyon ang lumabas sa mga mata nito at lalo niyang gustong malaman kung bakit. Sa lahat ng lugar, bakit ang lugar na ito ang paborito nito.
"This spot, this place. This--" He stopped. Tahimik lamang siyang nakikinig dito.
"Ito ang lugar na nagpapa alala sa aking buhay pa pala ako." Still, she remained silent.
"Na sa tuwing nandito ako, nakatingin sa mga ilaw na yan. Naiisip kong may mga bagay pa palang dapat ko pang makita, maintindihan, magustuhan, malaman. This place reminds me that I am still alive and I can still appreciate the things I have, the things I see."
Hindi niya alam kong ano ang iisipin, ang gagawin. Lalapitan niya ba ito? Aaluin? But she stayed still on her track and watched him as he struggled against himself.
"That after my parent's death, after the darkness that I've been through, after the pain, of being alone. Pag nandito ako, nakikita kong may pag-asa pa, na liliwanag pa ang buhay ko. Na hindi ako nag-iisa kasi umiilaw pa sila." He continued.
She wiped the tears that fell from her eyes.
He felt alone. He's lonely. He's a sad man.
"Pero paano kapag nag black out o nag brown out kapag malungkot ako? When I feel like the world's against me and I have no one? Hindi ko na makikita ang tanging bagay na bumubuhay sa pag-asa ko."
She slowly walk towards him, still wiping her tears. He saw a tear fell from his eyes.
He cupped his face and looked at him.
His eyes screams sadness.
"Huwag kang mag alala, kapag nangyari yun, ako ang magiging ilaw mo. Call my name, and I'll light up your world. Ipapaalala ko sayong may rason ka pa para mabuhay." She whispered. Patuloy pa din sa pag agos ang kanyang mga luha.
He stared at her for seconds and captured her lips for a sweet, deep kiss.
VOUS LISEZ
Seduction 101
Roman d'amour"There's no need for you to seduce me. Kasi noong unang tumapak ka sa empiryo ko at nasilayan ko ang mahahaba at mapuputi mong legs, alam ko na sa sarili kong I'm doomed. Amoy mo pa lang, naglalaway na ako. Luring me to like you pa kaya? Damn, Ysabe...
