Onu izliyordum. Göz rengini, saçlarını savuruşunu, jest ve mimiklerini, kirpiklerini... Her ayrıntısını incelemeye çalışıyordum. Nerde miydim? Bir feribotta dalga seslerini dinliyordum. Ama karşımdaki bu küçük kız ilgimi çekmişti.
Konuşuyordu. Etrafta dalga sesi hariç ses yoktu. Küçük kızın konuşmasını bölen,gözünü perdeleyen bir el olmuştu. "Heyy!! dalıp gittin" diyen sese doğru döndü. Konuştuğunu söylemem garip geliyordu, fakat düşünce tarzımı anlayabilen biliyordu elbet. İç sesiyle konuştuğunu uzaklara dalan gözlerinden anlamak mümkündü. Ne konuştuğunu merak ediyordum lâkin asla bilemeyecektim. Birden gülümsedi. Sanırım iç sesiyle kendine anlattıkları onu mutlu etmişti. İnsanlar, kendi düşleriyle mutlu olurdu. Gerçek olmayan şeyler olsa bile.
Sonra döndü ve iç çekti. Sesinin tonunu kalınlaştırarak "Hava ne kadar güzel öyle değil mi? Esen rüzgar huzur veriyor" dedi. Sonra tekrar dalıp gitti. Kendine anlattıklarıyla yani iç dünyasında düşleriyle mutlu gibiydi. Kendini gerçek dünyadan soyutlayıp düşler dünyasında somutluyordu. Aslında bazen hepimizin yaptığı şeyde buydu. Hayatın zorluklarından kaçıp, hayallerde yaşamak. Uyumak bu yüzden bazı insanlar için çok önemlidir. Çünkü güzel bir rüya, insana sakinlik, huzur, mutluluk verir.
Gerçek olmasa bile...
YOU ARE READING
#Duygu Hazinesi#
ChickLitHissettiklerimiz... İnsanların bizi anlamayacağını düşündüğümüz şeyleri satırlara dökmez miyiz ? Yokolup gitmesinden daha iyidir satırlar da gizlemek duygularımızı. Hayatlarınızın her kesitindeki ruh hallerini yansıtıyorum.
