Tuvali aldı karşısına ve hüzünlü bir parça eşliğinde siyahla boyamaya başladı. Şarkıdan sıkıldığımda izin almadan değıştirdim. Şimdi çalan hareketli müzik ruhumuzu ahenklendiriyordu. İlkten kızacağını düşünsemde ressamımız fırçasına sürdüğü mavi rengi sert darbeler eşliğinde tuvaline indirmeye başlamıştı. Amacı neydi peki? Bir süre sonra duyabileceğim en tutku dolu dans müziği şenklendirmişti odanın dört bir yanını. Bu seferde kırmızıya süslemişti fırçasını ki dayanamayıp sordum.
"Ne anlatmak istediğini anlamadım? Bana biraz anlatabilir misin ?"
İlk önce tuvaline baktı ve sonra da tebessüm etti.
"Ben sadece şarkıları boyuyorum. Şarkıların ruh hallerine yansımasını renklere aktarıyorum. Şimdi rica etsem şu müziği değiştirir misin?" dedi ve sonra "Ya da sen dur ben ne açacağımı iyi biliyorum" diyip klasik müziklerden birini seçti.
Aklımda şu cümle , karşımdaki plak gibi dönüp durmaya başlamıştı.
" Ben sadece şarkıları boyuyorum"
YOU ARE READING
#Duygu Hazinesi#
ChickLitHissettiklerimiz... İnsanların bizi anlamayacağını düşündüğümüz şeyleri satırlara dökmez miyiz ? Yokolup gitmesinden daha iyidir satırlar da gizlemek duygularımızı. Hayatlarınızın her kesitindeki ruh hallerini yansıtıyorum.
