#Duygu Hazinesi#

Sevda zaten ölmek demek

Kitabımı okuyan herkese çok teşekkür ederim. Yorumlarınızı da bekliyorum. Herkesin farklı hikayeleri var. Bende bunları yansıtıyorum işte...

Ona baktım. Sonra hızlıca kaldırıma oturdum. Yanıma geliceğini biliyordum ki bu davranışım da o yüzdendi. Geldi ve usulca oturdu yanıma. Daha küçük bir kızdım ama yaşadıklarım beni olgunlaştırmıştı. Annemi, babamı ve kardeşimi kaybedeli tam 3 yıl olmuştu. Ve büyüdüğüm çevre insanları tanımamı sağlamıştı. Kimseye güvenemeyen 14 yaşında bir kızdım. Ama Burak, mahallemizde güvenmek istediğim belki de tek kişiydi. Yanıma oturdukdan sonra maviye çalan yeşil gözlerimi seyretmeye başladı. Saçlarımı kulağımın arkasına atıp " Bana güveniyor musun? Yoksa hâlâ herkes gibi miyim?" dedi. Ona güvenmek istesem de hep bir yanım güvenme, erkek milleti üzer diyordu. Sonra ansızın gelen mutsuzluk, gözlerimden damlaların süzülmesine neden oldu. Bu hâlâ ailemin gidişini hazmedemememden ve kimseye güvenmediğim için bana sarılıcak birine sahip olmamamdan kaynaklanıyordu. Ama şu karşımdaki muhteşem ela gözler bana güven der gibi bakıyordu. Ellerini yavaşca yanağıma değdirdi ve akan yaşları sildi. " Bence güvenmeden ve yaşamadan tecrübe edinemezsin. Korkuyorsun ama yağmurun ardındaki gökkuşağını görmüyorsun " dedi ve tebessüm etti. Gülümsediğinde çıkan gamzeleri çok hoşuma gidiyordu. " Peki sence... Sana güvenmeli miyim? " diye sordum. Bunu ona sormak aptalcaydı ama yine de ne diyceğini merak etmiştim. " Saçının teline zarar gelse ölürüm. Sanırım sana benden zarar gelmez. Ne dersin?" dedi. Bu şimdiye kadar duyduğum en güzel cümleydi. İçimden nerdeyse 5 kez tekrar etmiştim. Saçının teline zarar gelse ölürüm. demişti. Birden elimi saçlarıma götürdüm ve bir teli kopardım. "Peki şimdi ölücek misin?" diye sordum gülerek. O an söylediği sözle hayatımda ilk defa birisine güvendiğimi hissettmiştim.

" Sevda zaten ölmek demek boncuk gözlüm."